Κύπρος : Το ζητούμενο για την ελληνική πλευρά είναι να καθορίσει στόχους και να διαμορφώσει όραμα

Κώστας Βενιζέλος

Περί των χαμένων ευκαιριών

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ στο Κυπριακό γίνεται, τελικά, μεταξύ μας και όχι με τους Τούρκους. Μόνιμη επωδός, τι πρέπει να αποδεχθούμε και τι να απορρίψουμε. Μόνιμες συζητήσεις εδώ και χρόνια και αδιέξοδο κουβεντολόι στο οποίο άλλοτε απουσιάζει το όραμα και άλλοτε η αντίληψη της πραγματικότητας. Βάφουμε και ξεβάφουμε κόκκινες γραμμές και γενικά το Κυπριακό έχει εξελιχθεί σε ένα ζήτημα δημόσιας ρητορικής, πολιτικής ανέλιξης και κενών συνθημάτων. Οι εκάστοτε διαχειριστές του Κυπριακού, κάποιοι εξ αυτών το έχουν μετατρέψει σε επάγγελμα, παρουσιάζονται «κουρασμένα παλικάρια», τα οποία δεν μπορούν να διαβάσουν παραμέτρους, γεγονότα και εξελίξεις πέραν του «μικρού χωριού».

Το Κυπριακό δεν έχει επιλυθεί επειδή πρωτίστως η Τουρκία δεν το έχει αποφασίσει. Τούτο επιβεβαιώνεται από όλες τις φάσεις των συζητήσεων και πρωτοβουλιών, πλην του 2004, που για ευνόητους λόγους η Άγκυρα άλλαξε την τακτική της.

Υπάρχουν στο Κυπριακό χαμένες ή και τελευταίες ευκαιρίες, είναι το ερώτημα που τίθεται συχνά; Νομοτελειακά δεν μπορεί να υποστηριχθεί αυτή η προσέγγιση. Πολιτικά μπορούν να προβληθούν διάφορα διλήμματα και να αναδειχθούν εκβιασμοί, ώστε να επιβληθούν εξελίξεις. Κάθε φορά που διανύουμε παραμονές εξελίξεων επαναλαμβάνουν οι συνήθεις ύποπτοι σε ρυθμούς μοιρολογίστρων τα διλήμματα του τρόμου (και της απελπισίας), «λύση τώρα ή διχοτόμηση». Συνήθως τα διλήμματα αυτά τίθενται από τους οπαδούς της όποιας λύσης, οι οποίοι βλέπουν φαντάσματα και περιστέρια που… πήραν τη λύση και έφυγαν μακριά.

Με αφορμή και τα όσα αναφέρθηκαν τις τελευταίες ημέρες για το δημοψήφισμα και το σχέδιο Ανάν, επανέρχεται το επιχείρημα της χρυσής συγκυρίας του 2004: Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., η αντικατάσταση με ένα φιρμάνι της Άγκυρας του ισχυρού Ντενκτάς από το Ταλάτ, οι ενταξιακές της Τουρκίας, ο «σωτήρας» Ερντογάν, το υψηλό διεθνές ενδιαφέρον (όλοι και κάποιο τηλεφώνημα πήραν για να μην χαθεί η ευκαιρία). Σε αυτή την εικόνα δεν τοποθετείται σκοπίμως και μια μικρή λεπτομέρεια: Το περιεχόμενο της λύσης. Το σχέδιο άλλωστε, κι αυτό τεκμηριώνεται πολιτικά, υποβλήθηκε για να απορριφθεί από τους Ε/κ.

Οι πολιτικοί της λεγόμενης ρεαλιστικής πολιτικής στο Κυπριακό κυβέρνησαν τα περισσότερα χρόνια από το 1974 και εντεύθεν και δεν κατάφεραν να λύσουν το Κυπριακό. Το μόνο που κατάφεραν είναι να συσσωρεύσουν υποχωρήσεις στην προσπάθειά τους να εξημερώσουν το θηρίο, την Τουρκία, και να την πείσουν για να λυθεί το Κυπριακό.  

Το ζητούμενο για την ελληνική πλευρά είναι να καθορίσει στόχους και να διαμορφώσει όραμα. Όχι στη βάση των διαχρονικών ρητορικών της αναποτελεσματικής, όπως αποδείχθηκε, πεπατημένης λογικής των συνταγών κλισέ για λύση. Αλλά στη βάση του στόχου, που θα είναι μια λύση, που θα λειτουργεί και θα είναι εναρμονισμένη με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Το Κυπριακό προ πολλού δεν αφορά στα στενά γεωγραφικά όρια του νησιού, αλλά τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή και τα νέα δεδομένα, τα οποία δημιουργούν μια υπεραξία για τη χώρα, που μπαίνει στο ράφι και δεν αξιοποιείται για τη λύση.

Κώστας Βενιζέλος

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/253492/peri-ton-chamenon-efkairion#sthash.4oPg0Afj.dpuf