Ασχετα με το τι υφίσταται σήμερα ο σολωμικός «Υμνος εις την Ελευθερίαν» στα χείλη των εχθρών της ελευθερίας, κανένα άλλο τραγούδι ή ποίημα δεν είναι επαναστατικότερο. Μας το δίδαξαν όσοι την ώρα της εκτέλεσής τους από ναζιστές και φασίστες έβαζαν όλη την ψυχή τους στους στίχους του. Δεν χρειάζονταν κάτι επαναστατικοφανέστερο για να δείξουν ποιοι ήταν και τι ονειρεύτηκαν.
Ας θυμηθούμε παρεμπιπτόντως την ταινία «Βίος και πολιτεία» του Νίκου Περάκη: Για να καταγγείλει την κυβέρνηση κάποιος εξεγερμένος πολίτης απειλεί ότι θα ανατινάξει τον ΟΤΕ, αν δεν τον αφήσουν να απευθύνει διάγγελμα από την κρατική τηλεόραση (τότε δεν τη λέγαμε δημόσια, η ρητορική της υποκρισίας ήταν σε πρώιμα στάδια). Οταν επιτέλους του δίνουν το ελεύθερο, κομπιάζει. Δεν ξέρει τι να πει. Και αρχίζει τον Εθνικό Υμνο, που τον ακούει και στην τηλεόραση λίγο πριν από ένα παιχνίδι της Εθνικής. Ο,τι άλλο θα ήταν φλυαρία.
Ασχετα επίσης με τη μοίρα των Ευαγγελίων στα χείλη και στη ζωή όσων δηλώνουν τοποτηρητές του Θεού επί Γης ή πιστοί, ίσως δεν υπάρχει επαναστατικότερο μανιφέστο από τον λόγο του Ιησού. Που δεν έγραψε τίποτα. Γραφή του ήταν ο βίος του. Ας μου συγχωρηθεί που δεν γράφω κεφαλαίο το ταυ (Του). Αυτό το κεφαλαιογράμματο δέος μάλλον κομμάτι ενός φαρισαϊκού τυπικού είναι παρά τεκμήριο σεβασμού.
Γνώμη για τον χριστιανισμό δικαιούνται και οι άθρησκοι, όσοι πιστεύουν πως οι θεοί ή υπάρχουν εκτός θρησκειών ή δεν υπάρχουν. Στην όλη θεολογική συζήτηση και αναζήτηση δεν είναι μικρό το μερίδιο των «απίστων» και σίγουρα υπερβαίνει το μερίδιο των ιεροεξεταστών κάθε εποχής και παντός δόγματος και αξιώματος. Ακούμε σήμερα –όσο τους βλέπουμε μες στη φανταχτερή «πενία» τους– ποικίλους αξιωματούχους της ιεροσύνης να διδάσκουν το μίσος για κάθε άλλον, διαφορετικό. Και σκεφτόμαστε πόσο συνεχίζει να ξενίζει τη χριστιανική κατά τα λοιπά συνείδησή μας εκείνο το «ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με». Ας το αναζητήσουν στο Κατά Ματθαίον οι βαθμοφόροι ιερωμένοι. Είναι λίγο μετά τον ταλανισμό των Φαρισαίων.
Επί της ουσίας λοιπόν δεν υπάρχει ανάγκη σύνταξης νέου χριστιανικού μανιφέστου. Είναι ήδη γραμμένο. Ανενεργό όμως, αδρανές, ένα κείμενο που όντως κείται, όπως οι νεκροί. Μπορεί άραγε να του ξαναδώσουν μοίρα στη ζωή όσα παρατηρεί ο Πάπας Φραγκίσκος, στην αποστολική επιστολή του «Evangelli Gaudium», που δίκαια χαρακτηρίστηκε «το ανατρεπτικότερο κείμενο που έγραψε ποτέ προκαθήμενος της Αγίας Εδρας»; Πολύ δύσκολο, όταν το θρησκεύειν απομειώθηκε σε ρουτίνα, η δε ενδοχριστιανική διαμάχη δεν κοπάζει ούτε το Πάσχα. Η παπική επιστολή θα αποκτούσε παραδειγματική αξία αν συνοδευόταν, λ.χ., από την εντολή να κλείσει η Τράπεζα του Βατικανού, που εκτός από τα μαρτυρημένα σκάνδαλά της, η ίδια η ύπαρξή της συνιστά πνευματικό σκάνδαλο. Κάτι άλλο εννοούσε ο Χριστός με το «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...».
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 29/11/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire