Και τον έρωτα των νέων παιδιών τον έχουν μολύνει οι μπαγάσηδες οι πολιτικοί...

Η Ανησυχία

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Ανησυχώ για τούτες τις μέρες. Μέρες γιορτινές, ευρύχωρες, που ακόμη και με παγωνιά, μερικές φορές, ήταν πάντα ηλιόλουστες. Σαν τα εφηβικά μας χρόνια, τα ένδοξα. (Θυμάμαι μετά την παρέλαση μαζευόμασταν στο άγαλμα του Βύρωνα, έξω από τον Εθνικό Κήπο, αγόρια και κορίτσια, μπαίναμε στα λεωφορεία και πηγαίναμε στο Φάληρο, στην «Ούλεν», για το πρώτο μπάνιο μας. Ετσι άρχιζε το δικό μας καλοκαίρι.)

Τώρα έχουν αλλάξει τελείως τα πράγματα. Ως και την εποχή του Εμφυλίου βρίσκαμε τρόπο να χαιρόμαστε την 25η Μαρτίου, το τριήμερο στο γυμναστήριο του Φωκιανού, όπου κάναμε ημίγυμνοι γυμναστική, για να μας δει λιγάκι ο ήλιος και να φύγει από το σώμα μας η «σεντονίλα». Αυτό το άσπρο του χειμώνα, το αντιπαθητικό, το αρρωστιάρικο. Για να καμαρώνουμε στην παραλία και να επιδεικνύουμε, με ειδικές στάσεις για φωτογραφία, τα ανύπαρκτα «φτερά» μας.

Κάνω ό,τι μπορώ για να ξεχνάω την κατάντια μας. Τη σημερινή. Δεν γίνεται όμως τίποτα. Και η μελαγχολία και ο θυμός και ο εκνευρισμός και το λυτό ζωνάρι για καβγά, παρόντα κάθε ώρα και στιγμή. Και τον έρωτα των νέων παιδιών τον έχουν μολύνει οι μπαγάσηδες. Ενα κορίτσι στα δεκαοχτώ, στα δεκαεννιά, χωρίς ορατό μέλλον, πώς να χαρεί ένα φιλί, πώς να ονειρευτεί δίπλα στο συνομήλικο αγόρι της; Και αυτή τη φοβερή κατάσταση τη δημιούργησαν οι πολιτικοί. Που καμώνονται ότι θα σώσουν και πάλι την Ελλάδα! Οι ίδιοι άνθρωποι, που την οδήγησαν στην καταστροφή! Κόψτε μάπες και βγάλτε συμπεράσματα...

Ανησυχώ, λοιπόν, για τούτες τις μέρες των μεγάλων λαοσυνάξεων. Γιατί, πέρα από τις σκέψεις και το ένστικτό μου, διάβασα στο «Βήμα» μια δημοσκόπηση (11/3, Ελευθερία Κόλλια), που φωνάζει από την αρχή ότι είναι «πρόθυμοι να εμπλακούν σε προπηλακισμούς πολιτικών φιλήσυχοι μέχρι χθες πολίτες»! Λεπτομέρειες: το 88,9% των πολιτών πνίγεται από τον «θυμό, την αγανάκτηση και την οργή». Και οι απαντήσεις, στην ερώτηση «σε ποιο βαθμό θα ήσασταν διατεθειμένοι να συμμετάσχετε σε καθεμιά από τις παρακάτω πρακτικές;», ήταν: επίθεση με αυγά και γιαούρτια σε πολιτικούς 3,20%, χειροδικία 2,64%, εμπρησμός αυτοκινήτου τους 2,42%, τοποθέτηση εμπρηστικών μηχανισμών σε δημόσια κτίρια 1,78%, επίθεση στις δυνάμεις καταστολής κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων 2,37%.

Το αντιλαμβανόμαστε; Στους εκατό φιλήσυχους κατά κανόνα Ελληνες παραπάνω από τρεις έχουν την επιθυμία να ρίξουν αυγά ή γιαούρτι εναντίον κάποιου πολιτικού ή να τον πλακώσουν στις σφαλιάρες (2,64%)! Και οι άνθρωποι αυτοί σε ποσοστό 18,4% ανήκουν στο Κέντρο, 18,2% στην Αριστερά και 9% στη Δεξιά. Δεν έχουμε, δηλαδή, ούτε οπαδούς της άκρας Αριστεράς ούτε της άκρας Δεξιάς! Σκεφτείτε να 'χαμε...