Κύπρος - Ο Γκέμπελ ζει και μας καθοδηγεί

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ η «Χαραυγή» πως η σύζυγος του διοικητή της ναυτικής βάσης στο Μαρί, Αντρέα Ιωαννίδη, Μαρία, φιλοξενήθηκε στο Λονδίνο από τον δικηγόρο Πόλυ Πολυβίου, είναι φανερό πως θέλει να δείξει πως υπάρχει προσωπική σχέση ανάμεσά τους και ίσως ανάμεσα σε άλλους συγγενείς των θυμάτων από την έκρηξη στο Μαρί, άρα το πόρισμα Πολυβίου για τα γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη και στους 13 νεκρούς, δεν είναι αντικειμενικό και άρα ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν έχει καμία σχέση με όσα του καταλογίστηκαν στο πόρισμα. Κατανοητό. Έχουμε δει πάμπολλες φορές την επίκληση και χρήση παρόμοιων μεθόδων για να στηθούν θεωρίες, να διασυρθούν και να ενοχοποιηθούν άνθρωποι ώστε να τη βγάλουν καθαρή άλλοι. Τουλάχιστον στη δική τους συνείδηση και στη συνείδηση των δικών τους. Οι γκεμπελικές αυτές μέθοδοι είναι τρομακτικές, αλλά το πιο τρομακτικό είναι το ότι μια εφημερίδα -όχι μια ροζ φυλλάδα που ειδικεύεται στα κουτσομπολιά των μελών του starsystem οι οποίοι επιδιώκουν τη δημοσιότητα, αλλά το εκφραστικό όργανο του κυβερνώντος κόμματος, μια εφημερίδα αριστερής φιλοσοφίας- είναι σε θέση να γνωρίζει τις κινήσεις πολιτών. Πού πάνε ταξίδι, με ποιους πάνε, πού διαμένουν, ίσως και τι λένε μεταξύ τους. Και αφού τα γνωρίζει όλα, παραλείπει τα μισά και φτιάχνει τις δικές της αλήθειες για να στοιχειοθετήσει αυτό που βολεύει. Ενίοτε προσθέτοντας και κάτι παραπάνω ή αφήνοντας υπονοούμενα.
Ξαφνικά μια γυναίκα, η οποία δεν επεδίωξε ποτέ η ζωή της να αποτελεί είδηση, βρίσκεται στο στόχαστρο και τίθεται υπό παρακολούθηση. Μια γυναίκα η οποία δεν είναι ένοχη για κάτι, ούτε ύποπτη ούτε κατηγορούμενη, αλλά θύμα μιας τραγωδίας. Το μόνο της λάθος το ότι δεν δέχτηκε μοιρολατρικά το κακό που βρήκε την οικογένειά της, δεν μας επέτρεψε ούτε μία στιγμή να νιώσουμε οίκτο για αυτήν, αλλά είχε το σθένος να αρθρώσει δημόσια λόγο και να διεκδικήσει δικαιοσύνη. Αν ήταν μια γυναίκα που μοιρολογούσε, που άφηνε τον πόνο της να εκδηλωθεί με δημόσιο κλάμα, θα την λυπόμασταν και ίσως να μην αποτελούσε στόχο. Μια γυναίκα όμως που δεν λυγίζει, που μιλά δημόσια, μπορεί να μετατραπεί από θύμα σε ύποπτη.
(Διαπλοκή δεν είναι η φιλοξενία ενός πολίτη στο σπίτι άλλου πολίτη. Διαπλοκή είναι να είσαι δημόσιο πρόσωπο και να σου κτίζουν το σπίτι δωρεάν η μισοτιμής).


Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 08/08/2012