Κύπρος : Τα μηνύματα των δημοτικών εκλογών

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Νικητές και «νικητές»

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΟ αποτέλεσμα ενός εκλογικού αποτελέσματος, έχει πάντα πολλές ερμηνείες. Εξαρτάται ο καθένας από ποια οπτική γωνία προσεγγίζει τους αριθμούς, τα ποσοστά, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, πώς αξιολογεί (εάν αξιολογεί) την αποχή. Οι προχθεσινές εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, στέλνουν μια σειρά από μηνύματα, τα οποία εάν δεν ραφοποιηθούν, μπορούν και να προσφέρουν διεξόδους στο απαξιωμένο από τους πολίτες πολιτικό σύστημα. Οι εκλογές έχουν τελειώσει, ενόψει και των γιορτών, ο απόηχος θα σβήσει σύντομα. Είναι όμως αναγκαία μια γενική αξιολόγηση του αποτελέσματος.
Πρώτο, εάν ένα κόμμα μπορεί να κάνει λόγο για νίκη, για επιτυχίες, αυτός είναι ο ΔΗΣΥ. Αύξησε Δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους και αύξησε ποσοστά, αν και με τόσο μεγάλη αποχή η αριθμητική γίνεται περισσότερο περίπλοκη. Είναι σαφές ότι δημιουργείται μια δυναμική, πλην όμως, είναι πρόωρο για να κοιτάξει με αισιοδοξία τις προεδρικές εκλογές. Άλλωστε, μπορεί να έσπασε το… εμπάργκο και να έπιασαν τόπο ανοίγματα και να υπήρξαν συμμαχίες, ωστόσο αυτή η πορεία είναι μακρινή. Ο χάρτης των εκλογών επιβεβαιώνει τη δυναμική του κόμματος της αντιπολίτευσης, το οποίο ωστόσο εξακολουθεί να κουβαλά «παλιές αμαρτίες» στο Κυπριακό. Μπορεί να τις απαλλαγεί; Αυτό θα είναι και το στοίχημα.
Δεύτερο, το ΑΚΕΛ, μπορεί να έχει αντέξει στην πίεση και δεν πλήρωσε βαριά το κόστος της κυβερνητικής πολιτικής, είναι όμως σαφές πως μόνο άμυνα θα παίζει εφεξής. Κι αυτό, στην πολιτική (όπως κυρίως στο ποδόσφαιρο), μπορεί να φέρει πολλά γκολ εναντίον. Η παραδοχή από πλευράς ΑΚΕΛ, ότι νικητής είναι ο ΔΗΣΥ, αποτελεί μια ενέργεια που προσφέρει ανάσες, αποφεύγει ατέρμονες συζητήσεις για ένα προφανές γεγονός και δίνει δυνατότητα ανατροπής των δεδομένων. Στην πραγματικότητα, το ΑΚΕΛ θα κουβαλά τους επόμενους μήνες μέχρι και τις προεδρικές εκλογές το κόστος της πολιτικής του Προέδρου και της κυβέρνησης. Και επειδή θεωρούν μονόδρομο αυτή την πορεία, σίγουρα αυτό διευκολύνει τους αντιπάλους. Κυρίως τον ΔΗΣΥ.
Τρίτο, τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, έχουν επιβεβαιώσει τη φθίνουσα πορεία τους. ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ έδωσαν με τις συνεργασίες τους με το ΑΚΕΛ, διεξόδους στο κυβερνών κόμμα, σε μια περίοδο κατά την οποία ήταν υπό πίεση. Για μια ακόμη φορά λειτούργησαν ως συμπληρωματικές δυνάμεις στους δύο μεγάλους. Καθιστούν το ρόλο τους ως βοηθητικό στους σχεδιασμούς είτε του ΑΚΕΛ είτε του ΔΗΣΥ. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα της έλλειψης μιας στρατηγικής συμμαχιών με προοπτική εξουσίας.
Τέταρτο, το μείζον είναι η αποχή. Τα κόμματα υποβαθμίζουν το φαινόμενο, γιατί σε κάποιο βαθμό τους εξυπηρετεί. Άλλωστε και με το 1/3 των ψηφοφόρων να μένουν εκτός της εκλογικής διαδικασίας, μπορούν να κερδίσουν εκλογές, κυβέρνηση, σημαντική συμμετοχή στη Βουλή.