Είναι το τέλος του Τύπου; Το τέλος της δημοσιογραφίας;

Η belle epoque του Τύπου τελείωσε... 
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ  
Εδώ και 15 περίπου χρόνια, οι εκδότες είχαν την πολυτέλεια να αγνοούν τη συνεχώς επιδεινούμενη κρίση του Τύπου. Οι διαφημιστικές συγκομιδές πήγαιναν πρίμα. Ο αριθμός των σελίδων καθοριζόταν από τον όγκο των διαφημίσεων, το εμπορικό τμήμα αποκτούσε καθοριστική γνώμη στο δημοσιογραφικό περιεχόμενο της εφημερίδας, μιας και αυτό έφερνε τα λεφτά.
Οι συντάξεις των εντύπων υπέκυπταν στις απαιτήσεις των διαφημιζομένων λογοκρίνοντας και αυτολογοκρινόμενοι για να μη χάσουν τον πελάτη. Τα έσοδα από διαφημίσεις πλήρωναν τους μισθούς των δημοσιογράφων και τα έσοδα από τις μπίζνες της διαπλοκής με την οικονομική και πολιτική εξουσία έκαναν τους εκδότες και τους διευθυντές πλούσιους.

Ηταν ωραίο και προσοδοφόρο να πουλάς αναγνώστες στους διαφημιζόμενους και στους πολιτικούς. Εξάλλου τα ίδια και καλύτερα έκαναν και οι τηλεοράσεις. Το παιγνίδι λειτουργούσε και έδινε την ψευδαίσθηση ότι θα διαρκούσε αιώνια. Ηταν η belle epoque του Τύπου, χρόνια μοναδικά, ανεπανάληπτα, κατά τα οποία η βιομηχανία του Τύπου, μεθυσμένη από την οικονομική της επιτυχία, απαξίωσε το προϊόν της: την ενημέρωση.
Σήμερα που η φούσκα έσκασε, σήμερα που η οικονομική κρίση μείωσε δραματικά τα έσοδα από τη διαφήμιση και τη διαπλοκή, τα ΜΜΕ έγιναν μια μη παραγωγική επένδυση για τους εκδότες. Κοστίζουν περισσότερα από ό,τι αποφέρουν. Και γι' αυτό πρέπει να εξυγιανθούν.
Το 1,5 δισ. ευρώ χρέη των ΜΜΕ είναι παρόμοιο με αυτό του δημοσίου χρέους. Δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Και η συνταγή είναι η ίδια. Ενα Μνημόνιο για τον Τύπο. Μόνο που αυτό δεν πρόκειται να σώσει τα ΜΜΕ, απλώς θα απαξιώσει ακόμη περισσότερο το προϊόν, με αποτέλεσμα να χάσουν και τους εναπομείναντες καταναλωτές της παραδοσιακής ενημέρωσης. Αλλά θα κάνει τους δημοσιογράφους ακόμη πιο ευάλωτους στις απαιτήσεις των ιδιοκτητών, των διευθυντών, της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Είναι το τέλος του Τύπου; Το τέλος της δημοσιογραφίας; Ελπίζω όχι. Η κηδεία των εφημερίδων δεν θα υπάρξει όσο θα υπάρχουν κάποιοι που θα γράφουν επειδή θέλουν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, να τον αλλάξουν, να τον αναποδογυρίσουν. Οσο θα γράφουν κάποιοι, όχι για να είναι αρεστοί στους ιδιοκτήτες, στην οικονομία και την πολιτική εξουσία. Θα βυθιστούν τα θωρηκτά και τα κρουαζιερόπλοια, αλλά όχι τα πειρατικά πλοία.


Από την «Αυγή»