Θεσμοί και πολιτικές συμπεριφορές

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Είπαμε να πηγαίναμε μπροστά, όχι στο 2001

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΤΟ ΟΤΙ ο Γλαύκος Κληρίδης όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέστη σε έκτακτο συνέδριο του ΔΗΣΥ, όπου ο Νίκος Αναστασιάδης κήρυξε την επίσημη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, είναι προφανώς μια μεμπτή σελίδα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας. Αλλά είναι ιστορία. Γιατί έγινε πριν από δέκα χρόνια και έχουμε την εντύπωση ότι πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά, όχι πίσω. Επειδή το έκανε ο Κληρίδης το 2001 (στις 10 Μαρτίου και όχι την 1η Μαρτίου, όπως είπε ο Σταύρος Ευαγόρου - προσέξτε τα αρχεία σας, κύριοι, έχουν λάθη) δεν δικαιολογεί σήμερα ανάλογες και ακόμα πιο κομματικές συμπεριφορές. Ο κ. Ευαγόρου, απαντώντας στις «κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι τάχατες παρεμβαίνει στην προεκλογική εκστρατεία», όπως είπε, «διότι παρευρέθη σε μίαν εκδήλωση που διοργάνωσε το ΑΚΕΛ», ανέφερε ως παράδειγμα το ότι ο Κληρίδης πήγε σε συγκέντρωση του ΔΗΣΥτο 2001. Όμως, οι κατηγορίες ήταν άλλες, δεν ήταν ότι «παρευρέθη σε μίαν εκδήλωση».
Ήταν για όσα είπε στην εκδήλωση και κυρίως μέσα στο πλαίσιο που δημιουργήθηκε όλες τις προηγούμενες μέρες.
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι το 2001 ο ΔΗΣΥ θέλησε να εκμεταλλευτεί την επιρροή του Γλαύκου Κληρίδη και κακώς αυτός παρέστη στην έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας. Παρόλο που πρέπει να σημειωθεί η διαφορά: Ούτε ομιλία έκανε, ούτε κάλεσε τους πολίτες να δώσουν απάντηση στους διώκτες του, που θέλουν να τον δολοφονήσουν και να τον εξοντώσουν, «πολιτικά αυτή τη φορά». Μάλιστα, όταν τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι για τις εκλογές, μετά το συνέδριο, δεν έλεγε τίποτε υπέρ του ΔΗΣΥ, έλεγε «όταν ανοίξει το κουτί, θα ξέρουμε ποιος θα νικήσει», και ότι «έχουμε εδραιώσει πλέον μια δημοκρατία που οι εκλογές γίνονται με ελευθερία, τάξη και χωρίς κρατικές παρεμβάσεις». Δεν φώναζε δακρυσμένος «οι διώκτες μας δεν θα περάσουν» και «υπάρχει τρόπος να πάρουν την απάντηση, στις 22 Μαΐου το ΑΚΕΛ ακόμα πιο ψηλά». Φυσικά, έχει ελάχιστη σημασία τι έκανε ο κ. Κληρίδης πριν δέκα χρόνια, γιατί η κυπριακή κοινωνία περιμένει από την ηγεσία καλύτερη συμπεριφορά όσο περνούν τα χρόνια και όχι χειρότερη. Δεν νομίζουμε ότι, τουλάχιστον σε αυτό το πολιτικό πεδίο, είναι πρόοδος να βλέπεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (που κάθε τόσο μας καλεί να σεβόμαστε το θεσμό του Προέδρου) να συμμετέχει στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, μαζί με τους υπουργούς του, ακόμα και εκείνους που δεν έχουν καμιά σχέση με το κόμμα, όπως ο Χαρίλαος Σταυράκης. Και μια και μιλούμε με παραδείγματα, να πούμε κάτι που έπρεπε να απασχολήσει θεσμικά την Πολιτεία: Δεν είναι πρόοδος να υπάρχουν υπουργοί που καταθέτουν στο ΑΚΕΛ το μισθό που τους καταβάλλει ο φορολογούμενος πολίτης και παίρνουν άλλο μισθό από το κόμμα. Οι υπουργοί είναι υπάλληλοι των πολιτών, όχι του κόμματος. Και ο μισθός που τους όρισε η Πολιτεία είναι τέτοιος για να ζουν και να την εκπροσωπούν με αξιοπρέπεια, δεν μπορεί να αποφασίζει ένα κόμμα το μισθό των υπουργών της Δημοκρατίας.
Αυτή η κομματική λογική δεν έπρεπε να μεταφέρεται στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Άλλο κόμμα, άλλο κυβέρνηση.
aristosm@phileleftheros.com