Τα ευχολόγια της ειρήνης και η τουρκική κατοχή. Μιλά ένας τουρκοκύπριος αριστερός δημοσιογράφος

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Χάρις στην ανόητη και συνωμοτική Αριστερά μας Με τον Σενέρ Λεβέντ

Σίγουρα θυμάστε τι περάσαμε για να έρθουμε στο σήμερα. Τι ακανθώδεις δρόμους. Τι φουρτούνες. Τότε ήταν στην αντιπολίτευση το ΑΚΕΛ και το ΡΤΚ. Δηλαδή ούτε το ένα ούτε το άλλο είχε ανέλθει στην κυβέρνηση ακόμα. Συναντιόντουσαν συχνά, συζητούσαν και εξέδιδαν κοινά ανακοινωθέντα. Θυμάστε εκείνα τα ανακοινωθέντα, έτσι δεν είναι; Θα νόμιζε κανείς ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως διαφωνία μεταξύ τους. Ότι όλα ήταν ωραία.

Ότι και οι δύο υποστηρίζουν τη λύση και την ειρήνη. Ότι θα αίρονταν όλα τα εμπόδια για τη λύση αν γίνονταν κυβέρνηση αυτοί. Και περιμένατε με ανυπομονησία να γίνουν κυβέρνηση. Να φύγει πρώτα ο Ντενκτάς και μετά ο Παπαδόπουλος. Πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά σας. Έγιναν κυβέρνηση. Στη μια πλευρά το ΑΚΕΛ και στην άλλη το ΡΤΚ. Ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ. Ύστερα; Τίποτα. Απογοητευτήκατε. Καταλάβατε πόσο κενού περιεχομένου ήταν εκείνα τα κοινά ανακοινωθέντα που έγραφαν όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Πήγαν όλα του αέρα εκείνα τα λόγια. Η δουλειά τέλειωσε όταν ήρθε η ώρα της συμφωνίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ούτε κοινός στόχος έμεινε ούτε κοινή πατρίδα. 


Γιατί σας θύμισα αυτές τις θλιβερές εικόνες του παρελθόντος; Για να αντιληφθείτε καλύτερα ότι και η σημερινή κατάσταση δεν διαφέρει καθόλου από την παλιά. Και τώρα οι δυνάμεις υπέρ της ειρήνης και τις λύσης στις δύο κοινότητες συναντιούνται και εκδίδουν κοινά ανακοινωθέντα. Θα νόμιζε κανείς ότι αυτές οι δυνάμεις δεν μοιάζουν με τους ηγέτες και τις ομάδες που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ότι αν τις βάλουμε αυτές να καθίσουν στο τραπέζι θα τελειώσουν αμέσως τούτη την υπόθεση. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Βάλτε τις και αυτές τις δυνάμεις να καθίσουν εκεί. Και θα δείτε. Δεν θα έχουν καμία απολύτως διαφορά από τους άλλους. Εκείνοι που τώρα αγκαλιάζονται μεταξύ τους και παρουσιάζονται ωσάν να έχουν συμφωνήσει, θα γίνουν εχθροί μόλις καθίσουν σε εκείνο το τραπέζι.

Καλά, γιατί; Ο λόγος είναι ο εξής: Είναι πολύ εύκολο να κάνεις ειρήνη όταν γενικολογείς! Καταντήσαμε σε ένα τέτοιο χάλι που χάσαμε και το νόημα της ειρήνης μιλώντας συνεχώς για ειρήνη. Θεωρείται ιερή η δικοινοτική, διζωνική ομόσπονδη Κύπρος! Είναι πολύ εύκολο αυτό. Το λες. Το γράφεις. Και πάει. Όταν έρχεται η σειρά του Βαρωσιού ξεσηκώνεις σαματά: «Δεν μπορεί να δοθεί πριν την συνολική λύση»! Όταν γίνει λόγος για τον τουρκικό στρατό: «Να μείνει για πάντα!» Ζητάς δικοινοτική, διζωνική ομόσπονδη Κύπρο, αλλά δεν λες κουβέντα για τη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Δεν θίγεις καθόλου το θέμα των πλαστών τίτλων ιδιοκτησίας. Στις 20 Ιουλίου τρέχεις στη γιορτή. Ε, τι είδους υποστήριξη της λύσης είναι αυτή; Τι είδους υποστήριξη της ειρήνης; Επιπλέον, ενώ κρατάς το μισό νησί στα χέρια σου υπό κατοχή, ζητάς και μερίδιο από τον πλούτο στη θάλασσα και από πάνω! Καυχιέσαι ότι δεν αποσύραμε έστω και έναν στρατιώτη και δεν δώσαμε έστω και μια πέτρα και ύστερα φωνάζεις ότι διασπαθίζεται το δικαίωμά σου στις θάλασσες. 

Οι γενικολογίες στα δικοινοτικά κοινά ανακοινωθέντα είναι όλες κενού περιεχομένου. Χωρίς να συζητηθούν τα θέματα που απαρίθμησα πιο πάνω, δεν μπορεί να υπογραφτεί κανένα κοινό ανακοινωθέν. Γι’ αυτό τον λόγο είμαι πολύ περίεργος να δω με ποιους προοδευτικούς Τουρκοκύπριους θα δράσει το ΑΚΕΛ. Έδρασε πολύ λανθασμένα στο παρελθόν. Απέκλεισε εκείνους που σήκωσαν κεφάλι κατά της κατοχής της Τουρκίας. Επιχείρησε ακόμα και να μας συκοφαντήσει πειθόμενο από τους καταδότες του ΡΤΚ. Ο Οζκέρ Οζγκιούρ δεν πίστεψε αυτές τις σπιουνιές όταν τις έμαθε. Ρώτησα τον Άντρο Κυπριανού στο Δάλι πάνω από τον τάφο του Ντερβίς Καβάζογλου. Δεν το αρνήθηκε. Οι αξιωματούχοι του ΡΤΚ πήγαιναν και τους έλεγαν ότι είμαστε πράκτορες του στρατού. Έτσι εμποδίστηκε αυτός ο αγώνας εδώ. Χάρις στην ανόητη και συνωμοτική Αριστερά μας…

Ο Πολίτης, 11/03/2015

---