Σμύρνη: το τέλος του κοσμοπολιτισμού

Η σπουδαία πόλη ζωντανεύει μέσα από ένα ντοκυμαντέρ και σπάνιες φωτογραφίες

 
«Γεννήθηκα στη Σμύρνη πριν από 90 χρόνια. Δεν ήμουν εγώ, ήταν ο πατέρας μου ο Ανδρέας που μεγάλωσε στο Κορδελιό, έμαθε επτά γλώσσες και από μικρός ανακάλυψε τη χαρά της ζωής, σε αυτό το λιμάνι όπου η ανατολή και η δύση διασταυρώνονταν με κάθε τρόπο. Το 1922, μετά την Καταστροφή, παιδί ακόμη, ο Αντρέας ήρθε στην Αθήνα. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου η Σμύρνη με στοίχειωνε. Υπήρχε παντού στη ζωή μας, στο διαμέρισμα της οδού Σόλωνος όπου μεγάλωνα. Υπήρχε στις κουβέντες μας, στα όνειρά μας και στους εφιάλτες μας. Η αποδοχή του διαφορετικού, οι καινούργιες ιδέες, η μουσική, τα γέλια αλλά και η νοσταλγία για τον μαγικό τόπο που περιέγραφε ο πατέρας μου, υπήρχε με κάθε τρόπο στην καθημερινότητά μας. Καμιά άλλη πόλη στη γη δεν ήταν τόσο μοναδική...»

Μ' αυτά τα λόγια ξεκίνησε σε συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου, την ομιλία της η Μαρία Ηλιού, σκηνοθέτις του ντοκυμαντέρ «Σμύρνη: η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922» και επιμελήτρια την ομώνυμης έκθεσης.