Κύπρος - Πως θα φτάσουμε σε βιώσιμη λύση με αυτή την πολιτική που ακολουθούμε, με πλήρη άγνοια του αντιπάλου και με αυτοσχεδιασμούς της στιγμής;

Από τους "άριστους οιωνούς" στα εφιαλτικά διλήμματα

 

Πλησιάζει η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό μίας σχιζοφρενικής "εθνικής στρατηγικής" 40 χρόνων
 

Κωστάκης Αντωνίου

Διερωτόμαστε: Αυτό που ενόχλησε την κυβέρνηση, είναι η διαρροή του εγγράφου, ή οι τουρκικές θέσεις; Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, αποδεικνύει το πρώτο. Ότι δηλαδή, το "πρόβλημα" είναι η διαρροή του εγγράφου, ότι οι πολίτες έγιναν κοινωνοί των συνομοσπονδιακών προτάσεων της Άγκυρας και του Έρογλου, ότι αντελήφθησαν ότι η πολιτική της κυβέρνησης έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά.

Την κυβέρνηση, συνεπώς, δεν έπρεπε να ενοχλήσει, ούτε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, να καταστεί "έξαλλος" , όπως γράφουν τα φιλοκυβερνητικά φύλλα, από τη διαρροή του εγγράφου, την ενημέρωση των πολιτών και τους προβληματισμούς που έχουν αναπτυχθεί όσο αφορά την κυβερνητική στρατηγική. Διαρροές εγγράφων γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται. Αυτό που πρέπει να ανησυχεί και να προβληματίζει, είναι οι αμετακίνητα αδιάλλακτες τουρκικές θέσεις και το πώς αντιμετωπίζονται.

Ο Υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης, μας είχε διαβεβαιώσει, προ μηνών, ότι "αυτή τη φορά οι οιωνοί είναι καλύτεροι από κάθε προηγούμενη". Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, μας είχε επίσης συμβουλεύσει, πάλιν προ μηνών, όταν είχαν δημοσιευθεί οι πρώτες πληροφορίες ότι η τουρκική πλευρά κινείται στις ίδιες αδιάλλακτες θέσεις, "να μη βιαζόμαστε, επειδή είμαστε ακόμη στην αρχή και είναι φυσικό οι Τούρκοι, να κινούνται σε μαξιμαλιστικές θέσεις". Υπονοούσε ότι, η άλλη πλευρά, προϊόντος του χρόνου, θα επιστρέψει σε πιο συγκαταβατικές προτάσεις. Να μην αναφέρουμε άλλες θριαμβολογικές δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου Χρίστου Στυλιανίδη και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι καλλιεργούσαν ευφορία για τις διεξαγόμενες συνομιλίες και την τελική τους έκβαση.

Τους είπαμε τότε, ότι εκείνες οι ανιστόρητες δηλώσεις, συνιστούν μνημείο άγνοιας της τουρκικής διαπραγματευτικής τακτικής. Σαράντα χρόνια διαπραγματεύσεων, όφειλαν και ο Ιωάννης Κασουλίδης και ο Νίκος Αναστασιάδης, να είχαν πλήρη γνώση της ευφυούς διαπραγματευτικής τακτικής των Τούρκων και της γνώσης του αντιπάλου. Οι Τούρκοι ξεκινούν πάντα τη διαπραγμάτευση με τις μαξιμαλιστικότερες θέσεις. Στη συνέχεια, συνεπικουρούμενης και της ελληνοκυπριακής ενδοτικότητας υποχωρούν κατά τι, διατείνονται πως έκαναν υποχωρήσεις, αλλά στο τέλος, μένουν με συν στο χέρι. Πιο απλά, κάνουν πέντε βήμα μπροστά, υποχωρούν κατά ένα, αλλά κερδίζουν τέσσερα.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι είναι κύριοι του παιγνιδιού. Ελέγχουν πλήρως την κατάσταση και η Κύπρος βρίσκεται υπό την πολιτική και στρατιωτική ομηρία τους. Δεν πρόκειται να κάμουν ούτε βήμα πίσω. Ούτε φυσικά αέρια λαμβάνουν υπόψη, ούτε αισθάνονται ότι υπάρχουν "μομέντουμ". Μία είναι η στρατηγική τους: Βήμα προς βήμα η κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Η προϊστορία του Κυπριακού, από το 1955 μέχρι σήμερα, είναι δεδομένη. Και αποδεικνύει ότι σταθμό με σταθμό, έχουν φθάσει στο τελευταίο στάδιο των επιδρομικών επιδιώξεων τους. Συνεργούσης, όχι μόνο της ανοχής και της αναισθησίας της διεθνούς κοινότητας, αλλά κυρίως της αχαμπαροσύνης, της αμελέτητης ηγεσίας του ελληνισμού και των τραγικών λαθών της κυπριακής ηγεσίας.

Είναι σχιζοφρενικό αυτό που συμβαίνει: Σαράντα χρόνια να ακολουθείται μία καταστροφική πολιτική, γινόμαστε όλοι μάρτυρες των καταλοίπων και των αποτελεσμάτων της, διαπιστώνουμε ότι μας έφερε στο χείλος του γκρεμού και όμως: Όλοι όσοι εκλήθησαν να διαχειριστούν την εθνική υπόθεση, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, ακολουθούν την ίδια πολιτική. Και με το τραγελαφικό επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Γιατί; Επειδή αυτή η ηγεσία είναι ανίκανη και ανήμπορη να σχεδιάσει άλλη στρατηγική.

Μα είναι δυνατόν, να διερωτούνται οι ηγέτες μας, ποία είναι η άλλη στρατηγική; Ποία εκτός του να εμμένουν ότι αυτή η χώρα είναι κατεχόμενη και η μόνη στρατηγική που επιβάλλεται είναι να το μάθει όλος ο κόσμος και να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την απαλλαγή της από τον επιδρομέα; Έγιναν εγκλήματα εδώ. Εγκλήματα εθνοκάθαρσης και κατάκτησης τμήματος ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ηγεσία μας τι εμπέδωσε στη διεθνή κοινότητα; Ότι εδώ υπάρχει μία δικοινοτική διαφορά, κάποιες διαφορές μεταξύ της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας. Τίποτε άλλο. Και τι μας λέγει η διεθνής κοινότητα στη βάση αυτής της εντύπωσης που δημιουργήσαμε; Μας λέει ¨καθίστε να τα βρείτε". Και η Τουρκία μένει απ΄έξω. Αμέτοχη και απο -ενοχοποιημένη.

Είναι ποτέ δυνατόν, να απελευθερωθούμε και να φθάσουμε σε βιώσιμη λύση με αυτή την πολιτική που ακολουθούμε, με πλήρη άγνοια του αντιπάλου, με αυτοσχεδιασμούς της στιγμής, και με θορυβώδεις ομιλίες στα εθνικά μνημόσυνα; Με όλα αυτά, απλώς επιταχύνουμε την καταστροφή μας.



Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 11/07/2014