Κύπρος - Άτυπη ή άτακτη συνάντηση;

Αναλογίστηκε ο Πρόεδρος το κόστος ενός νέου αδιεξόδου, υπογεγραμμένου μάλιστα από τους δύο ηγέτες;

 

Κωστάκης Αντωνίου

Η περίπτωση θυμίζει περίπτωση Τάσσου Παπαδόπουλου. Τότε, ο Τάσσος πιεζόταν ασφυκτικά από τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Δημήτρη Χριστόφια να δεχθεί να πιει καφέ με τον Ταλάτ στο Λήδρα Πάλας, για να καταλήξουν σε συμφωνία, ώστε να επαναρχίσει ο διάλογος. Ο Τάσσος αρνείτο συνάντηση, αφενός διότι δεν ήθελε φιλοφρονητικές και άτυπες συναντήσεις, χωρίς την παρουσία των Ηνωμένων Εθνών και, αφετέρου, επειδή γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν αδύνατη η εξεύρεση κοινού εδάφους με τους Τούρκους.

Σήμερα, ο Νίκος Αναστασιάδης, Πρόεδρος της Δημοκρατίας πια, αναλαμβάνει πρωτοβουλία και προσκαλεί τον Έρογλου για καφέ με στόχο να καταλήξουν σε κοινό ανακοινωθέν. Μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι τον ώθησε να προβεί σε μίαν απονενοημένη προσπάθεια η οποία, υπό τα σημερινά δεδομένα, και στη βάση των τουρκικών θέσεων, δεν προσφέρει ελπίδες για οτιδήποτε. Μήπως οι πιέσεις των ξένων κέντρων να αρχίσουν συνομιλίες για να μη χαθεί το μομέντουμ της οικονομικής δυσπραγίας των Ελληνοκυπρίων και του διαμοιρασμού του φυσικού πλούτου, τον υποχρέωσαν να προβεί σε τέτοια κίνηση;
Μήπως αντελήφθη ότι το επικοινωνιακό παιγνίδι της Τουρκίας προσθέτει πόντους στην "καλή θέλησή" της, ενώ αφήνει εκτεθειμένη ως αδιάλλακτη την ελληνοκυπριακή πλευρά; Μήπως, ενώπιον τόσο ασφυκτικών και πιεστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση, η άτυπη, στην ουσία άτακτη, κίνησή του θα αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου;
Ουδείς γνωρίζει τι ώθησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εισηγηθεί στον Έρογλου τη σημερινή συνάντηση. Μακάρι να καταφέρει να πείσει τον κατοχικό ηγέτη και να εξασφαλίσει ένα κοινό ανακοινωθέν, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ελληνοκυπριακών θέσεων.
Την ίδια στιγμή, όμως, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να αναλογιστεί και το τεράστιο κόστος που θα έχει η αποτυχία τέτοιας συνάντησης.
Συναντήσεις υψηλού επιπέδου δεν πραγματοποιούνται χωρίς, προηγουμένως, να έχουν προετοιμασθεί καλά και να υπάρχει εκ των προτέρων έτοιμο κείμενο για υπογραφή. Εάν ο Μαυρογιάννης και ο Ερτούγ, παρά τα φαινόμενα, έχουν καταλήξει στο κοινό ανακοινωθέν και χωρίς να το πει στον λαό ο Πρόεδρος πηγαίνει για να το υπογράψει, έχει καλώς.
Εάν, όμως, η συνάντηση γίνεται στο άψε-σβήσε, στη διάρκεια μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας και ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Ντερβίς Έρογλου θα πάνε εκεί χωρίς να έχει προετοιμαστεί το έδαφος, για να βγουν έξω και να δηλώσουν ''συμφωνήσαμε ότι αποτύχαμε", τότε το Κυπριακό θα περιπλακεί ακόμη περισσότερο και οι συνομιλίες θα καθυστερήσουν πολύ να ξαναρχίσουν. Αν ξαναρχίσουν.
Όταν συναντώνται δύο ηγέτες, με στόχο να καταλήξουν σε συμφωνία και η συνάντηση καταλήξει σε αδιέξοδο, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σοβαρά. Το αδιέξοδο είναι δεδομένο, υπογεγραμμένο από τους δύο ηγέτες, και πλέον δεν υπάρχει άλλη διαδικασία στον ορίζοντα προκειμένου να συνεχιστούν οι προσπάθειες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πιθανόν η τουρκική πλευρά, η οποία έχει σχέδιο Β, να προχωρήσει σταδιακά σε εφαρμογή του. Θα τσιμεντωθούν ακόμη περισσότερο τα τετελεσμένα και η ελληνοκυπριακή πλευρά θα τεθεί μπροστά σε χειρότερα διλήμματα.
Ευχόμαστε να επιτύχει ο Πρόεδρος, διαφορετικά η κατάσταση που θα προκύψει από ένα νέο αδιέξοδο, προμηνύει κινδύνους.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ

Τροχάδην Μάριου
Τρέχει ο Μάριος Καρογιάν να βρει 1,4 δισ. ώστε να μην υπάρξει ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών. Ξέρει πολύ καλά ότι αν δεν αποτραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις, το κόστος θα το πληρώσει ο ίδιος και το ΔΗΚΟ, που πίστεψαν στις δεσμεύσεις Αναστασιάδη...



Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 25/11/2013