Κύπρος : Εκεί που η κατοχή ξεχάστηκε ! Τώρα οι πρόσφυγες πρέπει να απολογηθούν σε αυτούς που κατοικούν στα σπίτια τους !

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Σαν μεταλλαγμένοι

 

Θυμάμαι άραγε καλά; Είχαμε ξυπνήσει μια μέρα του Ιούλη και απέναντι έπεφταν αλεξιπτωτιστές; Η εικόνα των οποίων δεν λειτουργούσε σαν ένα σπάνιο υπερ-θέαμα στα μάτια ενός παιδιού, γιατί εισέπραττε τον φόβο των μεγάλων που ήξεραν τι θα ακολουθήσει. Κι ακολούθησε αυτό που φοβόντουσαν. Εκείνος ο τρομακτικός θόρυβος των αεροπλάνων, οι άντρες που έφευγαν για τον πόλεμο, οι ορδές των αυτοκινήτων με τους ανθρώπους που εγκατέλειπαν τους τόπους τους μέχρι να περάσει το κακό. Κι έπειτα, χιλιάδες άνθρωποι κάτω από τα δέντρα, σε γιαπιά… Θυμάμαι καλά; Ζήσαμε δύο χρόνια σε τσαντίρι;

Πέρασαν σαράντα χρόνια κι η μνήμη ξεθωριάζει. Ίσως να μη θυμάμαι καλά, γιατί όσο περνάει ο καιρός νιώθω πως πρέπει όσοι βρεθήκαμε σε αυτές τις ορδές των ανθρώπων που έφευγαν, θα πρέπει να απολογηθούμε για κάτι. Κάτι απροσδιόριστο. Για την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων που ζούνε στα σπίτια μας. Που δεν αναγνωρίζουμε, ίσως, το ψευδοκράτος ώστε να μπορέσουν να ζήσουν οι άνθρωποι σαν πολίτες ενός επίσημου κράτους.

Το ξέρω, δεν μπορούμε να στεκόμαστε στο τι έγινε πριν σαράντα χρόνια ούτε να στρέψουμε τον χρόνο πίσω και να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε. Κι είναι επίσης πολύ δυσάρεστο να επαναλαμβάνεις τραγικές εμπειρίες του χθες. Τις βιώσαμε, αλλά τα χρόνια πέρασαν και προχωρήσαμε, ό,τι κι αν υποστήκαμε. Δεν μπορούμε να περιφέρουμε τον πόνο του χθες αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Δεν μπορούμε όμως και να διαγράψουμε τα πάντα από το μυαλό μας. Τουλάχιστον για λόγους ιστορικούς. Για να ξέρουμε ποιοι είμαστε, από πού ξεκινήσαμε και πού πάμε. Για να έχουμε μια ισορροπία. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε έχοντας επίγνωση της πραγματικότητας και των συμβιβασμών και των προσπαθειών που θα πρέπει να κάνουμε. Γιατί, άλλο είναι να κάνεις συμβιβασμούς κι άλλο είναι να αυτομαστιγώνεσαι καθημερινά.

Με το που ανακοίνωσε ο πρόεδρος τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (αστείο φυσικά ακούγεται να δίνεις χάρτη με τα ναρκοπέδια στον Πενταδάκτυλο ώστε να αποτραπούν τυχόν ατυχήματα, σαράντα χρόνια μετά που οι απέναντι κατέχουν τον Πενταδάκτυλο, τον περπατούν, τον κόβουν κομματάκια και τον πουλούν) και τι δεν γράφτηκε κάτω από τη σχετική είδηση για τους καημένους τους Τ/κ. Σε σημείο που αναρωτιέσαι: Θυμάμαι καλά; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα στην Κύπρο; Πώς φτάσαμε ακόμα και εμείς να πιστεύουμε πως το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε πια είναι ο απεγκλωβισμός των Τ/κ; Όχι πως θα σταθούμε εκεί, αλλά αν μη τι άλλο να ξέρουμε ποιοι είμαστε.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-ch-chatzidimitriou/121/254294/san-metallagmenoi#sthash.MmZtY4gj.dpuf