Μοναχοί δικαιούνται να υιοθετούν

Απόφαση του ΕΔΑΔ για Έλληνα θετό τέκνο 

ορθοδόξου επισκόπου στην Αμερική

H υιοθεσία τέκνου από μοναχό επίσκοπο εξετάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και εξέδωσε απόφαση στις 3 Μαΐου 2011 (Νεγρεπόντης -Γιαννίσης κατά Ελλάδας). Τα γεγονότα της πρωτότυπης αυτής υπόθεσης σύμφωνα με πληροφορίες από τον ελλαδικό Τύπο είναι τα ακόλουθα: «Ο προσφεύγων είναι Ελληνας υπήκοος και γεννήθηκε το 1964. Το 1984 που σπούδαζε στις ΗΠΑ υιοθετήθηκε από τον εκεί ορθόδοξο επίσκοπο θείο του.
Η αίτηση του προσφεύγοντος στα ελληνικά δικαστήρια για την αναγνώριση δεδικασμένου της απόφασης του δικαστηρίου των ΗΠΑ περί υιοθεσίας απορρίφθηκε αμετάκλητα. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την απόφασή της αριθμός 17/2008, έκρινε κατά πλειοψηφία ότι η υιοθεσία τέκνου από Μοναχό (έστω και χειροτονηθέντα και λαβόντα το αξίωμα του επισκόπου της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας), σε δικαστήριο των ΗΠΑ, έρχεται σε αντίθεση με την ελληνική δημόσια τάξη και δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα και επομένως, ο υιοθετηθείς δεν κληρονομεί τον επίσκοπο.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την απόφασή του αυτή, παραβίασε τις ακόλουθες διατάξεις της ΕΣΔΑ και του Πρώτου Πρωτοκόλλου: (α) Το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ σχετικά με τον σεβασμό της ιδιωτικής και κοινωνικής ζωής του προσφεύγοντος, με επέμβαση η οποία δεν ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία για την επίτευξη νόμιμων επιδιώξεων, αφού μάλιστα στην Ελλάδα με το Ν. 1252/1982 καταργήθηκε το άρθρο 1364 του Α.Κ. που απαγόρευε το γάμο Μοναχών και συνεπώς δεν στερείται σε αυτούς το δικαίωμα να υιοθετούν, η επίδικη δε υιοθεσία έγινε το 1984, και ήταν έγκυρη επί 24 έτη και ο θετός πατέρας είχε εκφράσει την επιθυμία του να τον κληρονομήσει το θετό του τέκνο. (β) Το άρθρο 14, σε συνδυασμό με το 8 της ΕΣΔΑ λόγω της διαφορετικής μεταχείρισης του προσφεύγοντος, ως θετού τέκνου έναντι των βιολογικών τέκνων των Μοναχών, οι οποίοι από του έτους 1982 μπορούν να τελούν γάμο. (γ) Το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ για παραβίαση της αρχής της δίκαιης δίκης. (δ) Το άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου, διότι η απόφαση αυτή είχε ως συνέπεια ο προσφεύγων να στερηθεί της ιδιότητας του κληρονόμου και συνεπώς του δικαιώματος της ειρηνικής απόλαυσης της περιουσίας του.
Σχετικά με τις αξιώσεις για αποζημίωση του προσφεύγοντος, κατά το άρθρο 41 της ΕΣΔΑ, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιφυλάχθηκε να αποφασίσει (ο προσφεύγων έχει ζητήσει το ποσό των €1.666.186,97 για την αποκατάσταση των υλικών του ζημιών και €400.000 για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, καθώς και €20.000 για δικαστικά έξοδα.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 18/09/2011