Η πολιτική του θηρίου και τα καλοπιάσματα

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Χωρίς πολιτική Κύπρος και Ελλάδα απέναντι

στις τουρκικές προκλήσεις

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Ο ΝΕΟΣ κύκλος εντάσεων που άνοιξε η Άγκυρα, είναι μια πολιτική που φαίνεται να εφαρμόζει σε στρωμένο χαλί. Δικό μας στρωμένο χαλί. Όταν τον περασμένο Δεκέμβριο η Κύπρος ψήφιζε στις Βρυξέλλες με τα άλλα 26 κράτη-μέλη, τη «θετική ατζέντα», για την Τουρκία, εγκρίνοντας ουσιαστικά μια παράλληλη διαδικασία εναρμόνισης της Τουρκίας, που δεν θα εμποδίζεται από το πάγωμα των διαπραγματευτικών κεφαλαίων και από τα κυπριακά εμπόδια, περιμέναμε να μας πει ευχαριστώ και να αλλάξει τακτική. Λευκωσία και Αθήνα υπερψήφισαν ΚΑΙ αυτό το δώρο προς την Άγκυρα και ιδού τώρα τα αποτελέσματα. Προχωρεί σε έρευνες υδρογονανθράκων ακόμα και σε περιοχές για τις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε διαδικασία αδειοδοτήσεων στην αναγνωρισμένη ΑΟΖ. Για να δημιουργήσει τετελεσμένα, για να τρομάξει όσους σκέφτονται να συνεργαστούν με την Κύπρο, για να στείλει σαφές μήνυμα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική και να επιλύσει τα προβλήματα, όπως ματαίως ελπίζουν Λευκωσία και Αθήνα με την πολιτική εξευμενισμού του θηρίου.

Η έγκριση της «θετικής ατζέντας», που έγινε τις μέρες που η Άγκυρα απειλούσε με πλοία και αεροπλάνα, την πλατφόρμα στο οικόπεδο 12, ήταν η απόλυτη επίδειξη μιας αποτυχημένης πολιτικής από την Κύπρο και την Ελλάδα έναντι των τουρκικών επιβουλών. Της πολιτικής του καλοπιάσματος, που αγνοεί τα συμφέροντα, τη γεωστρατηγική και τους κανόνες των διεθνών σχέσεων.
Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται για τον τρόπο που λειτουργεί αυτό το παιχνίδι, όταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, που επί τέσσερα χρόνια δεν έμεινε καλόπιασμα που δεν έκανε, από την Άγκυρα μέχρι το Λονδίνο και από τη Μόσχα μέχρι τη Δαμασκό και την Κούβα, ούτε έμεινε απόφαση, που δεν την έλαβε για να αποδείξει ότι είναι διατεθειμένος για λύση και με υποχωρήσεις με τις οποίες διαφωνούν οι πάντες. Κι έχουμε αυτά τα αποτελέσματα! Γιατί; Μα, ακριβώς επειδή δεν αντιμετωπίζονται οι νεοσουλτάνοι με ικεσίες για προσκλήσεις ψαριού στο Βόσπορο, ούτε οι Βρετανοί με υποσχέσεις για τις βάσεις των εγγονιών μας, ούτε οι Ευρωπαίοι με λαϊκές ατάκες περί κομμουνιστικής καταγωγής, ούτε οι Τουρκοκύπριοι με γαλιφιές. Αν ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έπεισε με όλα αυτά, ποιος μπορεί να πείσει;
Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική. Δεν είναι αρκετό να κάνει το Υπουργείο Εξωτερικών ένα διάβημα διαμαρτυρίας για τις ενέργειες της Άγκυρας και κατά τ’ άλλα να παρακολουθούμε από μακριά την παραβίαση της αναγνωρισμένης κυριαρχίας μας και να περιμένουμε να γίνει κάποιο θαύμα για να συνετιστεί η Τουρκία. Χρειάζονται έμπρακτα μέτρα πίεσης της Τουρκίας. Τι κάναμε, για παράδειγμα, με την προοπτική συνεργασίας με το Ισραήλ; Δεν απαντήσαμε καν στην πρόταση για κοινή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και μεταφορά με αγωγούς στην Κύπρο. Ποιος θα προστατεύει τους αγωγούς αν τους κάνει μόνη η Κύπρος; Έχει τέτοια πολυτέλεια; Αφού δεν έχει, γιατί δεν προχωρά τάχιστα με στρατηγικές συνεργασίες; Τι περιμένει; Μήπως ότι θα λυθεί στο μεταξύ το Κυπριακό και θα απολαύσουμε όλοι μαζί αδελφομένοι το φυσικό πλούτο της Μεσογείου; Αλλού ξημερωμένοι, που λέμε.
aristosm@phileleftheros.com