Ελλάδα - Αυτοί που πίστευαν ότι μπορούν να δρούν πέραν των νόμων, των θεσμών και των ηθικών κανόνων.

Γιώργος Λακόπουλος

 

 

Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ πήρε τον δρόμο της και τα υπόλοιπα είναι πλέον υπόθεση της Δικαιοσύνης. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα: αυτό είναι όλο; Τελειώσαμε; Το θέμα είναι ότι κάποιος έκανε - όπως τον κατηγορούν - μια ταρζανιά; Δεν θα συζητήσουμε πώς απέκτησε τη   δυνατότητα να την κάνει; Δεν εντάσσεται και αυτό το κεφάλαιο στο σύνθημα «όλα στο φως»;

Για να έχει νόημα αυτή η συζήτηση, πρέπει να μας απασχολήσει πώς κατασκευάστηκε μια ολόκληρη παρτίδα πολιτικών από το πουθενά. Ηταν αρκετό να έχει κάποιος την εύνοια του αρχηγού για να μπει στην πολιτική και στη συνέχεια να σταδιοδρομήσει αποκτώντας αξιώματα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Πάντα με τη σιωπή των υπολοίπων - αν όχι και την υποταγή τους - για τους ουρανοκατέβατους των ρετιρέ της εξουσίας.

Η περίπτωση Παπακωνσταντίνου αποκαλύπτει την παθογένεια ενός συστήματος που είχε χαρακτηριστικά κληρονομικής Δημοκρατίας. Εφόσον η εξουσία κατακτήθηκε σαν δικαίωμα, ήταν επόμενο να ασκηθεί και ως δικαίωμα: με αυλές και απονομές τίτλων. Και ήταν φυσικό να συμπεριφέρονται με αλαζονεία όσοι μπήκαν στην πολιτική με αυτόν τον τρόπο και εκτοξεύτηκαν σε μια νύχτα στην κορυφή με πιστοποιητικό τη «χημεία» με τον αρχηγό.

Οι συμπεριφορές σαν αυτές που αποκαλύπτονται τώρα γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ δεν ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής έφεσης κάποιου. Ηταν απόρροια της αίσθησης παντοδυναμίας και αιωνιότητας που διέκρινε - πλην εξαιρέσεων που παραγκωνίστηκαν στην πορεία άλλωστε - πρόσωπα που βρέθηκαν στον πυρήνα της εξουσίας, όχι με την αξία τους ή τη διαδρομή τους στον δημόσιο βίο: προέκυψαν ως εκλεκτοί. Γι' αυτό πίστευαν ότι δεν οφείλουν να δώσουν λόγο σε κανέναν. Οτι μπορούν να δρουν πέραν των νόμων, των θεσμών και των ηθικών κανόνων.

Αν θέλουμε να μείνουμε στο δέντρο, τότε στην υπόθεση της λίστας απλώς κάποιος έκανε λάθος χειρισμούς και την πάτησε. Αλλά αν πάρουμε απόσταση, θα δούμε καθαρά το δάσος: για ολόκληρη περίοδο η κυβέρνηση και το κόμμα μεταβλήθηκαν σε πεδία άσκησης ερασιτεχνισμών χωρίς όρια και κανόνες. Κατασκευάστηκαν άνωθεν πολιτικά στελέχη, κομματικοί αξιωματούχοι και πανίσχυροι κυβερνητικοί παράγοντες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη από πού κρατάει η σκούφια τους.   

Συνιστά αφέλεια να ρωτάει κάποιος γιατί δεν ήλθε πότε το θέμα της λίστας Λαγκάρντ στο Υπουργικό Συμβούλιο ή σε κάποιο συλλογικό όργανο, όταν δεν είχαν έλθει τα θέματα που άλλαξαν τη μοίρα της χώρας. Δεν ήλθαν γιατί κανείς δεν το αξίωσε όταν έπρεπε. Συνεπώς αν μην κρυβόμαστε πίσω από τον Παπακωνσταντίνου μας. Οπως έλεγε ο γάλλος συγγραφέας Ξαβιέ Φορνερέ: «Αν δεν υπήρχαν αυλικοί, δεν θα υπήρχε και βασιλιάς».

 

 

Πηγή: Τα Νέα

Δημοσιεύτηκε στις 31/12/2012