Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Σε ένα συνεχιζόμενο θέατρο του παραλόγου συνήλθε
το δημοτικό συμβούλιο της Πάφου και υπό την προεδρία του δημάρχου, ο οποίος
μπαινοβγαίνει στο κελί, αποφασίστηκε να τεθεί σε διαθεσιμότητα η λειτουργός του
δήμου η οποία επίσης μπαινοβγαίνει στο κελί και να διεξαχθεί πειθαρχική έρευνα
για τις δραστηριότητές της. Και την επομένη της σουρεαλιστικής αυτής συνεδρίας
ο δήμαρχος αποφάσισε να αναστείλει για λίγες βδομάδες τη συμμετοχή του στη
λειτουργική και διοικητική διαδικασία του δήμου (ό,τι και να σημαίνει αυτό).
Για
να πάρει μάλιστα την απόφαση αυτή χρειάστηκε ώριμη και βασανιστική σκέψη. Για
παραίτηση ούτε λόγος. Και με μια πονηρή ανακοίνωση ο δήμαρχος Σάββας Βέργας
κάνει ό,τι έκανε σε όλη τη διάρκεια της θητείας του. Προσπαθεί να φανατίσει
τους δημότες Πάφου βάζοντάς τους σε χειρότερη μοίρα από ό,τι των υπόλοιπων
πολιτών του τόπου και δίνει στον εαυτό του τον ρόλο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με
μοναδικό στόχο της ζωής του να εξασφαλίσει ίσα δικαιώματα για τους Παφίτες (κι
ίσως αργότερα απόσχιση από το κέντρο που έβαλε σκοπό να εμπλακεί στο βασίλειό
του). «Η εμπλοκή μου στα κοινά, σημειώνει, είχε έναν και μοναδικό στόχο, να
βγουν ο δήμος και η επαρχία από την αφάνεια και να σταματήσουν να παίζουν τον
ρόλο του φτωχού συγγενή και κομπάρσου στην ανάπτυξη και πρόοδο, αλλά και να
μετατραπεί η Πάφος από ουραγό σε πρωτοπόρο και οι κάτοικοί της να νιώθουν αλλά
και να είναι υπερήφανοι για την πόλη και επαρχία τους». Τουλάχιστον τις μέρες
αυτές πάντως, η Πάφος δεν είναι στην αφάνεια, αλλά αποτελεί πρώτη είδηση -πιο
σημαντική ακόμα κι από την τουρκική εισβολή στην ΑΟΖ- χάρη στον δήμαρχό της. Για
το πόση περηφάνια όμως νιώθουν οι δημότες της πόλης και επαρχίας δεν είμαστε
σίγουροι.
Σε μια ακόμα πιο
μεγαλειώδη χειρονομία του, ο εκλελεγμένος δήμαρχος παραχωρεί την αντιμισθία
του, για όσες μέρες θα βρίσκεται μακριά από τα καθήκοντά του, στα ταμεία του
δήμου για να χρησιμοποιηθεί όπως αποφασίσει το δημοτικό συμβούλιο. Μη μείνουν
τα λεφτά στα ταμεία του κράτους και τα εκμεταλλευτούν άλλες πόλεις!
Αν ο δήμαρχος
Πάφου αγαπούσε τόσο την πόλη του όσο θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε, από τη
στιγμή που έπεσαν τόσες σκιές στο πρόσωπο και τη δράση του, χωρίς πολλή βάσανο
στη σκέψη, θα παραιτείτο. Δεν θα άφηνε τον δήμο ακέφαλο για λίγες βδομάδες ή
όσο χρειαστεί, με την καρέκλα και όσα συνεπάγονται να τον περιμένουν. Ακόμα και
αν είναι αθώος.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 24/10/2014
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire