Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Τίνα!...

Γεώργιος Π. Μαλούχος 

Η θέση της κυρίας Μπιρμπίλη στο υπουργικό συμβούλιο είναι διπλά στρατηγική. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μεταφορικά, γιατί αυτά που υποστηρίζει έχουν σημασία αυτή την εποχή. Και υποστηρίζει πράγματα σε πλήρη αντίθεση με αυτό που, υποτίθεται ότι, επιχειρεί, απελπισμένα, να πετύχει η κυβέρνηση: Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ψάχνουν τι μπορούν να πουλήσουν για να ξεφορτωθούν το χρέος και η κυρία Μπιρμπίλη σπεύδει, με ένα είδος «γρίφου», μιλώντας στα Νέα, να διαμηνύσει δημόσια και εκ προιμίου, πριν απ’ τη συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής, τι απ’ τα «δικά της» δεν μπορούν να πουλήσουν! Είναι όμως έτσι; Είναι αυτό που φαίνεται; Ετσι λοιπόν, αποκτά σημασία και η… κυριολεκτική της θέση στο υπουργικό συμβούλιο: εκεί που κάθεται, ο υπουργός Αμυνας της προσφέρει ένα πρώτο ανάχωμα πριν τον υπουργό Οικονομικών, για να ακολουθήσει ένα δεύτερο εξίσου γερό ανάχωμα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης πριν από τον πρωθυπουργό… Τέτοια αναχώματα θα τα είχε ανάγκη η υπουργός Περιβάλλοντος, αν είχε αποφασίσει μόνη της να εκφράσει την άποψη ότι δεν είναι ώρα να πουληθεί η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ, όταν η κυβέρνηση έχει βγει στη γύρα για να μαζέψει 75 δις σε τέσσερα χρόνια, γιατί αλλιώς χανόμαστε! Δεν είναι δυνατόν να αγνοεί την πολιτική σημασία της θέσης που εξέφρασε, ούτε και την αξιοποιήση που θα της γίνει σε κατάλληλη στιγμή.
Αλλά προφανώς, η παλιά στενή συνεργάτης του πρωθυπουργού, δεν μίλησε με δική της πρωτοβουλία. Οι δηλώσεις, όπως προκύπτει, ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένες με την πολιτική που θα προέκυπτε χθες από τη διυπουργική επιτροπή: δεν πωλούνται ούτε η ΔΕΗ, ούτε ο ΟΠΑΠ, ούτε τίποτα που θα μπορούσε – αν ήταν δυνατό να πουληθεί - να φέρει λεφτά τώρα.
Προδήλως, η κυρία Μπιρμπίλη απλώς προετοίμασε το έδαφος για μια επιχείρηση «μακριά τα χέρια απ’ τη ΔΕΗ» για να προφυλάξει τον πρωθυπουργό από μια σύγκρουση με τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ εκτιμώντας ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ο Γιώργος Παπανδρέου ότι θα την έχανε κατά κράτος. Και η κυβέρνηση δεν είναι για τέτοια. Συγκρούσεις κάνει, αλλά μόνον εκεί που την παίρνει. Όχι με τους μεγάλους…

Όμως, αυτός ο δρόμος που… χάραξε η Τίνα, δεν βγαίνει πουθενά. Η αντίφαση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση είναι βαθιά, μεγάλη και επικίνδυνη, αφού θα καθιστά τη θέση της χώρας κάθε μέρα πιο αδύναμη – προσοχή: ως προς τους στόχους που η κυβέρνηση έχει θέσει και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Πρέπει λοιπόν κάποτε να αποφασίσει αληθινά τι θέλει και να μετρήσει τι μπορεί να κάνει. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος ούτε για πολιτικαντισμούς, ούτε για αμφιταλαντεύσεις, ούτε για τέτοια παιγνιδάκια. Οι εποχές του «λεφτά υπάρχουνε» ή του «θα φέρω νόμο στη βουλή για να μην πουλιέται ούτε ένα στρέμμα γης» πέρασαν. Και, όσο κράτησαν, κόστισαν πολύ ακριβά.

Πρέπει πλέον να μας πουν που βαδίζουν, τι επιχειρούν να κάνουν, πώς και πότε. Καθαρά και ξάστερα. Το μοντέλο «και με τον χωροφύλαξ (εθνική ανάγκη να μαζευτούν τα λεφτά) και με τον αστυφύλαξ (δεν σπάω αυγά, δεν πουλάω, δεν ενοχλώ)» δεν περπατάει άλλο. Πρέπει να πάρουν, κάποτε, όλοι τις ευθύνες τους. Αληθινά. Όχι στα λόγια.

gmalouchos@tovima.gr