Ανέτοιμη, από καιρό αυτή η χώρα...

Της Ζέζας Ζήκου Οι ατυχείς εξελίξεις επισφραγίζουν την εικόνα της διάλυσης της χώρας, που ραπίζεται διαρκώς από την τρόικα και τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι επισημαίνουν όχι μόνο την ασυνεπή τάση των πολιτικών στην τήρηση των συμφωνημένων, αλλά επιπλέον επιπλήττουν την πανικόβλητη Αθήνα διαρκώς. Η νέα κυβέρνηση και χωρίς υπουργό Οικονομικών προτού ανακτήσει τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, νέες «μαύρες» τρύπες ανακαλύπτονται και, κυρίως, τον έλεγχο των πρωτοβουλιών στο πολιτικό πεδίο, σύρεται σε σπασμωδικές κινήσεις. Η απώλεια εμπιστοσύνης, μαζί με την ύφεση και την ανεργία, σκορπούν παγωνιά στο κοινωνικό σώμα. Οταν ήρθε η ώρα της κρίσης, φάνηκε πόσο ανέτοιμοι και ανεπαρκείς ήταν και είναι όλοι. Τούτη η πικρή επίγνωση βεβαίως δεν παρηγορεί. Μάλιστα αυτή η επίγνωση ανεπάρκειας ίσως επιδεινώνει την αίσθηση ανημπόριας και την απόγνωση. Παρ’ όλα αυτά, είμαστε αναγκασμένοι, είμαστε προορισμένοι να επιβιώσουμε. Θα επιβιώσουμε. Με κραδασμούς, με αναστατώσεις, με πόνο, με τούτη την κυβέρνηση, ή με νέους ηγέτες, με νέες ιδέες. Σίγουρα με περισσότερη ειλικρίνεια και αυτοκριτική, έτοιμοι για αλλαγές και προσαρμογή. Πρωταρχικό μέλημα, η διατήρηση της συνοχής και μιας εύτακτης λειτουργίας της κοινωνίας, ανεξαρτήτως υλικών δυσχερειών: αυτό μπορούμε να το εξασφαλίσουμε στους εαυτούς μας. Αλλωστε, δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την ιστορική καμπή: όλη η Ευρώπη βρίσκεται στην τροχιά της κρίσης, εμείς όμως είχαμε και πάλι την ατυχία της πρωτιάς. Το χειρότερο όλων δεν είναι ότι στέρεψαν τα νοικοκυριά από την έκτακτη φορολόγηση και την ύφεση, αλλά ότι στερεύουν η πίστη, η εμπιστοσύνη προς τις δυνάμεις της ηγεσίας και η αυτοπεποίθηση, δηλαδή η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας να ανασχέσει την πτώση και να μπει σε τροχιά ανάκαμψης. Ωστε το βαθύτερο πρόβλημα της χώρας πλέον υπερβαίνει τη δημοσιονομική ασθένεια, υπερβαίνει ακόμη και την ύφεση. Ολα αυτά υπάρχουν, αλλά η ακραία συνέπειά τους είναι ότι η κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της, νιώθει ότι έχουν διαρραγεί οι αντοχές της, και βέβαια νιώθει βαθιά διαψευσμένη, προδομένη, από τις πολιτικές ηγεσίες, που ωστόσο η ίδια η κοινωνία επέλεγε επί σειρά ετών. Στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι φανερό ότι το παρόν πολιτικό προσωπικό απλούστατα είναι ανεπαρκές, δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την ιστορική κρίση· οι πολιτικοί μας ήταν φτιαγμένοι και μαθημένοι σε έργα χαμηλής πολιτικής, χαμηλών απαιτήσεων. Αξίζει να επισημανθεί ότι οι δυσβάστακτες υποχρεώσεις που προκύπτουν από το Μνημόνιο (χωρίς τις αναπροσαρμογές, που αμφίβολο αν γίνουν) είναι: 1. Η κατάρτιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, που θα περιέχει νέα μέτρα για τη διετία 2013-2014, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, από περικοπές δαπανών και 3 δισ. ευρώ από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αν δοθεί παράταση για ένα ή δύο χρόνια, τότε η προσπάθεια κατ’ έτος περιορίζεται από τα 5,75 δισ. ευρώ, σε 3,5 ή 2,8 δισ. ευρώ. 2. Η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων. Εντός του Ιουνίου, έπρεπε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και IBC. Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι θα γίνει με τη β΄ φάση του διαγωνισμού για το Ελληνικό. 3. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που πρέπει να προσαρμοστεί στην προγραμματική συμφωνία που προβλέπει μειώσεις σε φόρους. 4. Απελευθερώνονται όλα τα επαγγέλματα, αλλά ταυτόχρονα, για όσα επαγγέλματα κρίνεται απαραίτητη η επαναφορά των περιορισμών, θα γίνει με νόμο εντός του Ιουνίου. 5. Εως τα τέλη Ιουνίου, εισάγονται μεταρρυθμίσεις για την εξάλειψη των ληξιπρόθεσμων οφειλών και των ελλειμμάτων στα Ταμεία εφάπαξ. 6. Η μείωση κατά 12% των αποδοχών όλων όσοι αμείβονται με ειδικά μισθολόγια, όπως ένστολοι, καθηγητές ΑΕΙ-ΤΕΙ, δικαστικοί, μουσικοί κ.λπ., θα εφαρμοστεί από την 1η Ιουλίου 2012. Στόχος είναι η εξοικονόμηση 205 εκατ. ευρώ, μέχρι το τέλος του 2012 και 410 δισ. ευρώ ετησίως από το 2013 και μετά. 7. Νέα μέτρα για τον περαιτέρω εξορθολογισμό των φαρμακευτικών δαπανών και της λειτουργικής δαπάνης των νοσοκομείων και προσδιορισμός των χρηματικών παροχών προνοίας. 8. Η σύνδεση των υποχρεώσεων φορολογικής και ασφαλιστικής συμμόρφωσης για ενιαίο έλεγχο και εποπτεία. 9. Η μείωση του προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση θα ζητήσει να μην υπάρξουν απολύσεις υπαλλήλων, κάτι άλλωστε που προβλέπεται και στη συμφωνία.