Κύπρος - ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ - Όπως έχτισαν να χαλάσουν

Του Αντρέα Πιμπίσιη

 
ΑΠΟ ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας ο δημόσιος και ημιδημόσιος τομέας χρησιμοποιήθηκε από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τα κόμματα ως παντοπωλείο εξαγοράς ψήφων. Πρόσφεραν τις θέσεις ως δωροκουπόνια προκειμένου να γίνει ανταλλαγή με ψήφους. Το κάθε κόμμα χρησιμοποίησε την κρατική μηχανή ως εκκολαπτήριο ψήφων για τις επόμενες και μεθεπόμενες εκλογές, για να έχουν από κοντά ολόκληρες οικογένειες ώστε την ώρα που θα πήγαιναν μπροστά στην κάλπη να θυμηθούν το «καλό» που τους έκαναν.

Όλες αυτές τις δεκαετίες όλοι, είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό, δημιούργησαν μια κατάσταση για την οποία καλούνται τώρα να προσέλθουν στο ταμείο προκειμένου να πληρώσουν. Βρίσκονται πλέον ενώπιον του δικού τους δημιουργήματος το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν όχι απλά με λόγια, όπως έπρατταν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά με έργα και με συγκεκριμένες αποφάσεις. Η λογική του «σφιχτείτε να περάσουμε» δεν έχει πλέον ανταπόκριση.
Μπροστά στη δυσμενή κατάσταση που επικρατεί στον τόπο (έστω κι αν κάποιοι αρνούνται πεισματικά να παραδεχθούν) είναι σίγουρο πως κανένας εργαζόμενος δεν θέλει να χάσει τα κεκτημένα του.
Ούτε και υπάρχει κανένας διαθέσιμος να δεχτεί άλλες θυσίες.
Γι’ αυτό ίσως η μόνη διέξοδος που απομένει στα κόμματα είναι η λήψη δραστικών μέτρων. Όχι μέτρων τα οποία απλά και μόνο θα είναι συνθήματα αλλά τα οποία θα αντιμετωπίζουν δραστικά το πρόβλημα των δημοσίων οικονομικών. Το παρακάλιο προς τις συντεχνίες των δημόσιων και ημικρατικών υπαλλήλων δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Πρέπει να υπάρξουν αποφάσεις και μέτρα και η σημερινή μέρα προσφέρεται.
Όπως ο καθένας βόλευε τους δικούς του ανθρώπους δημιουργώντας αυτό το τερατούργημα, θα πρέπει τώρα να λειτουργήσει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή, όπως το κάθε κόμμα βόλευε δικούς, τώρα να αρχίσει να ξεβολεύει, δηλαδή να επιλέξει ποιοι θα φύγουν. Από την ώρα που οι δημόσιοι υπάλληλοι και αυτοί των ημικρατικών οργανισμών δηλώνουν πως δεν δέχονται άλλα μέτρα, τότε δεν μένει ούτε στην κυβέρνηση ούτε στα κόμματα άλλη διέξοδος. Εφόσον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν νοιάζονται στο να σώσουν ό,τι σώζεται, υπάρχει διέξοδος η οποία -είτε μας αρέσει είτε όχιεφαρμόζεται σε όλους τους άλλους χώρους εργασίας. Κάποια στιγμή αυτό το παραμύθι ότι όλοι θα πρέπει να κάνουν θυσίες πρέπει να σταματήσει. Ήδη οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα. Ώρα να πληρώσουν κι αυτοί που μέχρι τώρα πίστευαν ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε μέχρι την ημέρα που θα πάρουν σύνταξη.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 02/12/2011