Χαμενη ευκαιρία από τον Παπανδρέου

Χωριό που φαίνεται...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Το φάντασμα της αναδιάρθρωσης δεν είναι κατασκεύασμα κερδοσκόπων και νοσηρών εγκεφάλων. Περιφέρεται ως μόνιμη υπενθύμιση αποτυχημένων επιλογών και προφανούς αδιεξόδου. Η δήλωση Σόιμπλε ήρθε ως επιστέγασμα της πάγκοινης διαπίστωσης ότι «τα νούμερα δεν βγαίνουν» και ως προϊόν του σχετικού προβληματισμού περί το δέον γενέσθαι.

Η πιο ρεαλιστική πρόταση για το «ελληνικό πρόβλημα» διατυπώθηκε από τον Τζωρτζ Σόρος: Ανασχεδιασμός του χρέους, με δραστική μείωση των επιτοκίων, επέκταση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, διατήρηση της ονομαστικής αξίας των κρατικών ομολόγων και αποφυγή του «Haircut» (κούρεμα). Ετσι αποφεύγεται η βίαιη αντίδραση των δανειστών και η καταβαράθρωση των ελληνικών τραπεζών, καθώς και των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα... Σαφώς πιο συμφέρουσα για τη χώρα μας, αλλά προφανούς δυσκολίας, είναι η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για «επιθετική διαπραγμάτευση» του χρέους.
Η δυσκολία εντοπίζεται τόσο στις βέβαιες αντιδράσεις των δανειστών και των αγορών, όσο και στη διαπιστωμένα ανύπαρκτη διάθεση και δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να χειριστεί θετικά το όλο θέμα. Μια προσεκτική ματιά στην «πρόταση Σόρος» πιστοποιεί ότι όσα εμπεριέχονται σε αυτήν θα μπορούσαν -και έπρεπε- να αποτελέσουν το υλικό, με βάση το οποίο θα συζητούσε ο κ. Παπανδρέου με την Ενωση τον Οκτώβριο του 2009. Δηλαδή, αμέσως μετά την εκλογή του. Ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε στα χέρια του το μεγάλο χαρτί της πιθανής χρεωκοπίας της χώρας. Και με αυτό θα μπορούσε να διεκδικήσει καλύτερους όρους (λογικό επιτόκιο και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής), χωρίς να βάλει τη χώρα στην επικίνδυνη ατραπό του δυναστικού Μνημονίου. Ασφαλώς, η Ενωση θα απαιτούσε και στην περίπτωση αυτή σκληρά μέτρα και άρση των παθογενών στη λειτουργία του κράτους. Ομως η οικονομία θα ανέπνεε. Και θα είχε δημιουργηθεί θετικό κλίμα για την ανάπτυξη... Η ευκαιρία εκείνη χάθηκε. Διότι ο κ. Παπανδρέου αποδείχτηκε άτολμος και δεδομένος