Αντιστάσεις
ΥΠΑΡΧΟΥΝ χίλιοι τρόποι για ένα κόμμα να εξευτελίζεται αλλά να νομίζει ότι… βρέχει. Αλλ’ υπάρχει μόνον ένας για να αυτογελοιοποιείται: Να νομίζει ότι μπορεί να επηρεάσει ή ν’ αλλάξει κατ’ ελάχιστον την πολιτική του ΑΚΕΛ. Αυτά συμβαίνουν με το ΔΗΚΟ, ένα ιστορικό κόμμα, που έχει περιπέσει προ πολλού στην κομματική ασυναρτησία και στην πολιτική ανυποληψία. Μερίδα της ηγεσίας του, αντί να δει το κατάντημα του κόμματος και τον απίστευτο διασυρμό του στα μάτια της κοινής γνώμης, τολμά να παραδίδει και μαθήματα πολιτικής, στηριγμένης σε αρχές, βεβαίως! Μετά την περίπτωση του Χρ. Μέση, που κατέφυγε στο ΑΚΕΛ και ανακηρύχθηκε υποψήφιός του, ήρθε νέα αναμέτρηση μεταξύ ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ. Τη φορά αυτή, εξαιτίας της υποστήριξης του ΔΗΚΟ στην πρόταση για ένταξη της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (ΣγΕ). Το ΑΚΕΛ εξεμάνη και επετέθη κατά του ΔΗΚΟ με ανοίκειους και σχεδόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Περίπου του διαμήνυσε τι γυρεύει σε μια συγκυβέρνηση, με την οποία διαφωνεί σε ένα κεφαλαιώδες ζήτημα.
Σε απάντηση των ΑΚΕΛικών επιθέσεων, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μ. Καρογιάν αναμάσησε τα γνωστά: Το ΔΗΚΟ, είπε, παρέμεινε συνεπές σε θέσεις αρχών. Παρά το πολιτικό κόστος, παραμένει στη συγκυβέρνηση επειδή με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα. «Κρίνουμε», πρόσθεσε, «ότι προσφέρουμε υπηρεσίες στο ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον». Και ιδού το πολιτικό κήρυγμα: «Αν θέλεις να είσαι ωφέλιμος στην κοινωνία, πρέπει να κάνεις αβαρίες». Γρήγορα, παρακαλούμε, να επιδοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο του ΔΗΚΟ για τη μέγιστη συνεισφορά του για τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας στον τόπο και για τις αβαρίες που υφίσταται για να ωφελείται η κοινωνία… Δεν είναι για γέλια, αυτή η θλιβερή ιστορία με το ΔΗΚΟ. Είναι, όμως, ενδεικτική μιας κομματικής νοοτροπίας και μιας πολιτικής τεχνοτροπίας, που θυσιάζει τα πάντα στις προσωπικές ατζέντες ενόψει των βουλευτικών -και το 2013 των προεδρικών- εκλογών.
Ο Μ. Καρογιάν το παίζει… σωτήρας του τόπου, παραμένοντας στη συγκυβέρνηση και υπομένοντας, ως άλλος Ιώβ, τους εξευτελισμούς που του προκαλεί το ΑΚΕΛ. Ποιες είναι οι αβαρίες που το ΔΗΚΟ έχει κάνει για να παραμένει στη συγκυβέρνηση; Αν έκανε αβαρίες, αυτό σημαίνει ότι άλλα λέγει δημόσια και άλλα αποδέχεται ιδιαιτέρως; Να εννοήσουμε ότι συμπλέει με τις γνωστές θέσεις ΑΚΕΛ-Χριστόφια; Είναι αδιανόητο. Διότι είναι γνωστό ότι από την επομένη της σύμπηξης αυτής της ετερόκλητης ομοχειρίας, το ΔΗΚΟ διαφώνησε έντονα με χειρισμούς και αποφάσεις Χριστόφια στο Κυπριακό. Οι ενστάσεις του δεν λήφθηκαν καθόλου υπόψη από το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ θεωρεί το ΔΗΚΟ ως βολικό δεδομένο, δεσμεύτηκε έναντι του Καρογιάν να τον επανεκλέξει στην προεδρία της Βουλής αλλ’ αυτά δεν το αποτρέπουν να του διαμηνύει ωμά ότι οι αντιδράσεις του δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη.
Ένα κόμμα με αξιοπρέπεια και μια ηγεσία με αυτογνωσία και αυτοσεβασμό θα είχαν αποχωρήσει ήδη προ πολλού από μια συνεργασία, της οποίας ο «Μεγάλος Αδελφός» δεν σέβεται καμία θέση του. Κι όμως! Το ΔΗΚΟ συνεχώς… αποχωρεί, στερρώς παραμένον και στηρίζον μια κυβέρνηση και έναν Πρόεδρο, με την πολιτική των οποίων διαφωνεί πλήρως! Δεν περνά ημέρα χωρίς να ανασύρονται ΔΗΚΟϊκές σπάθες και αξιωματούχοι του να εφορμούν κατά της ΑΚΕΛικής-Χριστόφειας πολιτικής για να την πετσοκόψουν. Στο τέλος κρεουργούνται οι ίδιοι και αποσύρονται εξευτελισμένοι και γελοιοποιημένοι στα μάτια των μελών τους και της κοινής γνώμης. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ ίσως αυτά να εννοεί ως αβαρίες. Για την πολιτική σταθερότητα, φυσικά…
Το ΔΗΚΟ με… αβαρίες παραμένει στερρώς στη συγκυβέρνηση
Σάββας Ιακωβίδης
Σε απάντηση των ΑΚΕΛικών επιθέσεων, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μ. Καρογιάν αναμάσησε τα γνωστά: Το ΔΗΚΟ, είπε, παρέμεινε συνεπές σε θέσεις αρχών. Παρά το πολιτικό κόστος, παραμένει στη συγκυβέρνηση επειδή με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα. «Κρίνουμε», πρόσθεσε, «ότι προσφέρουμε υπηρεσίες στο ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον». Και ιδού το πολιτικό κήρυγμα: «Αν θέλεις να είσαι ωφέλιμος στην κοινωνία, πρέπει να κάνεις αβαρίες». Γρήγορα, παρακαλούμε, να επιδοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο του ΔΗΚΟ για τη μέγιστη συνεισφορά του για τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας στον τόπο και για τις αβαρίες που υφίσταται για να ωφελείται η κοινωνία… Δεν είναι για γέλια, αυτή η θλιβερή ιστορία με το ΔΗΚΟ. Είναι, όμως, ενδεικτική μιας κομματικής νοοτροπίας και μιας πολιτικής τεχνοτροπίας, που θυσιάζει τα πάντα στις προσωπικές ατζέντες ενόψει των βουλευτικών -και το 2013 των προεδρικών- εκλογών.
Ο Μ. Καρογιάν το παίζει… σωτήρας του τόπου, παραμένοντας στη συγκυβέρνηση και υπομένοντας, ως άλλος Ιώβ, τους εξευτελισμούς που του προκαλεί το ΑΚΕΛ. Ποιες είναι οι αβαρίες που το ΔΗΚΟ έχει κάνει για να παραμένει στη συγκυβέρνηση; Αν έκανε αβαρίες, αυτό σημαίνει ότι άλλα λέγει δημόσια και άλλα αποδέχεται ιδιαιτέρως; Να εννοήσουμε ότι συμπλέει με τις γνωστές θέσεις ΑΚΕΛ-Χριστόφια; Είναι αδιανόητο. Διότι είναι γνωστό ότι από την επομένη της σύμπηξης αυτής της ετερόκλητης ομοχειρίας, το ΔΗΚΟ διαφώνησε έντονα με χειρισμούς και αποφάσεις Χριστόφια στο Κυπριακό. Οι ενστάσεις του δεν λήφθηκαν καθόλου υπόψη από το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ θεωρεί το ΔΗΚΟ ως βολικό δεδομένο, δεσμεύτηκε έναντι του Καρογιάν να τον επανεκλέξει στην προεδρία της Βουλής αλλ’ αυτά δεν το αποτρέπουν να του διαμηνύει ωμά ότι οι αντιδράσεις του δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη.
Ένα κόμμα με αξιοπρέπεια και μια ηγεσία με αυτογνωσία και αυτοσεβασμό θα είχαν αποχωρήσει ήδη προ πολλού από μια συνεργασία, της οποίας ο «Μεγάλος Αδελφός» δεν σέβεται καμία θέση του. Κι όμως! Το ΔΗΚΟ συνεχώς… αποχωρεί, στερρώς παραμένον και στηρίζον μια κυβέρνηση και έναν Πρόεδρο, με την πολιτική των οποίων διαφωνεί πλήρως! Δεν περνά ημέρα χωρίς να ανασύρονται ΔΗΚΟϊκές σπάθες και αξιωματούχοι του να εφορμούν κατά της ΑΚΕΛικής-Χριστόφειας πολιτικής για να την πετσοκόψουν. Στο τέλος κρεουργούνται οι ίδιοι και αποσύρονται εξευτελισμένοι και γελοιοποιημένοι στα μάτια των μελών τους και της κοινής γνώμης. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ ίσως αυτά να εννοεί ως αβαρίες. Για την πολιτική σταθερότητα, φυσικά…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire