Κύπρος : Χωρίς όραμα, χωρίς πυξίδα

 Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Μέρες που είναι θα βγουν πάλι οι ρήτορες, πολιτικοί και άλλοι,  να μας πουν τα δικά τους, να δώσουν ξανά υποσχέσεις για τη σωτηρία του καταταλαιπωρημένου αυτού τόπου. Συνήλθε και το Εθνικό Συμβούλιο, συνήλθε και η κυπριακή Βουλή, απότισαν φόρο τιμής στους νεκρούς του 74, και οι εθνοσύμβουλοι συζήτησαν ακόμη μια φορά για σχέδια και διάφορα άλλα για να αντιμετωπίσουν την τουρκική αδιαλλαξία. Αν δεν κάνω λάθος ανακοινώθηκε και η σύσταση ενός Συμβουλίου Γεωστρατηγικών Μελετών- ελπίζω να μη είναι για το βόλεμα ημετέρων-πάλι για ν’αντιμετωπιστεί η τουρκική αδιαλλαξία και να προταθούν λέει σχέδια και και να ακουστούν  εισηγήσεις για την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή, επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο αυτές τις μέρες τα ίδια παραμύθια, τα ίδια κούφια λόγια. Και το μόνο που δεν υπάρχει είναι μια στρατηγική που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε με συνέπεια για να ανατρέψουμε τα δεδομένα της κατοχής  ή τέλος πάντων για να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή παραμένουμε δεσμευμένοι στις λεγόμενες συμφωνίες υψηλού επιπέδου του 1977 που θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο. Από τότε που υιοθετήθηκαν αυτές οι συμφωνίες,  ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά, ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, η Ρωσία αναδύεται σε νέο διεθνή παίχτη, η Κίνα απειλεί την αμερικανική πρωτοκαθεδρία, οι διάφορες σταυροφορίες των ΗΠΑ και της Δύσης-Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν- απέτυχαν οικτρά και άφησαν ερείπια, νέες γεωπολιτικές ισορροπίες διεθνείς και τοπικές έχουν προκύψει, αλλά εμείς το βιολί μας : Επιμένουμε στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που δεν προβλεπόταν καν έτσι όπως παρουσιάζεται σήμερα στις συμφωνίες υψηλού επιπέδου. Και αυτό όταν η Τουρκία δεν σεβάστηκε καμιά συμφωνία, δημιούργησε στα κατεχόμενα το ψευδοκράτος, και προωθεί την αναγνώρισή του, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και εμείς της επιτρέπουμε να διαπραγματεύεται την ένταξή της στην Ευρωπαική Ένωση και γενικά αποδεχόμαστε τα τουρκικά φιρμάνια προσφέροντας μάλιστα στην Άγκυρα δώρα και αντίδωρα.

Δεν υπάρχει δυστυχώς ούτε όραμα, ούτε πυξίδα. Αντιδρούμε σπασμωδικά στην τουρκική αδιαλλαξία χωρίς στρατηγικό  σχεδιασμό  και με τον πιο ερασιτεχνικό τρόπο. Άλλωστε δεν είναι μόνο στο Κυπριακό που αντιδρούμε με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο μπάχαλο το συναντούμε σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων του κυπριακού κράτους. Κάπως έτσι φτάσαμε και στη δεύτερη μεγάλη κρίση που κλόνισε τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οικονομική κατάρρευση. Αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, η επόμενη κρίση πιθανόν να είναι και η τελειωτική. Αυτός ο τόπος χρειάζεται να αφήσει πίσω του τα απολιθώματα μιας πολιτικής που υιοθετήθηκε κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες λίγο μετά την τουρκική εισβολή, την πολιτική της διζωνικής,δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η πολιτική αυτή, σαράντα χρόνια μετά, απέτυχεν οικτρά και δεν εξυπηρετεί πια παρά μονάχα τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια και τα σχέδια όσων εργάζονται για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Κύπρος χρειάζεται μια νέα στρατηγική που να λαμβάνει υπόψη τις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που δημιουργήθηκαν διεθνώς, αλλά και τις αντίστοιχες τοπικές που δημιουργήθηκαν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ιδιαίτερα τώρα που που η περιοχή μετατρέπεται σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο. Για να γίνει όμως αυτό η Κύπρος χρειάζεται και ένα κράτος σοβαρό που θα ξεφύγει από τις αγκυλώσεις της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ένα κράτος των πολιτών και όχι των κουμπάρων, των τραπεζιτών, των αεριτζήδων και των συμπεθέρων. Δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται αγώνας επιβίωσης και ταυτόχρονα ο τόπος να μαστίζεται από τη διαφθορά με όλες τις συνέπειές της.  Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων πέρα από τις ρητορείες των ημερών και πέρα από μια ανεύθυνη πολιτική που οδήγησε τον τόπο κάτω από την τροϊκανή επικυριαρχία. Χρειαζόμαστε όραμα και πυξίδα, κάτι που τραγικά μας έλειψε όλα αυτά τα χρόνια. Αν φυσικά θέλουμε να επιβιώσουμε σαν λαός για τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες, τους επόμενους αιώνες.

Υ.Γ.   Όσοι συνοδοιπορούν με τον Αναστασιάδη για μια  αμερικανο-νατοϊκή λύση στο Κυπριακό δεν μπορούν  ταυτόχρονα να δυσανασχετούν για την επιχειρούμενη αναθεώρηση της ιστορίας. Διότι καλά γνωρίζουν πως η αναθεώρηση της ιστορίας στοχεύει στο να διευκολύνει  την προετοιμαζόμενη  με αμερικανο-νατοϊκούς όρους λύση.  Ας αποφασίσουν λοιπόν τι θέλουν.

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

* .E-mail   stephanos.constantinides@gmail.com