Ανικανότητα διαπραγμάτευσης, ανικανότητα εφαρμογής των συμφωνηθέντων

Οταν παρατραβάς το σκοινί μπορεί να σπάσει

Του Σταυρου Λυγερου
Πριν από μία εβδομάδα, το ευρωπαϊκό ιερατείο είχε πανικοβληθεί από το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων εξελίξεων στην Ελλάδα. Διαβεβαίωνε ότι η 5η δόση θα καταβληθεί και ότι δρομολογείται νέο δάνειο - μαμούθ. Οταν ο κίνδυνος κατάρρευσης απομακρύνθηκε, το ιερατείο επανήλθε σε εκβιασμούς, που σε μεγάλο βαθμό είναι μπλόφα. Ακόμα και όσοι τους ασκούν ομολογούν πια ότι η ελληνική κρίση αποτελεί μεγάλο συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, είναι υποχρεωμένοι για το δικό τους συμφέρον να αποτρέψουν μία στάση πληρωμών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευθεί την κατάσταση για να αποφύγει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Σημαίνει, όμως, ότι από διαπραγματευτικής απόψεως δεν είναι παντελώς γυμνή, όπως προσπαθεί να μας πείσει το «κόμμα του Μνημονίου». Η κυβέρνηση ούτε διαπραγματεύθηκε ούτε τήρησε επαρκώς τις δεσμεύσεις της. Το αποτέλεσμα ήταν να σπαταλήσει και το απόθεμα της λαϊκής ανοχής στο εσωτερικό και τα υπολείμματα αξιοπιστίας στο εξωτερικό. Η ευκολία με την οποία Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου αποδέχονταν τις εντολές της άρεσε στην τρόικα. Την εξόργιζε, όμως, η ανικανότητα - ασυνέπειά τους. Στην πραγματικότητα, οι δύο αυτές επιφανειακά αντιφατικές συμπεριφορές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Το Μεσοπρόθεσμο δεν οδηγεί στην παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος, που πρέπει να είναι ο στόχος. Θα βυθίσει περαιτέρω την οικονομία στην ύφεση. Ενα βιώσιμο πρόγραμμα ανάταξης πρέπει να συνδυάζει το από μηδενική βάση δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, την αξιοποίηση των πολλών λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων και μία αναδιάρθρωση του χρέους. Είναι εξόφθαλμο πως το χρέος δεν μπορεί να καταστεί εξυπηρετήσιμο, χωρίς «κούρεμα». Εάν για τους δικούς της λόγους η Ευρωζώνη θέλει να το αποφύγει ας βρει εναλλακτική λύση. Λύσεις υπάρχουν, πολιτική συμφωνία για την εφαρμογή τους δεν υπάρχει. Εγκλωβισμένο στις αντιθέσεις του, το ιερατείο επιδίδεται σε στείρους εκβιασμούς, παρότι το Μεσοπρόθεσμο θα ψηφισθεί.
Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» σε ένα άσπρο κοπάδι. Είναι ο πιο αδύνατος κρίκος μιας όχι και τόσο στέρεης αλυσίδας. Εάν επέστρεφε στη δραχμή, η κρίση θα μεταφερόταν σε άλλους αδύνατους κρίκους. Η Ελλάδα είναι η πρώτη γραμμή του μετώπου και όχι το μέτωπο. Γι’ αυτό και είναι κοινό ζωτικό συμφέρον η ελληνική κρίση να λυθεί στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οι εκβιασμοί, οι ταπεινώσεις και οι τελετουργίες τιμωρίας των Ελλήνων δυσχεραίνουν τη λύση. Αλλωστε, όταν παρατραβάς το σκοινί μπορεί να σπάσει.