Κύπρος - Προς Παρεκκλίνοντας

Γ. Σέρτης

ΑΚΡΙΒΩΣ, σε μια εποχή που τόσοι και τόσοι... ετερόκλητοι επελαύνουν στο ημικατεχόμενο και χρεοκοπημένο Νησί, η σκέψη και οι ικεσίες μας στο Ακρωτήρι του Πρωτόκλητού μας.

Για είκοσι αιώνες -τώρα- πολλοί οι αμφιβάλλοντες, και περισσότεροι εκείνοι που δηλώνουν περιφρόνηση σε... μεταφυσικές ανησυχίες. Ωστόσο, αμήχανοι στέκουν μπροστά στο θαύμα της πρώτης κλήσης:

— Από αύριο δεν θα είσαι ψαράς. Θα αλιεύεις ψυχές πίστης.

Έτσι:

Ήταν πολλοί οι ακόλουθοι. Και αμέτρητοι οι οπαδοί. Ένας, όμως, ο Πρωτόκλητος: ο Ανδρέας.

Απόταν -και- το Μοναστήρι του καταπατείται από την τουρκική μπότα, ιδιαίτερα κάθε 30ή Νοεμβρίου, στο Νησί που δεν υπάρχει -σχεδόν- σπίτι χωρίς έναν Αντρέα, καθολική η ικεσία:

— Απόστολε Αντρέα μας, βοήθα! Ότι πολλοί -και πολύ- συγχύσαμε την πρώτη κλήση με τις αλλεπάλληλες ψευδοκλήσεις!

Ζαλισμένοι από το χαστούκι της τουρκικής κατοχής και του εκτοπισμού, (απο)ξεχαστήκαμε στον δρόμο της... άνετης προσωρινότητας. Και από αποπροσανατολισμό σε αποπροσανατολισμό, και από πανάσχετες σε ανίκανες ηγεσίες κατρακυλήσαμε στη -σύνολη- χρεοκοπία.

Και, ιδού, στα μόνιμά μας «αιτησόμεθα» στον Απόστολο Αντρέα μας:

— Πότε θ' ανατείλει Ήλιος Ελευθερίας,

ψελλίζουμε -και- ακατανόητες παρακλήσεις:

— Πότε, με τη βοήθεια του Θεού, θα... επανεκκινήσουμε;

Έτσι, σαν -τιμωρητική- επαναφορά του -γενικότερου- παραστρατήματος, που προηγήθηκε της -σύνολης- χρεοκοπίας.

Όταν το αίτημά μας στους τοίχους:

— Λευτεριά-Επιστροφή!

επικαλύφθηκε από το:

— Εμπρός, για ψηλότερο βιοτικό επίπεδο!

Παραλληλισμός ανάποδος της πορείας του Πρωτόκλητου.

Αντί ν' ακροαστούμε την πρώτη κλήση, (προσ)τρέξαμε στην πρώτη... παρέκκλιση!

— Απόστολε Αντρέα μου, πρέσβευε υπέρ ημών!..

Να... επανεκκινήσουμε, όχι με την έννοια των Τροϊκανών, αλλά απεκεί που ήμασταν πριν ξεστρατίσουμε.  

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 30/11/2013