Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ούτε ελάχιστη, ούτε με κομματικές διόπτρες, ούτε να ισχύει μόνο για τους απλούς πολίτες

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η δικαιοσύνη των αξιωματούχων

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΑΚΟΥΓΑχτες σ΄ ένα ραδιόφωνο ακροατές να διερωτούνται γιατί επιμένουν στο θέμα Μολέσκη, μερικές εφημερίδες, ενώ έπρεπε να λένε μπράβο στον πρόεδρο Χριστόφια που τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Κάποιος μάλιστα, «αγανακτισμένος πολίτης» δήθεν, αναφερόταν στον τίτλο του «Φιλελεύθερου» (Παραίτηση - κουκούλωμα) για να πει: μα τι θέλουν σιόρ, γιατί δεν σέβονται τους θεσμούς, παραιτήθηκε ο Μολέσκης, τι άλλο θέλουν;
Όταν άκουσα αυτές τις βλακώδεις αντιδράσεις, σκεφτόμουν ότι μάλλον όσα πάθουμε είναι χαλάλι μας. Διότι, όταν σε μια υπόθεση κακοδιαχείρισης, κατάχρησης εξουσίας, απόπειρας συνωμοσίας εναντίον του δημοσίου, υπάρχουν έστω και λίγοι πολίτες (πολίτες, όχι πολιτικοί) που δεν μπορούν να αντιληφθούν το δημόσιο συμφέρον και επιμένουν να βλέπουν τα πάντα μέσα από τον κομματικό φανατισμό τους, τότε δεν πιστεύω ότι ζούμε σε υγιή κοινωνία. Ούτε έχουμε ελπίδες εκσυγχρονισμού. Μπορεί να μιλάμε για μεμονωμένες αντιδράσεις, μπορεί να προέρχονται μόνο από κάποιον αρωστημένο κομματικό πατριωτισμό και να μην έχουν σχέση με το υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας, αλλά πάντως είναι απόψεις που προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών και δεν μπορεί να περνούν απαρατήρητες. Όσο λίγες κι αν είναι, μολύνουν κάθε λογική σκέψη και διαιωνίζουν τη σήψη και τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, που ταλαιπωρεί τη δημοκρατία μας από ιδρύσεως μέχρι και σήμερα. Είναι παράλογο να υπάρχει έστω και ένας πολίτης (και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί) ο οποίος να ανέχεται να τον κοροϊδεύουν ή και να τον κατακλέβουν και όχι μόνο να σιωπά, αλλά να αντιδρά και εναντίον εκείνων που επιμένουν να τερματιστεί η κοροϊδία, θεωρώντας ότι βλάπτουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή το Κόμμα ή και το θεσμό(!).
Εάν είναι όλοι ικανοποιημένοι και θεωρούν ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη επειδή παραιτήθηκε από τη θέση του ο Ανδρέας Μολέσκης, πρέπει να σκεφτούν ότι σε όλες τις εκφάνσεις του βίου τους αν απαιτούν το ελάχιστο θα έχουν το ελάχιστο, αλλά η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ούτε ελάχιστη, ούτε με κομματικές διόπτρες, ούτε να ισχύει μόνο για τους απλούς πολίτες. Αν ένας ιδιώτης εργαζόμενος εξαπατήσει ή έστω αποπειραθεί να εξαπατήσει τον εργοδότη του και καταγγελθεί, η Δικαιοσύνη θα απαιτήσει κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες: να γίνει αστυνομική έρευνα, ανακρίσεις, συλλήψεις, δικαστήρια και σε περίπτωση καταδίκης να επιβληθούν ποινές. Και σίγουρα δεν θα ικανοποιηθεί η Δικαιοσύνη αν απλώς παραιτηθεί από τη δουλειά του. Αν το κάνει ένας κρατικός αξιωματούχος, γιατί είναι αρκετό να παραιτηθεί από τη δουλειά του; Δεν χρειάζεται να ερευνηθεί η δράση του, να εξεταστεί η υποψία παρανομίας; Διότι στην περίπτωση Μολέσκη, η έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας για τις μεθοδεύσεις που έγιναν περιγράφουν μια καλοστημένη συνωμοσία κατά του δημοσίου. Αλλά, αυτή η έκθεση δεν είναι η Δικαιοσύνη και δεν μπορούμε με βάση αυτήν, να καταδικάζουμε τον άνθρωπο χωρίς να αποφανθούν τελεσίδικα τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Σε κάθε περίπτωση όμως, η παραίτηση ενός κρατικού αξιωματούχου δεν μπορεί να διαγράφει την όποια πιθανή παρανομία. Διότι τότε η παραίτηση δεν είναι ευθιξία, είναι όντως κουκούλωμα.
aristosm@phileleftheros.com