Σεβαστέ κ. Παπούλια, παίρνω το θάρρος να σας γράψω αυτή την ανοιχτή επιστολή, με την ελπίδα ότι θα βρείτε τον καιρό να τη διαβάσετε πριν από την εκπνοή αυτού του μηνός.
Μόλις έλαβα μια ειδοποίηση από την εφορία που έλεγε πως πρέπει να πληρώσω έναν έκτακτο φόρο μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Ρώτησα τον λογιστή μου αν πρόκειται για φάρσα ή για έργο κάποιου χάκερ και μου είπε πως είναι ένα αυθεντικό έργο του ελληνικού κράτους. Τον ρώτησα γιατί τότε κάνουμε επιμελώς δήλωση στην εφορία κάθε χρόνο. Και μου απάντησε: Αφού τα ξέρεις, τι τα ψάχνεις. Και περίμενε και άλλο φόρο με τη ΔΕΗ.Και το ερώτημά μου, κ. Πρόεδρε, είναι πολύ απλό. Από πότε το κράτος απέκτησε το δικαίωμα να βάζει φόρους όποτε του καπνίσει; Την εποχή που η ανθρωπότητα έδινε το ένα δέκατο των εισοδημάτων της στους θεούς, στους άρχοντες ή στο κράτος και αποδεκάτιζε τους ανθρώπους βέβαια, πρέπει να το δούμε σήμερα σαν ένα θετικό μέτρο. Ηξερες τι θα πληρώσεις. Αυτός ο φόρος καταργήθηκε ως απάνθρωπος. Και ήρθαν πιο ανθρώπινα μέτρα φορολόγησης. Την εποχή που ακόμα οι εκδότες πλήρωναν, για ένα μου βιβλίο πλήρωσα τα μισά σε φόρους και ΦΠΑ. Αρα μιλάμε για πεντηκοστή.
Χωρίς να θέλω να σας στενοχωρήσω, κ. Πρόεδρε, θέλω να σας δηλώσω υπεύθυνα και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, ότι δεν είμαι σε θέση να πληρώσω αυτούς τους φόρους. Αν και εργαζόμενος στο χώρο των ΜΜΕ, θα ξέρετε σίγουρα την κρίση που υπάρχει ειδικά στον Τύπο, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην πληρώνονται, και αν παίρνουν κάτι έναντι, φτάνει μόνο για ένα συσσίτιο, της ίδιας ποιότητας με αυτό που δίνουν ο Δήμος και η Εκκλησία. Και καμιά φορά είναι και πολύ χειρότερο.
Φυσικά, όπως αντιλαμβάνεσθε, κ. Πρόεδρε, αυτή η απόφαση είναι τελείως προσωπική, εύκολα μπορείτε να καταλάβετε την έμπνευση. Είναι από τον ποιητή Θορό, που αρνήθηκε να πληρώσει ένα φόρο υπέρ της μιλιταριστικής μηχανής των ΗΠΑ που έκλεψε περίπου το μισό Μεξικό. Βέβαια ο μεγάλος αυτός ποιητής είχε να πληρώσει, και δεν πλήρωσε. Προτίμησε να πάει φυλακή. Και εγώ το ίδιο θα έκανα αν είχα χρήματα. Το ερώτημά μου είναι γιατί να πληρώνουμε φόρους. Τι μας δίνει το κράτος σε αντάλλαγμα; Είδα τη μάνα μου να πεθαίνει σε ένα άθλιο Θεραπευτήριο του ΙΚΑ, με εξαίρετο νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς καθόλου μέσα. Και έτσι κατάλαβα πώς είναι η Αφρική. Ευχαρίστως να δώσω ό,τι έχω και δεν έχω για τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, την Υγεία, τις συγκοινωνίες, ιδίως στις άγονες γραμμές και οπουδήποτε αλλού, που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη αυτής της χώρας για να καταπολεμηθεί η φτώχεια και η ανεργία. Αλλά όλοι ζούμε τη συστηματική καταστροφή του γενέθλιου τόπου μας.
Αξιοσέβαστε κ. Πρόεδρε,
με την πολιτική εμπειρία που διαθέτετε, πρέπει να έχετε καταλάβει εδώ και καιρό πως η τύχη της πατρίδας έχει δοθεί σε ένα εγχώριο παράρτημα της διεθνούς Μαφίας. Ισως έχετε υπόψη σας το βιβλίο του Misha Glenny «MCMAFIA Εγκλημα χωρίς σύνορα», εκδόσεις Πάπυρος, και θα δείτε πως δεν υπερβάλλω. Και μπορεί να λέω λιγότερα από αυτά που γίνονται, ένεκα προσωπικής ανεπάρκειας. Και γνωρίζετε καλά πως δεν υπάρχει άμεση πολιτική λύση.
Υπάρχει μόνο άμεση και κτηνώδης καταστολή. Γιατί να χρηματοδοτώ τα ΜΑΤ που αφήνουν ανάπηρους συναδέλφους μου (περίπτωση Κυπραίου) που δεν συμμετέχουν σε συλλαλητήρια, απλώς κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό το μίσος της Πολιτείας για αντικειμενικούς παρατηρητές δεν είναι απλώς λογοκρισία. Είναι η σύγχρονη Ιερά Εξέτασις, θεσμός που δεν υπήρχε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Και αυτή από τη Δύση μάς ήρθε μαζί με τη Μαφία της.
ΥΓ.: Ελεύθερη «μεταποίηση» της παγκόσμιας επιτυχίας του τραγουδιού του Μπορίς Βιάν, «Mr. Le President».
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 24/09/2011
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire