Ελλάδα - 2013 - Φεύγουν ή έρχονται σύννεφα;

Γράφει ο Γ. ΛΟΥΛΗΣ

Το 2013 θα είναι ένα διαφορετικό σταυροδρόμι από τα προηγούμενα. Είναι κυριολεκτικά η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα. Το χρόνο αυτό ή θα εδραιωθεί η εμπιστοσύνη των εταίρων μας ή θα χαθεί ανεπιστρεπτί. Άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει.
Το κομματικό σύστημα, που χρεοκόπησε μαζί με τη χώρα, δεν αρκεί να κατανοήσει την πραγματικότητα αυτή. Επιβάλλεται να κάνει όλα εκείνα που θα οδηγήσουν στη σωτηρία του τόπου.
Δεν είναι συμπτωματικό το κεντρικό μήνυμα των εταίρων μας: «υλοποίηση, υλοποίηση, υλοποίηση». Εδώ ακριβώς εμφανίστηκαν οι πιο τραγικές αδυναμίες μετά την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων. Το κομματικό σύστημα δεν υλοποίησε τις μεταρρυθμίσεις που το ίδιο -αυτοβούλως- θα έπρεπε να επιδιώκει. Αντ' αυτού οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών σέρνονται προς τα αυτονόητα από τους δανειστές της χώρας.
Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι την κρίση διαχειρίζεται το κομματικό σύστημα που την προκαλούσε. Ολόκληρο το σύστημα αυτό, είτε κυβερνά, είτε αντιπολιτεύεται, δεν έχει αλλάξει. Τα ίδια πρόσωπα και οι ίδιες νοοτροπίες κυριαρχούν και σήμερα. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι πως όλο το κομματικο-πολιτικό πλαίσιο ουδέν έχει διδαχτεί από τα λάθη του. Αντί να επιδιώκει να αλλάξει συθέμελα το κρατικό δημιούργημα του που έπνιξε την οικονομία, προσπαθεί να το προστατεύσει με κάθε τρόπο, είτε κάνοντας μισές δουλειές (κυβέρνηση), είτε ζητώντας αυτό να μην αλλάξει (αντιπολίτευση).
Τα κόμματα ως μηχανισμοί παραμένουν, βαθύτατα πελατειακά και αντι-μεταρρυθμιστικά. Το προσωπικό τους είναι διαχειριστικά ανεπαρκές. Τα κόμματα δεν είναι διατεθειμένα να το εμπλουτίσουν με εξωκομματικά στελέχη που ξέρουν να διοικούν. Αναφορικά με την παρούσα κυβέρνηση η σύνθεση της έχει ως πηγή την φτωχότατη κομματική δεξαμενή της ΝΔ, συν λίγα ανεπαρκή στελέχη των άλλων εταίρων. Κομματικό είναι και το υλικό των κατά κανόνα κάτω του μετρίου στελεχών που πλαισιώνουν τους περισσότερους υπουργούς από τις θέσεις γραμματέων. Χαρακτηριστικός και προκλητικός είναι ο σχεδιασμός για κομματάρχες που θα διοικήσουν τις ΔΕΚΟ. Ολα αυτά γίνονται ανερυθρίαστα, με πελατειακό θράσος.
Άρα, σε κυβερνητικό επίπεδο, η ομάδα που θα διαχειριστεί τη μεγάλη πρόκληση του 2013 θα είναι πιθανότατα πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Αυτή θα είναι η ομάδα που θα κάνει παντού τομές στο άρρωστο κράτος; Άλλωστε η βούληση και των τριών κυβερνητικών εταίρων να αλλάξουν το κομματοκεντρικό μοντέλο τους είναι ανύπαρκτη. Ενώ όποτε γίνει ανασχηματισμός θα είναι μια από τα ίδια. Επίσης, η συνοχή της κυβέρνησης κρατιέται με τα δόντια, μόνο και μόνο διότι η κατάρρευση της θα ήταν ισοπεδωτική για τους εταίρους. Ταυτόχρονα, υπάρχει και μια αντιπολίτευση χωρίς τίποτα το εποικοδομητικό, βαθειά αντιμεταρρυθμιστική, ανεύθυνη, και λαϊκιστική.
Πριν από καιρό, μιλώντας περισσότερο ως τεχνοκράτης, ο Στουρνάρας ομολόγησε ότι τα δύσκολα βρίσκονται ακόμα μπροστά μας. Όμως αυτά τα δύσκολα, σε μια όντως βεβαρυμμένη χρονιά, γίνονται ακόμη δυσκολότερα. Τούτο συμβαίνει διότι τα προβλήματα τα διαχειρίζεται το κομματικό σύστημα που ήδη περιγράψαμε. Το 2013 λοιπόν θα πρέπει να αναμένουμε να φύγουν εντέλει τα σύννεφα που σήμερα υπάρχουν; Μια παρόμοια ευχή, δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από μια ευχή. Τα σύννεφα δεν θα φύγουν εύκολα. Αν το κομματικό σύστημα δεν υπερβεί τον εαυτό του, αυτά θα συσσωρευτούν. Και το τι ακολουθεί ένα παρόμοιο φαινόμενο είναι γνωστό: Ονομάζεται καταιγίδα.
http://www.johnloulis.gr/


Πηγή: Ημερησία
Δημοσιεύτηκε στις 29/12/2012