Τα ΜΜΕ αντιμέτωπα με την κοινωνία

Αντίφαση

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ενα ενδιαφέρον φαινόμενο παρατηρείται εσχάτως: οι ψυχρές σχέσεις της κοινωνίας με τα ΜΜΕ -και ειδικά με τις εφημερίδες- τείνουν να προσλάβουν διαστάσεις οριστικής ρήξης. Επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης δημοσιογραφικής απεργίας: η κοινωνία δεν φάνηκε να δυσαρεστήθηκε από την έλλειψη ενημέρωσης.

 Τουναντίον, πλείστα όσα παραδείγματα -από δημόσιες παρεμβάσεις (π.χ. στον Ρ/Σ Σκάι) αλλά και από τον προσωπικό μικρόκοσμο- αποκαλύπτουν ένα αίσθημα ανακούφισης και λύτρωσης! Εμφανίστηκε ένα νέο στοιχείο λυσσώδους εναντίωσης: τα ΜΜΕ εγκαλούνται και για τη διαμόρφωση του καταθλιπτικού κλίματος που υφίσταται εδώ κι ένα χρόνο στη χώρα! ... Η παράδοξη αυτή κατάσταση θυμίζει ανθρώπους που λιντσάρουν τον μαντατοφόρο επειδή έφερε δυσάρεστες ειδήσεις. Η συμπεριφορά αυτή ερμηνεύεται: αλαφιασμένη και ανήσυχη η κοινωνία δεν αντέχει τον καθημερινό καταιγισμό μελαγχολικών ειδήσεων. Νιώθει ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και δέχεται συνεχώς βολές κατά ριπάς από τα ΜΜΕ. Ομως μια... μικρή λεπτομέρεια περνάει απαρατήρητη: τα ΜΜΕ, είτε καθεστωτικά είτε όχι, δεν δημιουργούν γεγονότα ούτε κατασκευάζουν ειδήσεις. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο οι ειδήσεις δεν χρειάζονται καν σχολιασμό. Γιατί είναι συγκεκριμένες, βαριές κι ασήκωτες: περικοπές, μειώσεις, ανεργία, μέτρα, νέα μέτρα, ύφεση, άνοδος των σπρεντ κι άλλα μέτρα, φόροι κι άλλοι φόροι... Ε, αυτό είναι φορτίο δυσβάστακτο, αλλά εν προκειμένω είναι ελάχιστη η ευθύνη των ΜΜΕ, ανεξαρτήτως της οπτικής του καθενός από αυτά... Για τον ρόλο των μήντια και για τα παθογενή τους πολλά μπορεί να πει κανείς. Ειδικά για την εκδούλευση που παρέχουν στις καθεστωτικές επιλογές των δύο μεγάλων κομμάτων, που έφεραν τη χώρα στη σημερινή εφιαλτική κατάσταση. Ομως η εναντίωση στα ΜΜΕ εξ αυτού του λόγου θα ήταν ενθαρρυντική και ευφρόσυνη -δείγμα κοινωνικής εγρήγορσης και αντίστασης- αν δεν συνέβαινε το εξής: η κοινωνία που απεχθάνεται τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους είναι η ίδια που ψηφίζει με... συνέπεια τα δύο κόμματα!