Από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ωστόσο το κλίμα άλλαξε. Οι δηλώσεις έγιναν επιθετικές, τα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου καταδικαστικά και γενικώς η όλη ατμόσφαιρα μαύρη και αράχνη για την Ελλάδα και τις προοπτικές της.
Οσοι παρακολουθούν από κοντά τα πράγματα γνωρίζουν ότι η πεποίθηση που επικρατεί εδώ ότι οι Ευρωπαίοι κινδυνεύουν και άρα θα προσφέρουν τη βοήθεια ό,τι και να γίνει είναι εσφαλμένη και στηρίζεται σε μια ελληνική πλάνη. Δεν αντιλαμβάνονται οι πολλοί ότι στην Ευρώπη επενεργούν πάμπολλες ανομοιογενείς δυνάμεις, ότι και εκεί μάχονται αντικρουόμενα συμφέροντα ή ότι και εκεί η πολιτική επηρεάζεται από τις ενδογενείς ισορροπίες κάθε χώρας.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος στην πρώτη επαφή με τους ομολόγους του ένιωσε την πίεση και εδέχθη πυρά για τις αλλαγές που αποδέχθηκε στο μεσοπρόθεσμο λίγο πριν αποχωρήσει για το υπουργείο Περιβάλλοντος ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.
Αμφισβητήθηκαν ακόμη μια φορά οι ελληνικοί σχεδιασμοί, θεωρήθηκαν οι αλλαγές αδιαφανείς, προωθήθηκαν εν κρυπτώ, χωρίς ενημέρωση και χωρίς να αποτιμηθούν όπως έπρεπε και οι περιστάσεις απαιτούν.
Αγνοούν οι περισσότεροι ότι η επανάκαμψη των τροϊκανών στην Αθήνα είχε να κάνει ακριβώς με αυτές τις αλλαγές, οι οποίες κατά την εκτίμησή τους θέτουν εν αμφιβόλω έσοδα της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ και αλλοιώνουν τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Ηδη από τη Δευτέρα επαναξιολογούν τα φορολογικά μέτρα και εξαρτούν την εισήγησή τους για την πέμπτη δόση, από αυτή ακριβώς την επανεκτίμηση των μέτρων. Αν μάλιστα τα κρίνουν μη ισοδυνάμου αποτελέσματος, τότε θα απαιτήσουν άλλα. Πράγμα που σημαίνει νέες διαπραγματεύσεις, νέες αμφισβητήσεις και ίσως καθυστερήσεις στην καταβολή της πέμπτης δόσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με άλλα λόγια τίποτε δεν είναι ασφαλές, δεδομένο και εξασφαλισμένο. Και κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι οι εταίροι μας θα προσφέρουν δανεικά και βοήθεια εσαεί, απλώς επειδή προσμετρούν τις συνέπειες στην ευρωζώνη από και ενδεχόμενη ελληνική στάση πληρωμών και πτώχευση.
Κακά τα ψέματα∙ οι αρνητικές δηλώσεις των τελευταίων ημερών δεν είναι τυπικές. Είναι πραγματικές και αποτέλεσμα της ελληνικής αδυναμίας.
Οι Ευρωπαίοι τρελαίνονται με την ιδέα ότι η κυρίαρχη ελληνική πολιτική τάξη δεν θέλει να αναλάβει το κόστος διάσωσης. Ενοχλούνται βαθύτατα με την στάση και τη συμπεριφορά των κομμάτων εξουσίας που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των επιλογών τους.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η κυρίαρχη ελληνική πολιτική ελίτ που μεγάλωσε στα πούπουλα, σπούδασε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και Αμερικής, δεν εφαρμόζει τίποτε από αυτά που έμαθε και προτιμά να παίζει το χαρτί του λαϊκισμού, διακινδυνεύοντας ακόμη και τη θέση της χώρας στον κόσμο.
Γι' αυτό ας μην είμαστε σίγουροι για την ευρωπαϊκή βοήθεια. Αυτή είναι απλώς πλάνη. Μπορεί να αναιρεθεί ανά πάσα στιγμή, ακριβώς γιατί εδώ νομίζουμε ότι μπορεί να προσφέρεται εσαεί μόνο και μόνο επειδή είμαστε σπουδαίοι και κληρονόμοι του αρχαίου και αθάνατου ελληνικού πνεύματος.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire