Κατερίνα Καλού
Eνα μέρος δεν επιλέγεται
τυχαία. Για κάποιον λόγο η Ερμούπολη είναι η πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Για κάποιον λόγο διετέλεσε οικονομικό κέντρο ολόκληρης της χώρας. Και
για κάποιον λόγο η Σύρος είναι η βασίλισσα του Αιγαίου. Ή μάλλον για
πολλούς. Είναι το μέρος που ή θα σε «ρίξει» με την πρώτη ματιά ή θα σε
αφήσει αδιάφορο. Αν έρθεις εδώ για να αναζητήσεις τις παραλίες της
Μήλου, τότε μάλλον το δεύτερο σενάριο θα πάρει σάρκα και οστά, ωστόσο αν
θέλεις να πάρεις μια γεύση από το νησί με την πιο γοητευτική
προσωπικότητα και να ακολουθήσεις τα βήματα του γνήσιου ρεμπέτικου
τραγουδιού σε φιδογυριστά στενάκια, τότε ο έρωτας θα είναι κεραυνοβόλος.
Κυρά των Κυκλάδων
Δεν υπακούει σε κανόνες και δεν περιορίζεται από τον γαλανόλευκο (ως επί το πλείστον) κυκλαδίτικο καμβά. Οταν αντικρίζει κάποιος για πρώτη φορά την Ερμούπολη, η εικόνα του λιμανιού της με τους δύο λόφους, την Ανω Σύρο και το Δήλι, και τις δύο εκκλησίες που στέκουν αντικριστά και καμαρώνουν η μία την άλλη, μένει χαραγμένη στο μυαλό του για πάντα. Από το Νεώριο ως το Νησάκι, η πρωτεύουσα του πιο φημισμένου ελληνικού συμπλέγματος σφύζει από ζωή το καλοκαίρι και τα μεζεδοπωλεία στην προκυμαία ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους σε ντόπιους και τουρίστες. Αφήνεις πίσω το λιμάνι, για να προχωρήσεις στα ενδότερα σαν υπνωτισμένος και να πέσεις πάνω στην περίφημη πλατεία Μιαούλη που κοσμείται από το επιβλητικό νεοκλασικό του Τσίλλερ, όπου στεγάζεται το Δημαρχείο. Η στάση για λουκουμάδες απαραίτητη. Από εδώ δύο είναι οι επιλογές, ανάλογα με τη σύνθεση της παρέας. Οι πιο ψαγμένοι θα περπατήσετε προς τη Μεταμόρφωση για να δείτε την παλαιότερη εκκλησία του νησιού και θα πάτε στα Ψαριανά για να αναζητήσετε την εικόνα της Παναγίας, διά χειρός Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ενώ οι πιο κοσμοπολίτες θα κατευθυνθείτε προς την αντίθετη πλευρά για να βρείτε την αριστοκρατική συνοικία Βαπόρια και να ρίξετε κλεφτές ματιές στα πιο εντυπωσιακά συριανά αρχοντικά.
Αρχοντορεμπέτισσα
Καθισμένος στην ψάθινη καρέκλα έπαιζε το τρίχορδο μπουζούκι του και έγραφε ιστορία. Αξίζει να λαχανιάσετε στον δρόμο προς την Ανω Σύρα, για να περιπλανηθείτε στα στενά με τα ασβεστωμένα πεζούλια και να δείτε από κοντά το μέρος όπου γεννήθηκε ο «πατριάρχης» του ρεμπέτικου, ο Μάρκος Βαμβακάρης. Εδώ, το σεργιάνι στα μικροσκοπικά καλντερίμια δεν έχει τέλος και ειδικά αν η ώρα είναι περασμένη θα πιάσετε τον εαυτό σας να κάνει ησυχία για να μη χαλάσει τη γαλήνια ατμόσφαιρα. Είναι πιθανό να πάρει κλεφτά το αφτί σας συζητήσεις και άλλους ήχους της καθημερινότητας από τα γύρω σπίτια, που αφήνουν το δικό τους στίγμα στο - κατά τα άλλα - ρομαντικό σκηνικό. Δεν θα κατηφορίσετε προτού βρείτε ένα άνοιγμα για να θαυμάσετε τη θέα και προτού επισκεφθείτε την ταβέρνα «Ο Λιλής» - ήταν παιδικός φίλος του Βαμβακάρη - για κεφτέδες και ατελείωτες ρεμπέτικες ιστορίες για το νησί.
Φραγκοσυριανά πέριξ
Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Φραγκοσυριανής, ο επόμενος σταθμός δεν είναι άλλος από την παραλία του Γαλησσά με τον ίσκιο από τα αρμυρίκια και τα ρηχά νερά - θα περπατήσετε ώρα για να καταφέρετε να «πέσετε» με το κεφάλι - αλλά και την περίφημη Ντελαγκράτσια, τη σημερινή Ποσειδωνία, που παραμένει αρχοντική και διάσημη. Στη συνέχεια, τα γραφικά χωριά Κίνι, Φοίνικας και Βάρη θα σας δροσίσουν σε πεντακάθαρα νερά και θα σας προσφέρουν τους πιο νόστιμους μεζέδες δίπλα στο κύμα. Εναλλακτικά, ο Αζόλιμνος, οι Αγκαθωπές και το Κόμητο μπορεί να μην κερδίζουν τον Μύρτο, αλλά έχουν βρει το κόλπο και προσελκύουν - ειδικά η τελευταία - τη νεολαία του νησιού. Οι ρομαντικοί πάντως θα επιλέξετε το Δελφίνι για απογευματινές βουτιές, συντροφιά με τον ήλιο που πέφτει πρώτος για μακροβούτι.
Από το Μιλάνο με νότες
Μετά την ηλιοθεραπεία, οι «του πολιτισμού» και όσοι από εσάς δεν προλάβατε το Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου προτού ρίξει αυλαία για αυτό το καλοκαίρι (ραντεβού τον Ιούλιο του 2013) θα περάσετε το κατώφλι του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» στην Ερμούπολη για να δείτε από κοντά τον χώρο που μας συστήνεται ως μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Ακόμη και αν εντοπίσετε διαφορές, το εντυπωσιακό εσωτερικό του με τη θολωτή οροφή θα σας κάνει να αφήσετε στην άκρη το παιχνίδι των συγκρίσεων. Το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη αξίζουν λίγο από τον χρόνο σας, λίγο προτού επιβιβαστείτε στο πλοίο και αποχαιρετήσετε το νησί που αφήνει στους περισσότερους την πιο γλυκιά γεύση: αυτή του λουκουμιού.
Κυρά των Κυκλάδων
Δεν υπακούει σε κανόνες και δεν περιορίζεται από τον γαλανόλευκο (ως επί το πλείστον) κυκλαδίτικο καμβά. Οταν αντικρίζει κάποιος για πρώτη φορά την Ερμούπολη, η εικόνα του λιμανιού της με τους δύο λόφους, την Ανω Σύρο και το Δήλι, και τις δύο εκκλησίες που στέκουν αντικριστά και καμαρώνουν η μία την άλλη, μένει χαραγμένη στο μυαλό του για πάντα. Από το Νεώριο ως το Νησάκι, η πρωτεύουσα του πιο φημισμένου ελληνικού συμπλέγματος σφύζει από ζωή το καλοκαίρι και τα μεζεδοπωλεία στην προκυμαία ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους σε ντόπιους και τουρίστες. Αφήνεις πίσω το λιμάνι, για να προχωρήσεις στα ενδότερα σαν υπνωτισμένος και να πέσεις πάνω στην περίφημη πλατεία Μιαούλη που κοσμείται από το επιβλητικό νεοκλασικό του Τσίλλερ, όπου στεγάζεται το Δημαρχείο. Η στάση για λουκουμάδες απαραίτητη. Από εδώ δύο είναι οι επιλογές, ανάλογα με τη σύνθεση της παρέας. Οι πιο ψαγμένοι θα περπατήσετε προς τη Μεταμόρφωση για να δείτε την παλαιότερη εκκλησία του νησιού και θα πάτε στα Ψαριανά για να αναζητήσετε την εικόνα της Παναγίας, διά χειρός Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ενώ οι πιο κοσμοπολίτες θα κατευθυνθείτε προς την αντίθετη πλευρά για να βρείτε την αριστοκρατική συνοικία Βαπόρια και να ρίξετε κλεφτές ματιές στα πιο εντυπωσιακά συριανά αρχοντικά.
Αρχοντορεμπέτισσα
Καθισμένος στην ψάθινη καρέκλα έπαιζε το τρίχορδο μπουζούκι του και έγραφε ιστορία. Αξίζει να λαχανιάσετε στον δρόμο προς την Ανω Σύρα, για να περιπλανηθείτε στα στενά με τα ασβεστωμένα πεζούλια και να δείτε από κοντά το μέρος όπου γεννήθηκε ο «πατριάρχης» του ρεμπέτικου, ο Μάρκος Βαμβακάρης. Εδώ, το σεργιάνι στα μικροσκοπικά καλντερίμια δεν έχει τέλος και ειδικά αν η ώρα είναι περασμένη θα πιάσετε τον εαυτό σας να κάνει ησυχία για να μη χαλάσει τη γαλήνια ατμόσφαιρα. Είναι πιθανό να πάρει κλεφτά το αφτί σας συζητήσεις και άλλους ήχους της καθημερινότητας από τα γύρω σπίτια, που αφήνουν το δικό τους στίγμα στο - κατά τα άλλα - ρομαντικό σκηνικό. Δεν θα κατηφορίσετε προτού βρείτε ένα άνοιγμα για να θαυμάσετε τη θέα και προτού επισκεφθείτε την ταβέρνα «Ο Λιλής» - ήταν παιδικός φίλος του Βαμβακάρη - για κεφτέδες και ατελείωτες ρεμπέτικες ιστορίες για το νησί.
Φραγκοσυριανά πέριξ
Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Φραγκοσυριανής, ο επόμενος σταθμός δεν είναι άλλος από την παραλία του Γαλησσά με τον ίσκιο από τα αρμυρίκια και τα ρηχά νερά - θα περπατήσετε ώρα για να καταφέρετε να «πέσετε» με το κεφάλι - αλλά και την περίφημη Ντελαγκράτσια, τη σημερινή Ποσειδωνία, που παραμένει αρχοντική και διάσημη. Στη συνέχεια, τα γραφικά χωριά Κίνι, Φοίνικας και Βάρη θα σας δροσίσουν σε πεντακάθαρα νερά και θα σας προσφέρουν τους πιο νόστιμους μεζέδες δίπλα στο κύμα. Εναλλακτικά, ο Αζόλιμνος, οι Αγκαθωπές και το Κόμητο μπορεί να μην κερδίζουν τον Μύρτο, αλλά έχουν βρει το κόλπο και προσελκύουν - ειδικά η τελευταία - τη νεολαία του νησιού. Οι ρομαντικοί πάντως θα επιλέξετε το Δελφίνι για απογευματινές βουτιές, συντροφιά με τον ήλιο που πέφτει πρώτος για μακροβούτι.
Από το Μιλάνο με νότες
Μετά την ηλιοθεραπεία, οι «του πολιτισμού» και όσοι από εσάς δεν προλάβατε το Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου προτού ρίξει αυλαία για αυτό το καλοκαίρι (ραντεβού τον Ιούλιο του 2013) θα περάσετε το κατώφλι του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» στην Ερμούπολη για να δείτε από κοντά τον χώρο που μας συστήνεται ως μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Ακόμη και αν εντοπίσετε διαφορές, το εντυπωσιακό εσωτερικό του με τη θολωτή οροφή θα σας κάνει να αφήσετε στην άκρη το παιχνίδι των συγκρίσεων. Το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη αξίζουν λίγο από τον χρόνο σας, λίγο προτού επιβιβαστείτε στο πλοίο και αποχαιρετήσετε το νησί που αφήνει στους περισσότερους την πιο γλυκιά γεύση: αυτή του λουκουμιού.
Πηγή: www.tovima.gr
Δημοσιεύτηκε στις 30/08/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire