Κύπρος - Σφάλματα και αμπελοφιλοσοφίες

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Τα συγχαρητήρια μας στον Νίκο Αναστασιάδη. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να φέρει κοντά του ακόμα κι αυτούς που αποκεφάλισε από το κόμμα του, κι αυτούς που μέχρι πρόσφατα τον επιδαψίλευαν με τις χειρότερες βρισιές. Και να τους κάνει να βγαίνουν δημοσίως να δηλώνουν «ο Νίκος Αναστασιάδης έκανε ένα σφάλμα το 2004» και «σήμερα είναι 21ος αιώνας, η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα», και «ο κ. Αναστασιάδης έχει συγκριτικό αναμφισβήτητα πλεονέκτημα» έναντι των υπολοίπων, όπως έλεγε προχτές ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου κι όπως λένε (όχι δημοσίως ακόμα) Συλλούρης, Καρογιάν, Φωτίου, ίσως ακόμα και ο Νικόλας Παπαδόπουλος (εδώ κάνουμε πολιτική κατάχρηση ονομάτων, όταν μιλήσουν δημοσίως θα τους ακούσουμε προσεκτικά). Επί του παρόντος θαυμάζουμε τον κ. Αναστασιάδη, που τους έπεισε ότι το 2004 ήταν Μεσαίωνας ενώ «σήμερα είναι 21ος αιώνας».
Φυσικά, δεν ήθελαν και πολύ για να πεισθούν, ήταν αποφασισμένοι από καιρό, αλλά το πρόβλημα και για τον ίδιο τον υποψήφιο και για τους παρατρεχάμενους, είναι ότι πρέπει να πείσουν και τους πολίτες. Κι απ΄ ό,τι φαίνεται, με όσα γίνονται στο ΕΥΡΩΚΟ και στο ΔΗΚΟ, δεν είναι εύκολη υπόθεση, παρά τον αέρα που πήραν τα μυαλά όσων πίστεψαν ότι είναι πλέον τόσο ισχυροί και ικανοί ηγέτες, που μπορούν να παρασύρουν τους οπαδούς τους στις δικές τους αποφάσεις, ξεπερνώντας τα ιστορικά γεγονότα του2004 με την απλοϊκότητα του «ο Νίκος Αναστασιάδης έκανε ένα σφάλμα το 2004». Εκείνο που έπρεπε να τους απασχολεί, αν πράγματι αγωνιούσαν για τον τόπο κι όχι για τα λάφυρα της εξουσίας, είναι αν ο πολιτικός που θα εκλέξουν στην προεδρία και θα του παραδώσουν το μέλλον του τόπου ασπάζεται κάποια φιλοσοφία στο Κυπριακό, που θα μπορούσε να μας βγάλει από τα αδιέξοδα. Δεν είναι δηλαδή αρκετό να δηλώνει κάποιος, παριστάνοντας τον αφελή, ότι όσα έκανε ο κ. Αναστασιάδης και πριν και κατά και μετά το 2004 ήταν απλώς ένα σφάλμα και δεν θα το ξανακάνει. Ο κ. Αναστασιάδης δεν έκανε κανένα σφάλμα το 2004, έκανε αυτό που πίστευε και το υποστήριξε με φανατισμό και σε πλήρη διάσταση με τους οπαδούς και του δικού του κόμματος. Ουδέποτε άλλαξε τα πιστεύω του και ουδέποτε απέρριψε τη φιλοσοφία του για τη λύση του Κυπριακού. Πρόσφατα ακόμα πρόβαλε και την άποψη ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μιαν ομοσπονδιακή διευθέτηση με χαλαρή (δηλαδή, διακοσμητική) κεντρική κυβέρνηση και όχι με ισχυρή, όπως ήταν η διαχρονική θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς. Δηλαδή, ουδέποτε αποδέχτηκε ότι η οδός που ακολούθησε και ακολουθεί ο ίδιος, παράλληλη και ταυτόσημη με την οδό του Προέδρου Χριστόφια, είναι λανθασμένη, οδήγησε σε επικίνδυνα αδιέξοδα και πρέπει να αλλάξει. Αντίθετα, οι προτάσεις του είναι στην ίδια φιλοσοφία.
Αυτό δεν ήταν το ζητούμενο της φιλοσοφίας, που πρόβαλλαν τόσα χρόνια τα παλικάρια του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ; Δεν μας έλεγαν ότι ήταν καταστροφική αυτή η πορεία και πρέπει να αλλάξει για να σωθεί ο τόπος; Τώρα, τι έγινε ξαφνικά; Πεταχτήκαμε απότομα στον 21ο αιώνα και λάσκαραν οι βίδες από το τράνταγμα;
aristosm@phileleftheros.com 

 

 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 29/08/2012