Στη Λευκωσία τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

«Θα μας σώσουν» πάλι οι Ρώσοι;

Του Κώστα Βενιζέλου

ΟΣΟΙ ήταν τον Οκτώβριο στο Greentree-1 ή δεν ήταν, αλλά άκουσαν το ανακοινωθέν μετά την τριμερή, θα μπορούσαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα της δεύτερης φάσης του ίδιου ραντεβού. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανένας. Καθώς όταν τον Οκτώβριο δεσμεύονταν για το «τέλος παιχνιδιού», δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό το περιεχόμενο της δήλωσης του Γενικού Γραμματέα, την περασμένη Τετάρτη, στη Νέα Υόρκη. Και όχι μόνο αυτό που διπλωματικά διατυπώθηκε στη δήλωση, αλλά κι εκείνο που εννοούσε: Δηλαδή, ότι τον Μάιο, είτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η διαδικασία αυτή θα τελειώσει.
Είναι, όμως, απορίας άξιο πώς τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις. Είναι να απορεί κανείς, γιατί στην αρχή «όλα πάνε καλά και τα αποτελέσματα είναι θετικά» και στη συνέχεια αρχίζουν οι ανασφάλειες… Η ιστορία είναι περίπου η ίδια και επαναλαμβάνεται, καθώς οι πρωταγωνιστές δεν αλλάζουν και οι διαχειριστές, δυστυχώς, είναι οι ίδιοι. Πρώτα έγινε δεκτό με ενθουσιασμό το «επίτευγμα», όπως προέκυψε μέσα από το ανακοινωθέν της 23 Μαΐου 2008. Αυτή τη «μεγάλη επιτυχία» δεν την ήθελαν να υιοθετηθεί σε ψήφισμα του ΟΗΕ. Γι’ αυτό και έσπευσαν να επιστρατεύσουν τους φίλους μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να μην γίνει αναφορά σε ψήφισμα. Τώρα που έφυγε ο Ταλάτ και ήλθε ο Έρογλου, πάλι επικαλούνται την κοινή εκείνη δήλωση, κάνοντάς την και σημαία.
Μετά, άνοιξαν το χορό της διεθνούς διάσκεψης, θέτοντας προϋποθέσεις και όρους. Η συνέχεια προβλέψιμη. Τρέχουν για να μην γίνει η πολυμερής. Γιατί στην πορεία γίνεται αντιληπτό πως η εκπλήρωση προϋποθέσεων είτε μπαίνει στο συρτάρι για να μην είναι εμπόδιο σε σχεδιασμούς, είτε αξιολογείται με υποκειμενικό τρόπο. Εκείνοι που έχουν το πάνω χέρι, οι Οηέδες και οι Αγγλοαμερικανοί, ψαλιδίζουν την ατζέντα, περιορίζουν τα ανοικτά θέματα, όπως έγινε και στην τελευταία τριμερή (εκ περιτροπής, ιθαγένεια και ανταλλαγή στοιχείων στο περιουσιακό είναι όλες κι όλες οι εκκρεμότητες).
Διαβάζοντας ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών μετά το Greentree -2 τη δήλωσή του, ενώπιον των διαπραγματευτών, είχε και τη συναίνεσή τους. Διαφορετικά δεν θα τον πλαισίωναν.
Μέσα σε αυτό το αλλαλούμ, τον αχταρμά, στις δύσκολες στιγμές θυμούνται τους Ρώσους.
Αυτά που δεν σκέφτηκαν να πράξουν ή δεν ήθελαν να τα σκεφτούν, πρέπει να τα κάνουν οι Ρώσοι; Και το ζητούμενο είναι κατά πόσο θα μπορούν αυτή τη φορά να αποτρέψουν την πολυμερή. Γιατί δεν είναι θέμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά απόφαση του Γενικού Γραμματέα.