Φτιάξτο μόνος σου! Ένας χαρταετός όπως παλιά

Αν είστε κι εσείς από εκείνους που θεωρούν… μισή χαρά να «πετάνε» έναν χαρταετό αγορασμένο, δείτε πώς να φτιάξετε τον δικό σας και να αναπολήσετε τις παλιές μέρες.

ΠΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Το πέταγμα του χαρταετού, είναι από εκείνα τα έθιμα που μας κάνουν να θυμόμαστε τα παλιά, καμιά φορά μας κάνει να μελαγχολούμε κιόλας, σε μια εποχή όπου οι παραδόσεις περνάνε μια δύσκολη φάση και οι ενασχολήσεις και τα χόμπι μας, περιορίζονται στην παρακολούθηση τηλεόρασης, σε βιντεοπαιχνίδια, Ίντερνετ και γενικά σε ασχολίες που κάνουμε σε εσωτερικούς χώρους.
Φυσικά, τίποτα δεν κάνει τη γοητεία του πετάγματος του χαρταετού μεγαλύτερη, από το να τον φτιάξουμε μόνοι μας! Δύσκολοι καιροί για… καλλιτέχνες; Μπορεί. Είμαστε σίγουροι όμως πως με επιμονή, υπομονή, θέληση και… λίγη βοήθεια από εμάς, θα τα καταφέρετε!

Αν και οι χαρταετοί που θα βρείτε να πωλούνται στο δρόμο, είναι συνήθως οικονομικοί, το φτιάξιμο του δικού σας χαρταετού, δεν προσφέρει μόνο το πλεονέκτημα του να «ζήσετε» περισσότερο τη διαδικασία και να χαρείτε το πέταγμα του, αλλά και να φτιάξετε έναν χαρταετό σε οποιοδήποτε σχήμα και σχέδιο εσείς θέλετε, κάνοντάς τον να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους.
Αν μάλιστα έχετε ταλέντο και φαντασία, μπορείτε να φτιάξετε χαρταετό σε σχήμα πουλιού, φιδιού, δράκου, χρωματιστό ή μονόχρωμο και σε ό,τι άλλο σχέδιο σας έρθει στο μυαλό.
Τα υλικά που χρειάζονται και τα μέρη του χαρταετού
Ο χαρταετός αποτελείται από το ιστίο (κυρίως στέλεχος), το σκελετό, την ουρά, τα ζύγια, την καλούμπα και το σκοινί. Για την κατασκευή του χρειάζονται δύο ή τρεις βέργες από καλάμι, ένα κομμάτι χαρτόνι ή πλαστικό, σπάγκος, σύρμα, κολλητική ταινία και κόλλα και χάρτινα ή πλαστικά κομμάτια, κομμένα σε λωρίδες για την ουρά. Αν όλα αυτά σας φαίνονται κάπως... κινέζικα, δείτε τι είναι το καθένα και πώς πρέπει να το χρησιμοποιήσετε:
Το ιστίο είναι η μεγαλύτερη επιφάνεια του χαρταετού, η οποία δημιουργείται συνήθως από χαρτί ή πλαστικό. Όποιο υλικό κι αν διαλέξετε για το δικό σας χαρταετό, φροντίστε να είναι ανθεκτικό για να μη σκίζεται με τις ισχυρές πιέσεις του αέρα. Να θυμάστε ότι, όσο πιο μεγάλος είναι ο χαρταετός σας, τόσο πιο μεγάλο και ανθεκτικό πρέπει να είναι το ιστίο.
Ο σκελετός του χαρταετού αποτελείται από τις βέργες, οι οποίες είναι συνήθως κομμάτια από καλάμι και χρησιμοποιούνται για να μένει το ιστίο τεντωμένο. Ο χαρταετός χρειάζεται δύο βέργες, αν έχει σχήμα ρόμβου, ή τρεις αν έχει σχήμα εξαγώνου. Στην πρώτη περίπτωση οι βέργες σχηματίζουν έναν σταυρό που έχει όμως ψηλά το κέντρο βάρους του.
Στη δεύτερη περίπτωση δένουμε γερά μεταξύ τους τις τρεις βέργες από την μέση με σπάγκο και στη συνέχεια στερεώνουμε καλά στην άκρη μιας από τις βέργες, ένα κομμάτι σύρμα και το περνάμε περιμετρικά γύρω από τον σκελετό του χαρταετού, στηρίζοντάς το καλά στην άκρη κάθε βέργας και φροντίζοντας, οι αποστάσεις μεταξύ των άκρων να διατηρούνται σταθερές.
Στη συνέχεια στερεώνουμε καλά το ιστίο πάνω στις βέργες, ακουμπώντας το σκελετό πάνω στο χαρτόνι ή το πλαστικό, και κόβοντας γύρω – γύρω, αφήνοντας ένα περιθώριο 3-5 εκατοστών, το οποίο γυρίζουμε προς τα μέσα και το κολλάμε με κολλητική ταινία. Οι βέργες πρέπει να είναι καλά στηριγμένες στο ιστίο και στο πίσω μέρος του, ώστε αυτό να κολλάει με τον αέρα πάνω τους.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί, για να φτιάξουμε τα ζύγια, που είναι πολύ σημαντικά για το επιτυχές πέταγμα του χαρταετού. Πρόκειται για κομμάτια σπάγκου που δένουμε σε ίση απόσταση από τις άκρες του χαρταετού και τα οποία καταλήγουν στο κέντρο του και συνδέονται με το μακρύ σκοινί που χρησιμοποιούμε για να ανέβει ψηλά.

Φωτογραφία: Icon Press, Γιώργος Ιωάννου

Στην περίπτωση του χαρταετού ρόμβου, το ζύγι είναι ένα σκοινί που δένεται σε ίση απόσταση από τις βέργες του αετού και καταλήγει στο σκοινί που είναι δεμένο στο κέντρο του, ενώ στην περίπτωση του εξάγωνου χαρταετού δύο σπάγκοι ξεκινούν από δύο άκρα του χαρταετού και ενώνονται με το σπάγκο που ξεκινά από το κέντρο του, σχηματίζοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο. Στο σημείο της ένωσης δένουμε ένα γερό σπάγκο, την καλούμπα.
Τέλος, για την ουρά του χαρταετού μας, χρησιμοποιούμε κομμάτια εφημερίδες, ή άλλο χαρτί ή πλαστικό, τα οποία κόβουμε σε μικρές λωρίδες και τα δένουμε μεταξύ τους με σπάγκο σε απόσταση περίπου 15-20 εκατοστών το ένα από το άλλο και στα αντίθετα άκρα από αυτά που δέσαμε τα ζύγια. φτιάχνουμε τρεις ή τέσσερις ουρές του ίδιου μήκους και τις κολλάμε στο πιο χαμηλό σημείο του αετού.
Όσο πιο μακριά είναι η ουρά τόσο πιο ψηλά θα πάει ο χαρταετός.
Και μία ακόμη συμβουλή: αν ο χαρταετός δεν πετάει, τρέμει ή κάνει κύκλους και πέφτει, ίσως χρειαστεί να προσθέσετε ουρά ή να κουνήσετε τα ζύγια ώστε να έχει καλύτερη ισορροπία.
… και τώρα, αμολήστε καλούμπα και...καλά πετάγματα!

Πηγή: www.clickatlife.gr
Δημοσιεύτηκε στις 04/03/2012