Πολιτισμός - Συνέντευξη: Λουδοβίκος Των Ανωγείων: '' Όταν το ψέμα δεν είναι «αληθινό» προσπαθεί να κρυφτεί! - Μια χώρα ποτέ δεν κινδυνεύει από τον πολιτισμό της και δες δυστυχώς πόσο δύσκολα τον φέρνουν στα χείλη τους οι πολιτικοί!''

Λουδοβίκος Των Ανωγείων: «Ανακαλύπτοντας το μέγεθος του ολίγου...»

Photo Copyright - Γιώργος Φραγκίσκος

Θάνος Μαντζάνας 

Σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα, από το 1985 που ο Μάνος Χατζιδάκις – ο οποίος ήδη τον είχε ανακαλύψει όταν διοργάνωνε τις Μουσικές Γιορτές του στην γενέτειρα εκείνου, τα Ανώγεια της Κρήτης - τον παρουσίασε στο κοινό μέσα από την δική του δισκογραφική εταιρεία, τον Σείριο, ο Λουδοβίκος Των Ανωγείων ακολουθεί μια ξεχωριστή, απόλυτα προσωπική και τελικά αρκούντως μοναχική διαδρομή στην ελληνική μουσική. Ο κατά κόσμον Γιώργος Δραμουντάνης που από παιδί ήθελε να ζωγραφίζει μπορεί να μην πραγματοποίησε το όνειρο του αλλά κατέληξε να φτιάχνει εικόνες με τα χρώματα των ήχων έχοντας πάντα ως πολύτιμο δώρο και εφόδιο – ο ίδιος μπορεί να έλεγε ακόμα και «φυλακτό»...- την ευαισθησία την οποία του μετέδωσε ο μέντορας, εν πολλοίς και δάσκαλος του.
Στην αρχή σχεδόν ολομόναχος με το μαντολίνο του και σιγά – σιγά με μια όλο και πλουσιότερη ενορχηστρωτική παλέτα ο Λουδοβίκος Των Ανωγείων ξεκίνησε βασισμένος στην μουσική παράδοση του νησιού του αλλά σταδιακά την εμπλούτισε με πολλά ακόμα στοιχεία, όχι όλα απαραίτητα από τον ελλαδικό χώρο. Έτσι σήμερα είναι πλέον ένας δημιουργός με εξαιρετικά, όσο ελάχιστοι άλλοι, διακριτό ύφος, μουσικά «παλαιικός» και ταυτόχρονα σημερινός, αληθινά διαχρονικός δηλαδή ενώ μέσα από τους στίχους του διατυπώνει μια καθαρά δική του αλήθεια, θέση και στάση ζωής.

Έξι ολόκληρα χρόνια μετά το τελευταίο album του ;έρχεται τώρα ο δέκατος τρίτος κατά σειρά – μείον συλλογών και συμμετοχών βέβαια – δίσκος του «Το Βλέμμα Θέλει Δύο Μι». Οπως πάντα λυρικότατος, ερωτικό;ς με μια σχεδόν φιλοσοφική έννοια, τρυφερός και διαφυλάσσοντας το παιδί μέσα του ως κόρη οφθαλμού ο Λουδοβίκος μας προσκαλεί σε έναν κόσμο ανθρωπιάς, εσωτερικής πραότητας και γνήσιας, ουσιαστικής ομορφιάς στον οποία εξακολουθεί να επιμένει πεισματικά παρά την διάχυτη παντού γύρω μας σκληρότητα που έχει επιφέρει η πολύχρονη κρίση. Αξίζει να δοκιμάσετε να τον επισκεφτείτε, έστω και μόνον ως αντίδοτο στην τόση σκληρότητα...

Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα

Με όσα έχουν συμβεί στην ελληνική δισκογραφία τα τελευταία χρόνια φοβήθηκες αλήθεια καθόλου στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα σε αυτή την δουλειά και την προηγούμενη σου ότι η καινούργια δεν θα ερχόταν ποτέ;
Η διαφορά στην δισκογραφία είναι ότι δεν υπάρχουν πια εταιρείες για να κυκλοφορήσουν το έργο κάθε συνθέτη ενώ τραγούδια και μουσικές συνεχίζουν να γράφονται. Εγώ είχα την καλή τύχη να έχω έναν πραγματικό φίλο - ας αναφέρω το όνομά του, Γιάννης Γενεράλης - που πλήρωσε για την παραγωγή του δίσκου, μιας παραγωγής ακριβής όπως παλιά και χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα του αποτελέσματος.

Το βλέμμα θέλει δύο μ επειδή τα μάτια είναι δύο, επειδή ένας είναι αυτός που κοιτάζει και άλλος ένας εκείνος τον οποίο βλέπει ή για κάποιον άλλο λόγο;
Η λέξη «βλέμμα» γράφεται με δύο μ για να βαρύνει και να διαβεί αργά ώστε να μπορεί να παρατηρήσει και να κρίνει. Το λάθος κινδυνεύει από το δεύτερο βλέμμα! Η Ιστορία μας ζει μέσα στις ορθογραφημένες λέξεις ...Πόσο ανοιχτή θα ήταν η θάλασσα με ένα σίγμα; Το θάρρος χρειάστηκε δυο ρο για να τα καταφέρει Η τρέλλα με ένα λάμδα είναι προσποίηση ..

Θεωρείς συμπτωματικό ότι η σχεδόν ομόηχη και πιο κοντινή ίσως ομοιοκαταληκτικά λέξη με το βλέμμα, το ψέμα, γράφεται αντίθετα με ένα μ;
Οταν το ψέμα δεν είναι «αληθινό» προσπαθεί να κρυφτεί! Όσο να 'ναι έχει και αυτό τις ενοχές του...

Είναι ένας ερωτικός δίσκος, έτσι δεν είναι; Δεν είναι λίγο παράδοξο αυτό μέσα στο τόσο ζοφερό κλίμα της πολύμορφης κρίσης που μας ταλαιπωρεί για περισσότερα από τέσσερα χρόνια;
Ναι, είναι ένας ερωτικός δίσκος γιατί το κίνητρο για δημιουργία πρέπει να φέρει εντός του αλήθειες που τις στηρίζει ο χρόνος και τόσο πολύ τις έχει ανάγκη ο τόπος. Την κρίση την δημιούργησαν οι αριθμοί, όχι οι λέξεις ...Μια χώρα ποτέ δεν κινδυνεύει από τον πολιτισμό της και δες δυστυχώς πόσο δύσκολα τον φέρνουν στα χείλη τους οι πολιτικοί! Η πνευματική κρίση αλλά και η άνθιση είναι ευθύνη των διανοουμένων που οφείλουν με το έργο τους να προστατεύουν από την έκπτωση...

Τελικά τι είναι για εσένα ο έρωτας Λουδοβίκε, το να έχεις κάτι εξαιρετικά πολύτιμο ή η αίσθηση μιας αφόρητα οδυνηρής απώλειας;
Ο έρωτας είναι όσα έχουν ειπωθεί αλλά και μια άσκηση θάρρους για τη μοναξιά.

Γιατί έχει τόση σημασία ότι η αγάπη έχει πέντε και όχι έξι ή επτά γράμματα;
Η αγάπη ίσως δεν θα έπρεπε να έχει καν όνομα καθώς αυτό δεν είναι η περιγραφή της. Αλλά τουλάχιστον είναι μια μικρή λέξη με πέντε γράμματα, όσα και τα πέταλα ενός γιασεμιού...

Ένας «χειροποίητος» δίσκος λοιπόν...όπως το τέμπλο που σκάλιζε εκείνος ο μονήρης και προσηνής μοναχός και τον οποίο έκανες θέμα ενός τραγουδιού του δίσκου;
Ναι, ένας «χειροποίητος» δίσκος, που ύστερα από περιπέτειες και αναβολές, βρήκε την λύτρωση.

Θαυμάσιες οι πιο κλασικίζουσες ίσως από κάθε προηγούμενη φορά ενορχηστρώσεις...και με ένα επίσης περισσότερο έντονο από ποτέ «άρωμα» Μάνου Χατζιδάκι ή είναι η ιδέα μου;
Ο Δημήτρης Μπουζάνης κατά την γνώμη μου ενορχήστρωσε τα τραγούδια αληθινά θαυμάσια! Και με μιαν άποψη που ταιριάζει με τον στίχο γιατί ο στίχος χρειάζεται προστασία για να αναδειχτεί...Με την κλασική του παιδεία οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα όντως πολύ κοντινό στην αισθητική του Χατζιδάκι.

Το να ζεις ή έστω να βρίσκεσαι ψηλά σε ένα βουνό σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά και μεταφορικά, εκτός από κυριολεκτικά;
Η φύση δεν κουράζεται να μας διεκδικεί γιατί είμαστε σαν τα απολωλότα πρόβατα μέσα στους αριθμούς και στην εξορία των πόλεων! Μέσα στη φύση είμαστε όλοι ένα ακόμα τμήμα που συμπληρώνει το σύνολο της δημιουργίας. Οι ρυθμοί γίνονται φυσιολογικοί και τελικά ζεις μέσα στα χρώματα, τα αρώματα και την μουσικότητα της ησυχίας του βουνού ανακαλύπτοντας το μέγεθος του ολίγου.

Η οικονομική κρίση ήταν εκείνη που προκάλεσε αυτή της δισκογραφίας ή η δεύτερη ήταν απλά ένα μέρος της πρώτης;
Η δισκογραφία τελείωσε πριν από την γενική κρίση...Από τότε που οι εφημερίδες χρειάστηκαν δεκανίκια για τις πωλήσεις τους και οι εταιρείες ενέδωσαν στις ποικίλες πιέσεις συμφερόντων ξεπουλώντας το πολύτιμο υλικό της τραγουδοποιίας της χώρας μας.

Υπάρχει περισσότερη αλληλεγγύη ανάμεσα στον κόσμο στην Κρήτη από όση στην Αθήνα ή είναι ακριβώς το ίδιο;
Στην Κρήτη η αλληλεγγύη ακολουθεί την παράδοση! Για να επιβιώσει η τελευταία διαμέσου των αιώνων έπρεπε να έχει στενούς δεσμούς με την αυτοτέλεια μιας και ήταν ολομόναχη στη μέση του πελάγους...

Γενικότερα πιστεύεις ότι το να υπερβούμε το οικονομικό σκέλος της κρίσης είναι αρκετό ή πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσουν και το πνευματικό, πολιτιστικό και όλα τα υπόλοιπα;
Τα πάντα είναι θέμα παιδείας...Η οικονομική κρίση έβαλε το πρόβλημα της επιβίωσης οπότε οι «εκπτώσεις» στην ποιότητα της καθημερινότητας αγγίζουν και το πνευματικό και το πολιτιστικό σκέλος.

Αρχίζεις να βλέπεις μια διέξοδο από αυτή τη σύνθετη κρίση; Ποια νομίζεις ότι μπορεί να είναι και πώς θα προέλθει;
Ο τερματισμός της κρίσης είναι στα χέρια των σχεδιαστών του διεθνούς οικονομικού μέλλοντος. Οσον αφορά εμάς τους ίδιους στο αν καταφέρουμε να κάνουμε το «απαραίτητο» οροφή των αναγκών μας...

Και τα σχέδια σου για το υπόλοιπο της χρονιάς;
Το υπόλοιπο της χρονιάς είναι τα Υακίνθεια, η γιορτή πολιτισμού την οποία διοργανώνω στην Κρήτη και, όπως κάθε χρόνο, έρχεται σύντομα και στη συνέχεια μια περιοδεία με επιλεγμένες συναυλίες στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Και κάτι μας λέει ότι όσο οι αέρηδες του Ψηλορείτη θα σμίγουν με την αύρα του Κρητικού πελάγους αυτός ο τόσο σύγχρονα ιδιότυπος «παλαιομοδίτης» τροβαδούρος θα εμπνέεται για να μεταφέρει μέσα από την ανάσα των κομματιών του τις αξίες μα και την σοφία της απλής και γι' αυτό ουσιαστικής ζωής που αυτές οι φυσικές δυνάμεις προαιώνια φέρνουν και ξαναφέρνουν στο νησί του...



Πηγή: Η Αυγή
Δημοσιεύτηκε στις 05/07/2014