Η πολιτική ανευθυνότητα οδήγησε την Κύπρο στο μηχανισμό

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Έριξαν λευκή πετσέτα…

Του Κώστα Βενιζέλου

ΟΙ σανίδες σωτηρίας, που ξεκινούν από τους μηχανισμούς στήριξης, τα δανεικά από τους Ρώσους μέχρι και το αίτημα προς τους Κινέζους, ο υπερβολικός καθησυχασμός αλλά και η κινδυνολογία, δημιουργούν ένα αλαλούμ. Πολιτικό αλαλούμ, το οποίο πολλές φορές δεν αγγίζει τις πραγματικότητες τις οποίες βιώνουν οι πολίτες. Αυτοί άλλωστε έχουν φορτωθεί το βάρος της οικονομικής κρίσης και αυτοί υποβάλλονται στις συνέπειές της. Όσοι φωνάζουν, καβγαδίζουν, επηρεάζονται λιγότερο και αυτό είναι πρόδηλο. Η διαχείριση της οικονομίας αποτελεί ευθύνη της Κυβέρνησης. Αυτό είναι πολιτικό αξίωμα το οποίο ισχύει διαχρονικά και παντού. Ενίοτε η οικονομία επηρεάζεται και από εξωγενείς παράγοντες, όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για κανένα και ποτέ. Η προσφυγή στο Μηχανισμό, που ανακοινώθηκε χθες, ήταν μια προδιαγεγραμμένη πορεία την οποία απέφευγαν να δουν κατάματα οι κυβερνώντες. Τώρα που θα έλθει η Τρόικα προφανώς θα πάψουν να τα φορτώνουν στους προηγούμενους και θα πιστώνονται στους «αποικιοκράτες», τους μανδαρίνους της ΕΕ, που θα κάνουν «εισβολή» στη χώρα μας. Λες και θα έλθουν ακάλεστοι.
Η αντιπολίτευση προ πολλού είχε ζητήσει την πραγματοποίηση σύσκεψης για την οικονομία και μόλις σήμερα θα πραγματοποιηθεί.
Δεν μπορεί δε να θεωρηθεί λεπτομέρεια το γεγονός ότι η σύσκεψη θα γίνει ένα 24ωρο μετά την αίτηση για προσφυγή στο Μηχανισμό.
Προφανώς ο Πρόεδρος θα ζητήσει από τα κόμματα να ψηφίσουν τα νέα νομοσχέδια που θα παρουσιασθούν ενώπιον της Βουλής και θα είναι αποτέλεσμα των «αναγκών που θα προκύπτουν από το Μηχανισμό». Εκ των υστέρων θα ζητηθεί η βοήθεια ενώ εάν αυτό γινόταν νωρίτερα προφανώς θα προέκυπτε και η ανάληψη συλλογικής ευθύνης για το τι μέλλει γενέσθαι. Η κατάσταση στην οικονομία δημιουργεί κοινωνική απελπισία. Η ανεργία δημιουργεί ένα νέο κοινωνικό τετελεσμένο. Οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι και αφορούν κυρίως τους νέους. Μπροστά στην απειλή της ανεργίας προβάλλει η μείωση των μισθών και το ψαλίδισμα κεκτημένων. Και για όλα αυτά επί της εποχής μιας κυβέρνησης που νοιάζεται για «τον απλό άνθρωπο». Το θέμα της οικονομίας δεν μπορεί να αποτελεί παιχνίδι στους πολιτικούς και κομματικούς σχεδιασμούς ενόψει και των προεδρικών εκλογών. Ούτε μπορεί να μπαίνουν κάποιοι στη λογική της «κακής κληρονομιάς» που θα αφήσουν στο τέλος της διαδρομής. Αυτό δεν θα το πληρώσουν οι… κληρονόμοι αλλά οι πολίτες.
Σημ: Αυτές οι συνεχείς αναφορές σε «απλό άνθρωπο», έχουν καταντήσει φολκλόρ. Υπάρχουν και σύνθετοι άνθρωποι και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;