Κύπρος - Πολιτισμός - Έχουμε άλλες ανάγκες εμείς

Αν η Κρατική Βιβλιοθήκη είναι για μια χώρα ό,τι για το ανθρώπινο σώμα ο εγκέφαλος, το Κρατικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι η καρδιά, η μνήμη και το συναίσθημα.

 

Του Γιώργου Σαββινίδη
 
Σιγά που θα άφηνε το Κράτος –το αδέρφι της Βίας, του Ζήλου και της Νίκης- τόσες δεκάδες ζεστά εκατομμυριάκια να σκονίζονται σ’ ένα αιθεροβάμον ταμείο για την ανέγερση του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιο πράγμα, ας το πάρουμε απόφαση. Έχουμε άλλες ανάγκες εμείς. Είμαστε μια παραπαίουσα χώρα χαμένη σε μια αφιλόξενη ζούγκλα που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Και γιατί να επιβιώσει, δηλαδή; Τι να το κάνουμε τέτοιο ζην, χωρίς το ευ ζην;

 
Αν η Κρατική Βιβλιοθήκη είναι για μια χώρα ότι για το ανθρώπινο σώμα ο εγκέφαλος, το Κρατικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι η καρδιά, η μνήμη και το συναίσθημα. Είναι αυτό που φυλάσσει τα διαχρονικά σημαντικότερα πολιτιστικά επιτεύγματα ενός λαού. Είναι και άκαρδη λοιπόν, συν τοις άλλοις, αυτή η χώρα; Γιατί αν έχει να επιδείξει στον επισκέπτη του για Κρατικό Αρχαιολογικό Μουσείο ένα προβληματικό νεοκλασικό κτήριο του 1908, που μας έχτισαν οι αποικιοκράτες και το αφιέρωσαν στη μνήμη της βασίλισσάς τους της Βικτωρίας, δεν πρέπει να απορούμε γιατί δεν συρρέουν στην πρωτεύουσα συνειδητοποιημένοι ταξιδιώτες. 
 
Θα πείτε ότι το Μουσείο το κάνουν τα εκθέματά του και θα συμφωνήσω, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη χώρα αυτή εκτός από την απελπιστική έλλειψη υποδομών απουσιάζει και μια συστηματική μουσειακή πολιτική, ενώ είναι παντελώς άγνωστη η έννοια του μουσειολογικού προγραμματισμού. Το ιδανικό είναι να υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος όπου τα εκθέματα θα μπορούν να παρουσιάζονται με τρόπο αισθητικά άρτιο, παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό.
 
Οι εργασίες για την ανέγερση του νέου Κυπριακού Μουσείου στο χώρο του παλαιού Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας υποτίθεται ότι θα άρχιζαν μέσα στο 2012, καθότι από το 2010 ήταν έτοιμα τα σχέδια για τους όρους προκήρυξης του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Ρίξτε μια ματιά στο ημερολόγιο. Υποτίθεται ότι τώρα θα βρισκόμασταν στο δεύτερο έτος των εργασιών ανέγερσης και θα χρειάζονταν ακόμη δύο χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση του έργου, με τη μεταφορά των αρχαιολογικών εκθεμάτων από το παλαιό μουσείο.
 
Ήδη τώρα θα συζητούσαμε για την επικείμενη κατεδάφιση των νεοδιαμορφωθέντων κτηριακών εγκαταστάσεων του Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, προκειμένου να κατασκευασθεί το νέο Μουσείο. Τα κτήρια εκείνα, όμως, θα μένουν ανέγγιχτα προς τέρψη και κάποιων βουλευτών που πενθούσαν για τον κακό προγραμματισμό και αναφέρονταν στο νέο Μουσείο σαν να ήταν κάποιο επεκτατικό παράσιτο που πρόκειται να εξαπλωθεί στην καρδιά της πρωτεύουσας και να μας χαλάσει τον αστικό ορίζοντα.
 
Κάθε χρόνο περίπου δυο εκατομμύρια ευρώ κατέληγαν στο ειδικό ταμείο που ιδρύθηκε δια Νόμου το 1987 με αποκλειστικό στόχο την ανέγερση του μουσείου, με κυριότερες πηγές εσόδων το 15% των κερδών από τα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ στην Κύπρο, το 30% των εισιτηρίων σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και από επενδύσεις που προέρχονται από καταθετικά ιδρύματα. Και αφού το συσσωρευμένο απόθεμα γλίτωσε το κούρεμα την περασμένη Άνοιξη, κουρεύτηκε έμμεσα, χωρίς να ανοίξει μύτη, από το Κράτος που για μια φορά ακόμη έδειξε πως οτιδήποτε έχει σχέση με τον πολιτισμό το έχει γραμμένο στα παλιά του τα παπούτσια.
 
Το να γυρίσεις την πλάτη στον Πολιτισμό φαίνεται ότι δεν έχει κανένα πολιτικό κόστος. Δεν εξηγείται αλλιώς. Συνεπώς, συμβαίνει αυτό που μας αξίζει. 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 25/11/2013