Χατζηπετρής!

Του Γιώργου Λακόπουλου

Στο ΠΑΣΟΚ ισχύει : Ο,τι πεις, αρχηγέ…

Πόσες ημέρες πέρασαν από τότε που το ΠΑΣΟΚ κοιμήθηκε μεγάλο κόμμα και ξύπνησε με ένα 13% κι αυτό με το ζόρι; - καθόσον στη συνέχεια έπεσε κι άλλο. Καμιά πενηνταριά και βάλε. Είδε κανείς πουθενά καμιά ανάλυση του κόμματος, γιατί πήρε την κατηφόρα; Δεν μιλάμε για δικαιολογίες του τύπου «πληρώσαμε το κόστος της πολιτικής μας», «μας τιμώρησε ο λαός», τα οποία αν συνδυαστούν με τις παλαιότερες θεωρίες, «σώσαμε τη χώρα», υποδηλώνουν ότι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στους ψηφοφόρους, το λάθος βρίσκεται από την πλευρά των ψηφοφόρων.

Ούτε για την προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος που έκανε στην τελευταία ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ο Βαγγέλης Βενιζέλος αντιγράφοντας τη λογική του ΚΚΕ, το οποίο ύστερα από κάθε εκλογή ισχυρίζεται ότι η επιρροή του στον λαό είναι μεγαλύτερη από το εκλογικό ποσοστό του. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήγε λίγο παραπέρα, καθώς από τα συμφραζόμενα της ομιλίας του προκύπτει ότι ο ωφελημένος των εκλογών είναι μάλλον το ΠΑΣΟΚ επειδή δεν… έπεσε ακόμη περισσότερο. Ο,τι πεις, αρχηγέ…

Οταν λέμε ανάλυση εκλογικού αποτελέσματος δεν εννοούμε κάτι σαν παρηγοριά στον άρρωστο. Αντίθετα, ο άρρωστος πρέπει να ξέρει όλη την αλήθεια για την κατάστασή του. Και ως γνωστόν, η αλήθεια είναι πικρή και δεν καταπίνεται. Ιδίως όταν πρέπει να αποδώσει ευθύνες. Οχι αορίστως, περί λαθών και άλλων γενικών και ανώδυνων. Αλλά με ονοματεπώνυμο και συνέπειες.

Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν είναι ώριμο για κάτι τέτοιο. Π.χ., δεν αντέχει να απαντήσει στο ερώτημα: Ποιος ηττήθηκε; Ο Παπανδρέου που έσυρε μια σοσιαλιστική - λέμε τώρα - κυβέρνηση στο ΔΝΤ; Ο Βενιζέλος και ο τρόπος που πολιτεύτηκε όταν έγινε - και για να γίνει - αρχηγός; Φταίνε και οι δύο μαζί και πάμε για άλλα; Ή απλώς βολεύει να μη φταίει κανένας, ή να φταίει ο Χατζηπετρής που έλεγε κι ο Κηλαηδόνης;

Χωρίς την αλήθεια, όμως, ένα κόμμα που θέλει να αναγεννηθεί εκ της τέφρας του δεν πάει πουθενά. Και πρωτίστως δεν μπορεί να συντηρήσει τον ιδρυτικό μύθο της ύπαρξής του: ότι είναι ο κεντρικός φορέας της δημοκρατικής παράταξης. Ακριβώς γιατί τείνει να καταστεί μύθος. Και όπως θα έλεγε ο αμερικανός συγγραφέας Τζέιμς Φέιμπλεμαν: «Μύθος είναι κάτι στο οποίο κανείς δεν πιστεύει πια».