Ο αρχιτέκτονας Γιώργος Ευσταθίου είναι ένας από τους
κατασκευαστές του ψηλότερου ουρανοξύστη στον κόσμο
Εχει χτίσει μερικά από τα πιο ψηλά κτίρια του πλανήτη. Ως αρχιτέκτονας και συντονιστής project σε μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες του κόσμου, έχει ταξιδέψει παντού, σε χώρες και μέρη που δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί. Το πιο ωραίο μέρος όμως, ο Γιώργος Ευσταθίου το έχει αντικρίσει στην Ελλάδα. «Η Σαντορίνη είναι ό,τι πιο όμορφο έχω δει. Είναι μοναδική και ανεπανάληπτη», μας λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας είναι ένας από τους κατασκευαστές του ψηλότερου κτηρίου στον κόσμο. Πρόκειται για το περίφημο «Βurj Κhalifa» στο Ντουμπάι, έναν ουρανοξύστη ύψους 828 μέτρων, που περιλαμβάνει 163 ορόφους με κατοικίες, 46 επίπεδα συντήρησης και 2 υπόγεια γκαράζ. Το κτήριο κόστισε περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά αποτελεί το «στολίδι» όχι μόνο του κρατιδίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αλλά και του πλανήτη.
«Ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με το Βurj Κhalifa την άνοιξη του 2003, λάβαμε μέρος σε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που προέβλεπε ένα κτήριο 195 ορόφων», εξομολογείται στον «Φιλελεύθερο» ο Γιώργος Ευσταθίου. «Τελικά όμως διαπιστώσαμε όλοι ότι δεν θα μπορούσε να έχει τόσους ορόφους και... περιοριστήκαμε στους 163.
Χρειάστηκε λοιπόν να φτιάξουμε το φάκελο με την υποψηφιότητά μας μέσα σε δύο εβδομάδες. Το ότι μας επέλεξαν για την κατασκευή ήταν η πρώτη επιτυχία.
Εκτός από το ίδιο το dealμε τους Άραβες του Ντουμπάι, ο Γιώργος Ευσταθίου υπήρξε ο επικεφαλής της ομάδας των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών που φαντάστηκαν και υλοποίησαν το μεγαλειώδες αυτό project. Δεν ήταν το ύψος η μόνη δυσκολία που έπρεπε να αντιμετωπίσει, αλλά και το γεωλογικό ρήγμα που βρίσκεται κοντά, καθώς και τους ισχυρούς ανέμους που συχνά «πλήττουν» την περιοχή. «Για τον λόγο αυτόν, ο σχεδιασμός του κτηρίου κατάφερε να εισαγάγει πρωτοφανείς τεχνικές, αφού έπρεπε να χρησιμοποιηθούν σύνθετες υλικοτεχνικές απαντήσεις. Η βαρύτητα, η σεισμικότητα της περιοχής, ο αέρας, η θερμοκρασία και η υγρασία ήταν παράγοντες που δυσκόλευαν το έργο μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα -όπως είναι φυσικό σε κτήριο 828 μέτρων από τη γη- είναι ο αέρας. Γι’ αυτό, τόσο το σχήμα του κτηρίου όσο και το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο, είναι σχεδιασμένα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να αμβλύνουν τις πιέσεις που δέχεται το κτήριο από τον αέρα», μας λέει ο αρχιτέκτονας.
Ο σχεδιασμός ήταν τόσο αναλυτικός ώστε οι υπεύθυνοι να έχουν σκεφτεί ακόμη και τον χρόνο που κανείς μπορεί να χρειαστεί για να ανέβει από το ισόγειο στον 124ο όροφο ενός κτηρίου. Μόλις 60 δευτερόλεπτα είναι αρκετά για τον επισκέπτη, ποντάροντας στο γεγονός ότι οι... θαμώνες του κτηρίου δεν θα έχουν καιρό για χάσιμο. Αλλά οι μηχανικοί προέβλεψαν και... βασικότερες «λεπτομέρειες» της κατασκευής, όπως το πώς θα πλένονται τα 25.000 παράθυρα του κτηρίου. «Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να καθαρίζουμε το κτήριο συχνά από την άμμο που φέρνει ο αέρας. Γι’ αυτό, κατασκευάσαμε έξω από τα περισσότερα παράθυρα ένα είδος πλατφόρμας, πάνω στην οποία τα συνεργεία καθαρισμού θα μπορούν να στέκονται για να καθαρίζουν», διευκρινίζει ο Γ. Ευσταθίου. Το κτήριο-σύμβολο επισφράγισε τη νέα εποχή ανάπτυξης στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μιας χώρας που αποτελεί σύμβολο της νέας εποχής. Ήδη, ο Βurj Κhalifa έλκει πολλούς τουρίστες από την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία, που δεν χάνουν την ευκαιρία να τον επισκεφθούν στο ταξίδι τους στα Εμιράτα. Δίκαιο καθώς από το μπαλκόνι του μπορεί κανείς να δει ολόκληρο το Ντουμπάι, καθώς και τα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά -και όχι μόνο- επιτεύγματα της χώρας. Το σύμπλεγμα νησιών «Τhe world», που έχει σχεδιαστεί στο σχήμα της υδρογείου, τα νησιά σε σχήμα φοίνικα «Ρalm Jumeirah», καθώς και τους άλλους ουρανοξύστες της πόλης.
Ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας είναι ένας από τους κατασκευαστές του ψηλότερου κτηρίου στον κόσμο. Πρόκειται για το περίφημο «Βurj Κhalifa» στο Ντουμπάι, έναν ουρανοξύστη ύψους 828 μέτρων, που περιλαμβάνει 163 ορόφους με κατοικίες, 46 επίπεδα συντήρησης και 2 υπόγεια γκαράζ. Το κτήριο κόστισε περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά αποτελεί το «στολίδι» όχι μόνο του κρατιδίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αλλά και του πλανήτη.
«Ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με το Βurj Κhalifa την άνοιξη του 2003, λάβαμε μέρος σε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που προέβλεπε ένα κτήριο 195 ορόφων», εξομολογείται στον «Φιλελεύθερο» ο Γιώργος Ευσταθίου. «Τελικά όμως διαπιστώσαμε όλοι ότι δεν θα μπορούσε να έχει τόσους ορόφους και... περιοριστήκαμε στους 163.
Χρειάστηκε λοιπόν να φτιάξουμε το φάκελο με την υποψηφιότητά μας μέσα σε δύο εβδομάδες. Το ότι μας επέλεξαν για την κατασκευή ήταν η πρώτη επιτυχία.
Εκτός από το ίδιο το dealμε τους Άραβες του Ντουμπάι, ο Γιώργος Ευσταθίου υπήρξε ο επικεφαλής της ομάδας των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών που φαντάστηκαν και υλοποίησαν το μεγαλειώδες αυτό project. Δεν ήταν το ύψος η μόνη δυσκολία που έπρεπε να αντιμετωπίσει, αλλά και το γεωλογικό ρήγμα που βρίσκεται κοντά, καθώς και τους ισχυρούς ανέμους που συχνά «πλήττουν» την περιοχή. «Για τον λόγο αυτόν, ο σχεδιασμός του κτηρίου κατάφερε να εισαγάγει πρωτοφανείς τεχνικές, αφού έπρεπε να χρησιμοποιηθούν σύνθετες υλικοτεχνικές απαντήσεις. Η βαρύτητα, η σεισμικότητα της περιοχής, ο αέρας, η θερμοκρασία και η υγρασία ήταν παράγοντες που δυσκόλευαν το έργο μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα -όπως είναι φυσικό σε κτήριο 828 μέτρων από τη γη- είναι ο αέρας. Γι’ αυτό, τόσο το σχήμα του κτηρίου όσο και το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο, είναι σχεδιασμένα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να αμβλύνουν τις πιέσεις που δέχεται το κτήριο από τον αέρα», μας λέει ο αρχιτέκτονας.
Ο σχεδιασμός ήταν τόσο αναλυτικός ώστε οι υπεύθυνοι να έχουν σκεφτεί ακόμη και τον χρόνο που κανείς μπορεί να χρειαστεί για να ανέβει από το ισόγειο στον 124ο όροφο ενός κτηρίου. Μόλις 60 δευτερόλεπτα είναι αρκετά για τον επισκέπτη, ποντάροντας στο γεγονός ότι οι... θαμώνες του κτηρίου δεν θα έχουν καιρό για χάσιμο. Αλλά οι μηχανικοί προέβλεψαν και... βασικότερες «λεπτομέρειες» της κατασκευής, όπως το πώς θα πλένονται τα 25.000 παράθυρα του κτηρίου. «Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να καθαρίζουμε το κτήριο συχνά από την άμμο που φέρνει ο αέρας. Γι’ αυτό, κατασκευάσαμε έξω από τα περισσότερα παράθυρα ένα είδος πλατφόρμας, πάνω στην οποία τα συνεργεία καθαρισμού θα μπορούν να στέκονται για να καθαρίζουν», διευκρινίζει ο Γ. Ευσταθίου. Το κτήριο-σύμβολο επισφράγισε τη νέα εποχή ανάπτυξης στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μιας χώρας που αποτελεί σύμβολο της νέας εποχής. Ήδη, ο Βurj Κhalifa έλκει πολλούς τουρίστες από την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία, που δεν χάνουν την ευκαιρία να τον επισκεφθούν στο ταξίδι τους στα Εμιράτα. Δίκαιο καθώς από το μπαλκόνι του μπορεί κανείς να δει ολόκληρο το Ντουμπάι, καθώς και τα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά -και όχι μόνο- επιτεύγματα της χώρας. Το σύμπλεγμα νησιών «Τhe world», που έχει σχεδιαστεί στο σχήμα της υδρογείου, τα νησιά σε σχήμα φοίνικα «Ρalm Jumeirah», καθώς και τους άλλους ουρανοξύστες της πόλης.
Στην κορυφή με το παιχνίδι του γιού μου
Έρωτας για τη Σαντορίνη
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ του καταγωγή ελάχιστα τον έχει επηρεάσει ως προς το αποτέλεσμα της αρχιτεκτονικής του δουλειάς. Γεννημένος στο Σικάγο από Έλληνες γονείς, ο Ευσταθίου θυμάται έντονα τις ελληνικές συνήθειες που τού κληροδότησε η οικογένειά του. Ο παππούς του και η γιαγιά του κατάγονταν από ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου, το Μάναρι. Πριν από πάρα πολλά χρόνια αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους την Ελλάδα και να πάνε στην Αμερική με την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. «Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι ότι το σπίτι μας ήταν γεμάτο από ελληνικές μυρωδιές. Γι’ αυτό, κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ελλάδα έχω την αίσθηση ότι γίνομαι πάλι παιδί. Από την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα αισθάνθηκα -περίεργο- ότι ανήκω εκεί», μας λέει.
Την αγάπη του για την αρχιτεκτονική την κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον Γιάννη Ευσταθίου, επίσης αρχιτέκτονα. Ήταν εκείνος που του εμφύσησε την καλλιτεχνική δημιουργία, την όρεξη για νέες κατασκευές, που διοχέτευσε 100% στα κτήρια τα οποία κατασκευάζει. Αν και ο Γιώργος Ευσταθίου είναι γέννημα-θρέμμα Αμερικανός, νιώθει ένα δέσιμο με την Ελλάδα, κάθε φορά που έρχεται στη χώρα μας. «Θεωρώ τη Σαντορίνη το πιο όμορφο μέρος που έχω ποτέ επισκεφθεί», μας είπε σχεδόν συγκινημένος.
Αν και δεν έχει καταφέρει να επισκεφθεί μέχρι σήμερα την ιδιαίτερη πατρίδα του κοντά στην Τρίπολη, όταν ένας συμπατριώτης των προγόνων του και πρόεδρος των εν Αθήναις Μαναριωτών επικοινώνησε μαζί του, ο Γιώργος Ευσταθίου του απάντησε εγκάρδια: «Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι παππούδες μου πέθαναν και η αλήθεια είναι ότι δεν γνώρισα τον παππού μου τον Ηλία, αφού πέθανε πριν καν εγώ γεννηθώ. Οι παππούδες μου έζησαν στο Σικάγο για λίγο και μετά εγκαταστάθηκαν στη Σεντράλια του Ιλινόις ανοίγοντας μια μικρή επιχείρηση. Αυτό είναι το μέρος όπου μεγάλωσε η μητέρα μου και η οικογένειά της και όπου μερικά ξαδέρφια μένουν ακόμα. Εγώ μένω στο Σικάγο. Δεν έχω πάει ποτέ στο χωριό και θα ήθελα να επισκεφθώ το Μάναρι την επόμενη φορά που θα έρθω στην Ελλάδα. Επίσης, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το Σύλλογο Μαναριωτών. Η οικογένειά μας διατηρεί όλες τις ελληνικές παραδόσεις και όλοι τις αγαπάμε και είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά μας», σημείωνε
.
Η κατασκευαστική εταιρεία που διατηρεί υποκαταστήματα και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη, έχει αποδείξει ότι ξέρει να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις με τον καλύτερο τρόπο. Πέντε από τα δέκα ψηλότερα κτίρια του κόσμου είναι κατασκευαστικά προϊόντα της. Εκτός από το Βurj Κhalifa, πρόκειται για το Νanjing Greenland Financial Center και Jim Μao Τower στην Κίνα και το WillisΤower - πρώην Sears- και Τrump ΙnternationalΗotelκαι Τower στο Σικάγο. Ομως η εταιρεία περηφανεύεται για πολλά ακόμη κτήρια ανά τον κόσμο που φέρουν την υπογραφή της.
Ο Γιώργος Ευσταθίου εργάζεται στη SΟΜ από την αρχή της καριέρας του. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, στο Ιλινόις. Αμέσως μετά τις σπουδές του, ξεκίνησε να εργάζεται ως αρχιτέκτων μηχανικός, όπου υπήρχε... εργοτάξιο. «Από την πρώτη στιγμή, άρχισα τα ταξίδια στο εσωτερικό των ΗΠΑ για να μπορέσω να επιβλέπω τα εργοτάξια που αναλαμβάναμε», εξιστορεί ο Γιώργος Ευσταθίου. «Δηλώναμε παρόντες όπου υπήρχε ανάγκη για κατασκευές, όπου μας πήγαινε η αγορά. Έπειτα, άρχισαν οι “αποστολές” στο εξωτερικό. Για δύο χρόνια έμεινα στο Λονδίνο, στην Κορέα, στη Ρωσία και σε άλλες χώρες της περιοχής. Εκεί όμως που πιστεύω ότι μας δόθηκε η ευκαιρία να μεγαλουργήσουμε είναι η Ασία και η Μέση Ανατολή», τονίζει.
«Χρωστάω πολλά στη SΟΜ, στην οποία εργάζομαι περισσότερα από 35 χρόνια», θα μας πει. «Χάρη σε αυτήν, έχω ζήσει ανεπανάληπτες εμπειρίες, έχω συμμετάσχει σε κτήρια που έχουν μείνει στην ιστορία και πρόκειται να συζητιούνται για πολλά χρόνια ακόμη. Ακόμη και το βραβευμένο Virginia Βeach Convention Center έγινε το βασικό κτήριο ενός 40χρονου σχεδίου να «πρασινίσει» η περιοχή και να επαναδιαπραγματευτούμε το κλασικό τοπίο της παραλιακής πόλης», επισημαίνει. «Κάθε κτήριο είναι μια νέα πρόκληση», συμπληρώνει με νόημα.
Κι ενώ έχει κατασκευάσει κτήριασύμβολα για πολλές χώρες, στην Ελλάδα δεν έχει τύχει να δουλέψει. «Είναι υπέροχο να φτιάχνεις κτήρια-σύμβολα σε ολόκληρο τον πλανήτη, που όλοι τα ξεχωρίζουν και τα θυμούνται. Στην Αθήνα, πάντως, δεν θα πρότεινα την κατασκευή ενός ουρανοξύστη, αφού η ελληνική πρωτεύουσα έχει ήδη σύμβολο δυνατό και πασίγνωστο, την Ακρόπολη», επιμένει.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 18/09/2011
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire