Πράκτορες των Αμερικανών...

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Βαριά κουβέντα το πρακτοριλίκι

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΔΕΝείναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται συνωμοτικές δραστηριότητες του «ξένου παράγοντα» στην Κύπρο, αλλά τώρα με τα έγγραφα του Wikileaks, αποκαλύπτεται επισήμως και πόσο επικίνδυνοι είναι. Και οι ξένοι, αλλά προπάντων και οι Ελληνοκύπριοι συνεργάτες τους. Η ιστορία που αποκαλύφθηκε τώρα και παρουσιάζει τον Αμερικανό πρέσβη να διαμηνύει στην Ουάσιγκτον ότι ο Μιχάλης Ιγνατίου «είναι βέλος στα πλευρά μας» και προτείνει να του αποκόψουν «τη ροή πληροφοριών» αφαιρώντας του, προφανώς τη δημοσιογραφική διαπίστευση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, διότι «χρησιμοποιεί εναντίον μας την πρόσβαση που του προσφέρουμε». Αυτά τα λέει ο πρέσβης Σλίκερ το 2006, αλλά αυτά δεν είναι καινούργια για μάς. Τα γνωρίζαμε, όπως γνωρίζαμε και ποιες άλλες μεθόδους χρησιμοποίησαν κατά καιρούς, ακόμα και εναντίον της οικογένειάς του ή και όσα αποκαλύπτονται από το Wikileaks, ότι το 2008 συζήτησαν σε σύσκεψη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το ενδεχόμενο να κατηγορήσουν τον Μιχάλη Ιγνατίου για «παραβίαση της εθνικής ασφάλειας» των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη διαρροή απόρρητου αμερικανικού εγγράφου.
Όταν τα λέγαμε μάς κατηγορούσαν και μάς ειρωνεύονταν τα σαΐνια της δημοσιογραφίας νέας τάξεως, τώρα που τα λέει με πάσα λεπτομέρεια το Wikileaks θα σιωπήσουν. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι αυτά που προτείνει ο Αμερικανός πρέσβης, είναι που αποκαλύπτει ότι αυτά που μεταφέρει στα αφεντικά του είναι όσα του λένε οι «προστατευμένες πηγές», δηλαδή οι Ελληνοκύπριοι, που μεταφέρουν στην αμερικανική πρεσβεία πληροφορίες… Μια «προστατευμένη πηγή», λέει, τον ενημέρωσε ότι ένα θέμα που έγραψε ο Ιγνατίου ήταν σε συνεννόηση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος μάλιστα, κατά την ηλίθια αναφορά του πρέσβη, «κατηύθυνε το δημοσιογράφο να την αποκαλύψει δύο εβδομάδες πριν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συζητήσει την ένταξη της Τουρκίας, με σκοπό να υπονομεύσει τις προσπάθειες της Άγκυρας.» Επειδή ξέρουμε το θέμα, ξέρουμε ότι πρόκειται για μια μεγάλη βλακεία, μια μπούρδα που ο πρέσβης τής έδωσε και διπλωματική υπόσταση. Αυτός βέβαια ας κάνει ό,τι θέλει, αλλά, οι Ελληνοκύπριοι που ενημερώνουν, έστω και με μπούρδες την αμερικανική πρεσβεία, τι είναι; Δεν είναι κατάσκοποι σε βάρος της πατρίδας τους; Απλώς εκφράζουν μια διαφορετική άποψη και πρέπει να τους σεβαστούμε; Δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ενεργούν για το καλό της πατρίδας τους όταν καταθέτουν τις αναφορές τους στις πρεσβείες και συνωμοτούν εναντίον Ελληνοκυπρίων δημοσιογράφων ή πολιτικών ή άλλων; Όταν τους κατηγορεί κανείς ότι είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων, είναι ακραίος, εθνικιστής, ενοχοποιεί την αντίθετη άποψη, ενοχοποιεί τον ξένο παράγοντα. Αλλά, ας μας εξηγήσουν πώς στο καλό να χαρακτηρίσουμε κάποιον που πάει στην αμερικανική πρεσβεία και δίνει πληροφορίες εναντίον συμπατριωτών του. Αν δεν είναι πράκτορας, τι είναι;
Ξαναγράφω κάτι που έγραψα και πριν χρόνια και θύμωσαν τα γνωστά λαμόγια της δημοσιογραφίας. Είναι από μια ανοικτή επιστολή προς τους επιχορηγούμενους των Αμερικανών του 1972, της Λιλής Ζωγράφου: Ούτε ένα ντύμα ντροπής δεν κρατήσαμε. Ούτε τις αναστολές των κοινών γυναικών δεν έχομε. Αυτές, τουλάχιστον, κρατήθηκαν μακριά από το επάγγελμα, επί ένα μήνα, όταν πρωτομπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Δεν είναι το ίδιο θα μου πείτε. Φτάνει πια το κρυφτούλι. Το ίδιο είναι.
aristosm@phileleftheros.com