Γεωπολιτική - Η διώρυγα της… Κινα-ράγουας!

Μια νέα δίοδος με πλάτος τουλάχιστον 230 μέτρων και βάθος 27,6 μέτρων θα ενώσει από το 2020 τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, εγκαινιάζοντας μια τεράστιας σημασίας στρατηγική συνεργασία με την Κίνα για τα επόμενα 50 χρόνια.

Ο πρόεδρος του HKND Group, Γουάνγκ, μιλά για τη νέα διώρυγα σε φοιτητές στη Μανάγκουα
REUTERS/Oswaldo Rivas

Του Γιώργου Τσιάρα

Ο πρώτος που είχε την ιδέα κατασκευής μιας διώρυγας που θα ένωνε τους δύο μεγάλους ωκεανούς ήταν ο αυθεντικός κονκισταδόρ (κατακτητής) της Νικαράγουας, ο Ισπανός Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα, στις αρχές του 16ου αιώνα. Τη σκυτάλη πήρε σχεδόν έναν αιώνα μετά ο Φίλιππος Γ’ της Ισπανίας, που ανέθεσε το έργο σε έναν Ιταλό αρχιμηχανικό. Χρυσάφι υπήρχε άφθονο, όπως και οι απαραίτητοι σκλάβοι – αλλά τα τεχνικά μέσα δεν επαρκούσαν. Οι αιώνες πέρασαν, και η πολυσυζητημένη διώρυγα ολοκληρώθηκε τελικά –έπειτα από υπεράνθρωπες προσπάθειες και κάπου 25.000 θανάτους εργατών– μόλις το 1914 από τους Αμερικανούς πιο νότια, στον Παναμά, που έκτοτε μετατράπηκε σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ.


Ξεκινούν τα έργα

Ομως το όραμα του Ισπανού κονκισταδόρ δεν πέθανε: παρά το μικρότερο μήκος της –μόλις 77 χιλιόμετρα– η διώρυγα του Παναμά δεν έλυσε οριστικά το πρόβλημα της ναυσιπλοΐας από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, καθώς πολλά μεγάλα καράβια είναι πολύ φαρδιά για να τη διασχίσουν, ενώ το «μποτιλιάρισμα» στους υδατοφράχτες του περάσματος είναι καθημερινό φαινόμενο. Κι έτσι χτες, η κυβέρνηση της Νικαράγουας και οι Κινέζοι μεγαλοεπενδυτές της HKND, με έδρα το Χονγκ Κονγκ, παρουσίασαν το μεγαλεπήβολο σχέδιο τους, λέγοντας πως οι εργασίες για τη διάνοιξη μιας διώρυγας με τετραπλάσιο μήκος από αυτή του Παναμά θα ξεκινήσουν τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

Για τον σημερινό πρόεδρο –και παλιό ηγέτη των Σαντινίστας– Ντανιέλ Ορτέγα, η χτεσινή τελετή ήταν ένα όνειρο πολλών δεκαετιών: όχι μόνον γιατί η διώρυγα, αν και όταν ολοκληρωθεί, θα αλλάξει δραματικά την οικονομική τύχη της χώρας του, που παραμένει η δεύτερη φτωχότερη της αμερικανικής ηπείρου, πίσω μόνο από την άμοιρη Αϊτή, αλλά και διότι με το μεγάλο αυτό έργο θα ταυτιστούν πλέον τα στρατηγικά συμφέροντα της Νικαράγουας με αυτά της Κίνας, σε ορίζοντα τουλάχιστον 50 χρόνων – ένα γεωπολιτικό γεγονός τεράστιας σημασίας για τα 6 εκατομμύρια των κατοίκων της, που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα τον τελευταίο ενάμιση αιώνα λόγω των συνεχών επεμβάσεων του πλούσιου γείτονα από τον Βορρά.



Από τις έξι πιθανές διαδρομές, οι μηχανικοί της HKND επέλεξαν μια πορεία 278 χιλιομέτρων, που θα ξεκινά από το Ρίβας στον Ειρηνικό, θα συναντά την τεράστια Λίμνη της Νικαράγουα και θα συνεχίζει μέσω των ποταμών Τούλε και Πούντα Γκόρντα μέχρι τον Κόλπο Μπλούφιλντς, στην Καραϊβική. Επικεφαλής της HKND είναι ο 41χρονος Κινέζος μεγαλοεπιχειρηματίας Γουάνγκ Τζιν, που υπόσχεται πως θα συγκεντρώσει τα 40 δισεκατομμύρια που χρειάζονται για το έργο: το σχέδιο προβλέπει πως ο όμιλος θα έχει την εκμετάλλευση της διώρυγας για 50 χρόνια, διάστημα στο οποίο η κυβέρνηση της Μανάγκουα θα πληρώνεται με υψηλά ενοίκια και θα διατηρεί τον στρατηγικό έλεγχο του καναλιού.

Το σημαντικότερο είναι πως το πλάτος της νέας διώρυγας θα είναι σαφώς μεγαλύτερο από εκείνο του Παναμά (από 230 μέτρα μέχρι 520), όπως και το βάθος (27,6 μέτρα), επιτρέποντας τη διέλευση ακόμη και πολύ μεγάλων πλοίων. Αν πιστέψουμε τους Κινέζους, το έργο θα είναι έτοιμο το 2019, και τα πρώτα πλοία θα διασχίσουν τον τεχνητό ισθμό το 2020! Οσο για τον Ορτέγα, έχει δηλώσει ότι ελπίζει ακόμη και σε διπλασιασμό του εγχώριου ΑΕΠ…

«Οικολογικό έγκλημα»

Βέβαια η (φιλοαμερικανική) αντιπολίτευση της χώρας έχει για ευνόητους λόγους σοβαρές επιφυλάξεις για το τιτάνιο έργο. Βουλευτές της εκτιμούν ότι η κατασκευή της διώρυγας θα οδηγήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα οικολογικά εγκλήματα όλων των εποχών, μολύνοντας τη λίμνη της Νικαράγουας, τη δεύτερη μεγαλύτερη «δεξαμενή» γλυκού νερού στο δυτικό ημισφαίριο (μόνο η Τιτικάκα την ξεπερνά). Και η αλήθεια είναι πως αρκετές από τις περιβαλλοντικές αλλά και κοινωνιολογικές μελέτες για τις πιθανές επιπτώσεις στους ιθαγενείς πληθυσμούς που ζουν κατά μήκος των «εμπλεκόμενων» ποταμών, αλλά και τους προστατευμένους από διεθνείς συνθήκες σπάνιους υδροβιότοπους, δεν έχουν ολοκληρωθεί.



Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δημοσιεύτηκε στις 09/07/2014