Του Στέφανου
Κωνσταντινίδη*
Μέρες που είναι θα βγουν πάλι οι ρήτορες, πολιτικοί και άλλοι, να μας πουν τα δικά τους, να δώσουν ξανά
υποσχέσεις για τη σωτηρία του καταταλαιπωρημένου αυτού τόπου. Συνήλθε και το
Εθνικό Συμβούλιο, συνήλθε και η κυπριακή Βουλή, απότισαν φόρο τιμής στους
νεκρούς του 74, και οι εθνοσύμβουλοι συζήτησαν ακόμη μια φορά για σχέδια και
διάφορα άλλα για να αντιμετωπίσουν την τουρκική αδιαλλαξία. Αν δεν κάνω λάθος
ανακοινώθηκε και η σύσταση ενός Συμβουλίου Γεωστρατηγικών Μελετών- ελπίζω να μη
είναι για το βόλεμα ημετέρων-πάλι για ν’αντιμετωπιστεί η τουρκική αδιαλλαξία
και να προταθούν λέει σχέδια και και να ακουστούν εισηγήσεις για την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Σαράντα
χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή, επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο αυτές
τις μέρες τα ίδια παραμύθια, τα ίδια κούφια λόγια. Και το μόνο που δεν υπάρχει
είναι μια στρατηγική που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε με συνέπεια για να
ανατρέψουμε τα δεδομένα της κατοχής ή
τέλος πάντων για να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα
και την εισβολή παραμένουμε δεσμευμένοι στις λεγόμενες συμφωνίες υψηλού
επιπέδου του 1977 που θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονται στο αρχαιολογικό
μουσείο. Από τότε που υιοθετήθηκαν αυτές οι συμφωνίες, ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά, ο Ψυχρός
Πόλεμος τελείωσε, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, η Ρωσία αναδύεται σε νέο διεθνή
παίχτη, η Κίνα απειλεί την αμερικανική πρωτοκαθεδρία, οι διάφορες σταυροφορίες
των ΗΠΑ και της Δύσης-Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν- απέτυχαν οικτρά και
άφησαν ερείπια, νέες γεωπολιτικές ισορροπίες διεθνείς και τοπικές έχουν
προκύψει, αλλά εμείς το βιολί μας : Επιμένουμε στη διζωνική δικοινοτική
ομοσπονδία που δεν προβλεπόταν καν έτσι όπως παρουσιάζεται σήμερα στις
συμφωνίες υψηλού επιπέδου. Και αυτό όταν η Τουρκία δεν σεβάστηκε καμιά
συμφωνία, δημιούργησε στα κατεχόμενα το ψευδοκράτος, και προωθεί την αναγνώρισή
του, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και εμείς της επιτρέπουμε να
διαπραγματεύεται την ένταξή της στην Ευρωπαική Ένωση και γενικά αποδεχόμαστε τα
τουρκικά φιρμάνια προσφέροντας μάλιστα στην Άγκυρα δώρα και αντίδωρα.