Οταν το φροντιστήριο αντικαθιστά το σχολείο

ΕΦΗΜΕΡΑ

Θα τα βολέψουμε με την αναγωγή

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΑΝ επισκεφθεί κάποιος την ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας με τα αποτελέσματα των παγκύπριων εξετάσεων (www.moec.gov.cy /ypexams/panexams/grades2011/ansframes.html), θα δει εκπληκτικά αποτελέσματα. Πάρα πολλά κυμαίνονται ανάμεσα στο 1 και το 6, άλλα από 12 μέχρι 17 και πιο λίγα ανάμεσα στο 17 και στο 19. Φυσικά είναι κατανοητό πως οι άνθρωποι είμαστε πολλών ταχυτήτων. Θα ήταν ενδιαφέρον ωστόσο, κάποτε να μαθαίναμε πόσα από αυτά τα παιδιά κατάφεραν το 17-19 ως αποτέλεσμα των πολλών ωρών στο φροντιστήριο. Κι αν όντως στο φροντιστήριο οφείλεται η επιτυχία, τότε σημαίνει πως η παρεχόμενη εκπαίδευση είναι ελλιπής ως προς τον στόχο εξασφάλισης ενός πολύ καλού βαθμού και εισδοχής στα πανεπιστήμια Κύπρου - Ελλάδας.
Έπειτα θα πρέπει να εξεταστεί πόση απόκλιση υπάρχει στις βαθμολογίες ανάμεσα στα τετράμηνα και στις παγκύπριες και να αναρωτηθούμε πώς κάποιος μαθητής που είναι άριστος σ’ όλα τα χρόνια εκπαίδευσής του, να επιτυγχάνει στις παγκύπριες εξετάσεις απλά ένα μέτριο αποτέλεσμα; Υπάρχει πολλή επιείκεια στις βαθμολογήσεις των καθηγητών; Οι παγκύπριες δεν προορίζονται στο επίπεδο των σχολείων αλλά στο επίπεδο των φροντιστηρίων; Κάθε χρόνο διαπιστώνουμε πως είναι απογοητευτικά τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα στα Νέα Ελληνικά, και κάθε χρόνο ερχόμαστε να κάνουμε αναγωγή των αποτελεσμάτων ώστε να ξεπεράσουμε την απογοήτευσή μας και να γίνουμε όσο πιο πολλοί είναι δυνατόν, άριστοι. Ξέροντας στο τέλος ότι το 19 αντιστοιχεί στο 17 και το 17 στο 15 και το 15 στο 13 (περίπου). Οι χαμηλές βαθμολογίες όμως, αφού το σύστημα είναι βαθμοθηρικό, δεν λύνονται με την αναγωγή. Η αναγωγή απλά κάνει καλό στην ψυχολογία μας. Μας βοηθά να παραμυθιαζόμαστε και να ξεγελάμε, ίσως, κάποια πανεπιστήμια. Τα οποία προφανώς ξέρουν την πραγματικότητα, αλλά έχουν τους δικούς τους λόγους. Για να μην είμαστε αναγκασμένοι να καταφύγουμε στην αναγωγή, θα έπρεπε να φροντίσουμε πολύ πιο πριν ώστε τα αποτελέσματα να είναι διαφορετικά και χωρίς φροντιστήρια. Όμως, η μέθοδος της αναγωγής μας βολεύει όλους και κυρίως το σύστημα των ιδιαιτέρων που θα το πατάξουμε, όπως είπαμε και θα μάθουμε και τα παιδιά μας να μιλάνε, να κατανοούν και να εκφράζονται στην ελληνική γλώσσα για να μην τα κατηγορούμε κάθε χρόνο πως «πάτωσαν». Και κάποτε ίσως καταφέρουμε να εφαρμόσουμε και ένα σύστημα παιδείας του οποίου οι στόχοι δεν θα είναι βαθμοθηρικοί.