Ελλάδα - H ντόπα της φοροδιαφυγής

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

 

Κάποια στιγμή με την παρέα μου βαρεθήκαμε να ψάχνουμε τον ορίζοντα του Αιγαίου με τα κιάλια περιμένοντας τον πρώτο πίδακα πετρελαίου να αναπηδήσει. Και κουραστήκαμε να ξεκοκαλίζουμε τις εφημερίδες για να αλιεύσουμε τα ονόματα των επενδυτών που θα φέρουν την ανάπτυξη στη χώρα. Και το πήραμε απόφαση ότι η παράσταση του κ. Ιωάννη Μελισσανίδη που δόθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών στο Λονδίνο για την προσέλκυση κεφαλαίων απευθύνεται, όπως όλα τα αριστουργήματα της τέχνης, περισσότερο στην αιωνιότητα και λιγότερο στο τώρα.

Κι έτσι το ρίξαμε στο στοίχημα. Θα μας δώσει απόδειξη ο ταβερνιάρης απόψε ή δεν θα μας δώσει; Κι αν μας δώσει τι θα γράφει το χαρτάκι; Θα γράφει αυτά που φάγαμε και ήπιαμε, ή μόνον όσα έφαγε και ήπιε εκείνος ο υστεροχίπης με την αλογοουρά, κειμήλιο ζωντανό απ' τη δεκαετία του εξήντα, μία γαύρο και μία πατάτες συν ΦΠΑ καλή του ώρα; Ο χαμένος κερνούσε και ο κερδισμένος ζητούσε απόδειξη. Κι ο ταβερνιάρης: «Θέλεις απόδειξη; Αμέσως». Την άλλη μέρα ο ίδιος ταβερνιάρης έκοβε απόδειξη, την επομένη όμως κι ενώ το στοίχημα είχε ανέβει προς την πλευρά της νομιμότητας πάλι δεν έκοβε.

Ωσπου μια μέρα ήρθαν τρεις τύποι με πολύ αυστηρό ύφος κι αντί να ζητήσουν παγωμένη μπίρα ζήτησαν τα βιβλία του για έλεγχο. «Ηταν το τυχερό μου» είπε ο ταβερνιάρης μόλις έφυγαν για να μην ξανάρθουν. Δεν χρειάστηκε να μας κλείσει το μάτι για να καταλάβουμε πως κι αυτός δικός μας ήταν, πως κι αυτός βαρέθηκε να ψάχνει τον πρώτο πίδακα του μαύρου χρυσού να αναβλύζει στον γαλανό ορίζοντα του Αιγαίου, κι αυτός μπούχτισε περιμένοντας τους επενδυτές που αντί για σαρδέλα ψητή θα αγοράσουν το μαγαζί του μαζί με τις γάτες, μιας και η ανάπτυξη απαιτεί resort. Και στο μεταξύ έπαιζε κι αυτός το στοίχημά του με το ΣΔΟΕ. Πότε θα έρθει, κι αν έρθει πού θα χτυπήσει πρώτα για να προλάβουν να με ειδοποιήσουν;

Είχαμε γίνει φίλοι, κι αυτός ως κρουπιέρης της ρουλέτας μας, μια μέρα, μας εξομολογήθηκε πόσο τους καταλαβαίνει όλους αυτούς του ΣΔΟΕ. «Ανθρωποι είναι κι αυτοί», είπε με το γνωστό θυμόσοφο ύφος του ελληνικού καλοκαιριού, «η δουλειά που κάνουν είναι βαρετή και για να περάσει η ώρα τους παίζουν κι αυτοί το δικό τους στοίχημα μαζί μας». Ο πρώτος που θα χτυπήσουν χάνει, οι υπόλοιποι χρησιμεύουν για να κρατάνε το παιχνίδι ανοιχτό. Ωσπου ήρθαν τα γεγονότα της Υδρας και αναγκαστήκαμε να παραδεχτούμε πως είμαστε ψιλικατζήδες. Εκεί οι άνθρωποι, για να ανεβάσουν την τιμή του στοιχήματος, έστησαν ολόκληρη επιχείρηση με καταλήψεις, με ΜΑΤ και άλλες ιστορίες, «ενώ εδώ μας φτάνει το πενηντάρικο που αλλάζει χέρια κάθε βράδυ και νομίζουμε πως κάτι κάνουμε».

Συμπέρασμα: όσοι πιστεύουν πως θα αντιμετωπίσουν τον ταβερνιάρη ή τον υδραυλικό με λογαριασμούς και ηθικοπλαστικές νουθεσίες είναι μακριά νυχτωμένοι. Η φοροδιαφυγή είναι τζόγος. Κι ο τζόγος είναι η ντόπα μιας κοινωνίας που έχει χάσει κάθε προοπτική, εκτός απ' τη χαρά του τζόγου. 

 

 

 

Πηγή: Τα Νέα

Δημοσιεύτηκε στις 27/08/2012