Η εκδίκηση της γυφτιάς

ΕΦΗΜΕΡΑ

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΟΧΙ πολλά χρόνια πριν, για να πιεις καφέ σε καφετερία της λεωφόρου Μακαρίου στη Λευκωσία, θα έπρεπε να κάνεις κράτηση, ενώ πριν κάποια χρόνια ετοποθετείτο στα τραπέζια η ένδειξη reserved και το προσωπικό αποφάσιζε ανάλογα με τη φυσιογνωμία του υποψήφιου πελάτη, την κατανομή του, το ντύσιμό του, ακόμα και την ιθαγένειά του αν εν τέλει όλα τα τραπέζια ήταν κρατημένα ή κάτι μπορούσε να γίνει. Οι πελάτες δε, στάθμευαν τα πολυτελή αυτοκίνητά τους στα πεζοδρόμια για να βλέπουν οι υπόλοιποι θαμώνες από τι αυτοκίνητο κατέβηκαν. Σήμερα, καταστήματα και καφετερίες βάζουν λουκέτο, ενώ άλλα διαφημίζουν δωρεάν δεύτερο καφέ, δωρεάν μπίρα μαζί με το φαγητό, κερασμένο το επιδόρπιο... Και τα γκαρσόνια έχουν πάψει να κοιτάνε πώς είναι ντυμένος ο υποψήφιος πελάτης και να προσπαθούν να υπολογίσουν τα εισοδήματά του από τα ρούχα που φορεί και την όλη εμφάνισή του για να του επιτρέψουν να καθίσει στον χώρο τους. Πελάτης να είναι κι όποιος θέλει ας είναι. Η εκδίκηση της γυφτιάς, όπως θα έλεγε κι ο στιχουργός.
Το ό,τι λάμπει, το face control κι οι ψεύτικες πόζες που χαρακτήρισαν τα προηγούμενα χρόνια, περνάνε στην ιστορία της κοινωνιολογίας. Η οικονομική κρίση δημιουργεί νέα δεδομένα. Η κάθοδος των Ελλαδιτών στην Κύπρο και η απασχόλησή τους σε διάφορους τομείς όπου μέχρι σήμερα μόνο ξενόγλωσσοι καταδέχονταν να εργαστούν, επαναφέρει την ελληνική γλώσσα στην καθημερινή μας επικοινωνία, ενώ οι άνθρωποι μαθαίνουν να χαμογελούν. Όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, κανένας δεν χαμογελούσε. Όλοι νόμιζαν πως κάνουν χάρη στουςάλλους. Τώρα, έχοντας μάλλον επίγνωση, ποιος κάνει χάρη σε ποιον, μαθαίνουν να χαμογελούν, να λένε «ευχαριστώ», «παρακαλώ».
Οι υπεραγορές συναγωνίζονταιποια θα κάνει τις περισσότερες προσφορές, ενώ σε κάποια παραλία στο Λατσί δίνουν την ομπρέλα και το κρεβατάκι δωρεάν αν φας στο εστιατόριό τους. Κι η οικονομική κρίση συνεχίζεται. Λέτε εν τέλει να καταφέρουμε να επανεύρουμε το μέτρο και μαζί με όσα θα χάσουμε τα δύσκολα τούτα χρόνια, να κερδίσουμε και κάτι; Να καταφέρουμε να πατήσουμε ξανά στη γη και να μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας, ίσως.