Σάββας Ιακωβίδης
Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Ήταν και είναι ο πρωταγωνιστής στις συνομιλίες, στις διαβουλεύσεις και στις προσπάθειες της ΕΕ και ειδικά της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Οι απόψεις και οι θέσεις του είναι τόσο ξεκάθαρες και ρεαλιστικά ωμές που, συχνά, προκαλεί αντιδράσεις. Είναι ο θιασώτης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Επίμονα και άτεγκτα υποστηρίζει ότι όλες οι χώρες, που υφίστανται τις επιπτώσεις της κρίσης, οφείλουν να είναι συνεπείς και σταθερές στη λήψη μέτρων εξυγίανσης και ανάπτυξης.
Μπορεί μεν να υπερασπίζει τα συμφέροντα της Γερμανίας, όμως, παράλληλα, προασπίζει και την ύπαρξη της Ευρωζώνης. Όταν μιλά, ξέρει για τι μιλά και για τι προβαίνει σε δηλώσεις. Προχθές, μετά την τηλεδιάσκεψη του Γιούρογκρουπ, στην οποία συμμετείχε και ο Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, ο Σόιμπλε δήλωσε ότι δεν αναμένει οι διαπραγματεύσεις (της Τρόικας) με την Κύπρο να αρχίσουν πριν από το 2013. Η δήλωσή του έπεσε ως βόμβα μεγατόνων στο τέλμα της κυβερνητικής απραξίας. Ήταν μια απρόσμενη και πρωτοφανής ψυχρολουσία.
Ο Κυβ. Εκπρόσωπος, με λεκτικούς ακροβατισμούς και ακαταλαβίστικες αναφορές σε «ζυμώσεις και διαβουλεύσεις», επιχείρησε να υποβαθμίσει τη δήλωση Σόιμπλε. Και ο δυστυχής Σιαρλή υπέμνησε ότι ο Σόιμπλε είναι ένας σοφός άνθρωπος. Αφού, λοιπόν, είναι σοφός, δεν λέγει ανοησίες και δεν φλυαρεί. Άρα, είπε μια πικρότατη αλήθεια. Με απλά λόγια:
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ πέτυχαν, εκτός όλων όσα καταστροφικά προηγήθηκαν, να χάσουμε και το ορόσημο της 12ης Νοεμβρίου, που έπρεπε να εμφανιστούμε στο Γιούρογκρουπ με την Ελλάδα και την Ισπανία. Ακόμα να κατατεθεί ο ετήσιος προϋπολογισμός, που θα έπρεπε να τον εγκρίνει η Τρόικα, να οδηγηθεί στη Βουλή, να συζητηθεί στην Επιτροπή Οικονομικών, να εγκριθεί από την ολομέλεια, στη συνέχεια να παρουσιαστεί στο Γιούρογκρουπ και ακολούθως να εγκριθεί από τα Κοινοβούλια των 26 εταίρων μας.
Όλα αυτά, υπό τη λογική προϋπόθεση ότι έγκαιρα η Κυβέρνηση θα ετοίμαζε σοβαρές αντιπροτάσεις, έγκαιρα θα συζητούσε και έγκαιρα θα συμφωνούσε με τα κόμματα και τους κοινωνικούς εταίρους, και έγκαιρα θα φτάναμε στο ορόσημο της 12ης Νοεμβρίου. Τελικά, μάλλον η Τρόικα δεν θα έρθει. Και, φυσικά, χρήματα για την κατάξερη αγορά και τις τράπεζες δεν θα υπάρξουν, με ορατή και σχεδόν βέβαιη τη στάση πληρωμών και την κατ’ ουσίαν πτώχευση του κράτους.
Σταθείτε, όμως, επειδή έχουμε μια κυβέρνηση που είναι παμπόνηρη στις κουτοπόνηρες μεθοδεύσεις της. Δύο τινά: Πρώτον, αναμασούν και επαναφέρουν το θέμα του ήδη τετελειωθέντος ρωσικού δανείου. Δήθεν, η Μόσχα επιδεικνύει ενδιαφέρον και, τάχα, είναι έτοιμη να μας βοηθήσει. Δεν λένε την αλήθεια. Η Ρωσία ενδέχεται να μας δώσει και άλλο δάνειο αλλά διά του ΔΝΤ, αν και εφόσον υπογράψουμε το μνημόνιο με την Τρόικα.
Πού είναι το μνημόνιο; Καταζητείται… Λογικά, ο Σόιμπλε θα έπρεπε να μας διαμηνύσει ότι με τέτοιο αναξιόπιστο, μη σοβαρό κράτος και Κυβέρνηση, η Τρόικα δεν θα σπαταλήσει τον χρόνο της. Δεύτερον, επειδή Πρόεδρος και ΑΚΕΛ επιδιώκουν να παρατραβήξουν τα πράγματα μέχρι τις εκλογές, πληροφορίες λένε ότι απαιτούν από μία τράπεζα όση ρευστότητα διαθέτει και παράλληλα ασκούν πιέσεις σε ταμεία προνοίας ημικρατικών οργανισμών για να μαζέψουν γύρω στα 300-400 εκ., για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε μισθούς μέχρι τις εκλογές.
Και μετά; Ο επόμενος Πρόεδρος θα χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, επειδή θα βρεθεί μπροστά σε ερείπια, στάχτες και αποκαΐδια ενός τόπου και μιας οικονομίας, που δεν γνώρισαν παρόμοιο όλεθρο και καταστροφή.
Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 02/11/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire