Στην Κύπρο την αέρινη την μακαρία γη...

Δοξάζω τ’ όνομάν του

ΤΕΛΙΚΑ,θα τρελαθούμε όλοι σε αυτό τον τόπο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμπεριφέρεται σαν Αρχιεπίσκοπος και ο Αρχιεπίσκοπος σαν Πρόεδρος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάθε τρεις και λίγο επικαλείται το Θεό και μόλις προχθές μας είπε (πού να μην έσωνα να τον ακούσω), «τελικά υπάρχει Θεός». Ποιος Θεός ρε σύντροφε; Με ποιου την άδεια ανέτρεψες με τρεις λέξεις τη μαρξιστική λενινιστική και γενικότερα υλιστική φιλοσοφία; Εντάξει, για χάρη συζήτησης,ας πούμε (υποθετικά μιλάμε) ότι υπάρχει Θεός. Αριστερός Πρόεδρος υπάρχει; Καλά, αν είναι να σηκωθεί η πίεση σου το αποσύρω. Συμφωνώ, υπάρχουν πολλοί αριστεροί που έχουν φίλους τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τον Μπερλουσκόνι, δεν το αρνιέμαι αλλά εσύ έκανες τον Μιχάλη Παπαπέτρου να μοιάζει αριστεριστής μπροστά σου. Δοξάζω το όνομαν του Μαρξ επιτέλους! Άσε που κάθε λίγο σταυροκοπιέσαι. Μια τα Χριστούγεννα, μια το πάτερ ημών (α ρε Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς -κατά κόσμον Στάλιν- πού είσαι;) μια τη υπερμάχω στατηγώ (όχι, ψέματα δεν έκανε αναφορά στην Πραξούλα)
μια το «Δι’ ευχών των Αγίων ημών» (άγιε Βελουχιώτη μου και άγιε Τσε) θα υποστώ εγκεφαλικό.
Την άλλη, πάλι, εκστομεί άλλες φράσεις που θυμίζουν (ήμαρτον Έγκελς μου) θεούσες του πατρός Αθανασίου. Και από την άλλη ο Αρχιεπίσκοπος που συμπεριφέρεται σαν Πρόεδρος αναζητώντας φυσικό αέριο, έχοντας και επαφές με αυτούς που σταύρωσαν τον Χριστό ενώ άρχισε το «αλά ούνα» αναζητώντας υποψηφίους για τις προεδρικές. Έλεος! Και μιας και ο λόγος για εκλογές, αφού δεν καϊλά κανείς μακαριότατε, κατέβα εσύ υποψήφιος και θα σε στηρίξω, όπως τον παλιό καλό καιρό και είμαι σίγουρος, πως θα βρούμε τρόπο να τους γελάσουμε.

Βασ. Βασ.
Ο Φιλελεύθερος, 4 Δεκ. 2011