Αρωμα και μνήμες Σμύρνης
Η χαλβαδοποιία Αργουδέλη εξακολουθεί να παράγει χαλβά όπως πριν από 87
χρόνια, όταν ξεκίνησε στα Καμίνια. Ο συνεχιστής της οικογενειακής
επιχείρησης, Βασίλης Αργουδέλης, εξηγεί τι σημαίνει να διαφυλάττεις,
αλλά και να εξελίσσεις την παράδοση.
ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΒΟΝΤΑ
ΦΩTOΓΡAΦIΕΣ: ΑΣΠΑΣΙΑ ΚΟΥΛΥΡΑ
Για όσους γνωρίζουν λίγα, έστω, πράγματα από την ιστορία του Πειραιά, τα Καμίνια, όπως και οι γύρω συνοικίες, συμβολίζουν δύο ακραίες περιόδους της ελληνικής Ιστορίας: την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, αλλά και την εκβιομηχάνιση της πρωτεύουσας που ξεκίνησε μαζί με τον ερχομό των προσφύγων. Τότε, στις αρχές της δεκαετίας του '20, οι πρόσφυγες, με τεχνογνωσία από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη και την ορμή αυτού που δεν έχει τίποτε να χάσει, άρχισαν να δημιουργούν μικρές εστίες οικονομίας. Οι εστίες αυτές σταδιακά μεγάλωσαν, δίνοντας δουλειά σε πολλούς ανθρώπους.
Πολλές οι ιστορίες για να διηγηθεί κάποιος. Μια από αυτές και η ιστορία της οικογένειας Αργουδέλη, που ήρθε από τη Σμύρνη μετά την Καταστροφή και ίδρυσε την ομώνυμη χαλβαδοποιία - ταχινοποιία το 1925. Σήμερα, 87 χρόνια μετά, το μικρό εργοστάσιο βρίσκεται στο ίδιο μέρος, εξακολουθεί να παράγει ονομαστό χαλβά και έχει περάσει στα χέρια του Βασίλη Αργουδέλη, εκπροσώπου της τέταρτης γενιάς, ο οποίος, μαζί με τους θείους του Γεωργία και Θεόδωρο Αργουδέλη, σκοπεύει να το οδηγήσει στα εκατοστά του γενέθλια.
Αρωμα παράδοσης
Ακόμα κι αν χαθεί κάποιος στην περιοχή, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου χαλβά θα τον οδηγήσει έξω από την πόρτα της χαλβαδοποιίας. Παρόλο που η ηλικία του κτίσματος βαραίνει στις πλάτες του μικρού εργοστασίου, ο χώρος είναι φροντισμένος και πεντακάθαρος, τόσο στους χώρους υποδοχής όσο και στην παραγωγή, αλλά και στην πίσω πλευρά, όπου βρίσκονται οι χώροι αποθήκευσης. «Τα προϊόντα είναι παραδοσιακά, αλλά πρέπει να συμβαδίζουμε και με την εποχή μας. Η παραγωγή βασίζεται σε αυστηρά πρότυπα ασφάλειας τροφίμων και έχει HACCP», αναφέρει ο Βασίλης Αργουδέλης. «Είμαστε σε όλα προσεκτικοί, και ειδικά στην επιλογή των υλικών. Το ταχίνι είναι αποκλειστικά δικής μας παραγωγής», συμπληρώνει, εξηγώντας πως μόνο με την καθετοποιημένη παραγωγή μπορεί να ελεγχθεί η ποιότητα των πρώτων υλών.
Πάνω στην ώρα, ένα πιατάκι με αχνιστό χαλβά, που μόλις έχει βγει από το μπασίμι (η λεκάνη όπου ζυμώνεται το προϊόν) μπαίνει ως πειρασμός στο τραπέζι. «Είναι το Αριστον, το πιο νέο μας προϊόν», λέει η Γεωργία Αργουδέλη. Πρόκειται για έναν χαλβά που, αντί για ζάχαρη, περιέχει μαλτιτόλη (φυσικό υποκατάστατο της ζάχαρης). Με το 90% της γλυκύτητας της ζάχαρης και το 60% των θερμίδων της, η μαλτιτόλη καθιστά δυνατή την κατανάλωση του νέου αυτού χαλβά και από διαιτητικούς, χωρίς διαφορά στη γεύση σε σχέση με τον κλασικό χαλβά Αργουδέλη.
Τα προϊόντα της χαλβαδοποιίας μπορεί να τα βρει κάποιος σε αρκετά μέλη της Ελλάδας. «Υπάρχει το πρατήριο Αργουδέλη στη στοά Πολίτου, στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί είναι διαθέσιμα όλα τα προϊόντα, καθώς και σε πολλά mini markets, παντοπωλεία και λοιπά μικρά καταστήματα, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής αλλά και στη Στερεά Ελλάδα, στην Πελοπόννησο και τα νησιά. Συνειδητά δεν βρισκόμαστε σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, γιατί τότε θα πρέπει να μπορούμε να καλύψουμε τη ζήτηση. Αυτήν τη στιγμή, με οκτώ άτομα προσωπικό, η βιοτεχνία μας παράγει ποσότητα αρκετή για να καλύψουμε τους συνεργάτες μας. Αν μπούμε σε μία μεγάλη αλυσίδα, τότε όλη μας η παραγωγή, ίσως και παραπάνω, θα πηγαίνει εκεί. Αυτό, αυτομάτως σημαίνει πως, οικονομικά, θα είμαστε εξαρτημένοι από έναν μόνο πελάτη, κάτι που για τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι σοφό. Για να κρατήσουμε, λοιπόν, και τους υπόλοιπους συνεργάτες, θα πρέπει να επεκταθούμε, να αυξήσουμε την παραγωγή, να πάρουμε προσωπικό. Αυτή τη στιγμή, η εταιρεία δεν μπορεί να σηκώσει μια τέτοια απόφαση», εξηγεί ο κ. Αργουδέλης, αναφέροντας πως, εν μέσω κρίσης, οι επεκτάσεις μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και την υπάρχουσα, υγιή επιχείρηση. «Προς το παρόν, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που βρισκόμαστε σε πωλήσεις σχεδόν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι. Ο κόσμος αγαπάει το προϊόν, το ζητάει και η ζήτηση αυξάνει από στόμα σε στόμα», λέει ο κ. Αργουδέλης.
Για εξαγωγές, έχει σκεφτεί, άραγε; Η απάντησή του μας ξαφνιάζει. «Η εταιρεία ήταν εξαγωγική, και μάλιστα, με σημαντική παραγωγή, τη δεκαετία του '50 και του '60. Ομως, κάποιες λανθασμένες κινήσεις αναχαίτισαν την ανάπτυξη και δημιούργησαν ζημιές που αποσβέστηκαν δύσκολα. Σκεφτείτε πως κάποτε όλο το οικοδομικό τετράγωνο ανήκε στην εταιρεία, το εργοστάσιο ήταν διπλάσιο. Με 90 χρόνια ιστορία και μέσα από τέσσερις γενιές ανθρώπων, είναι δύσκολο να έχεις διαρκώς ανάπτυξη. Το θέμα είναι να βελτιώνεις όσο μπορείς την κατάσταση που βρίσκεις. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε εμείς σήμερα».
Πηγή: www.ethnos.gr
Δημοσιεύτηκε στις 14/05/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire