Κύπρος - Η Ελλάδα είναι εντελώς απούσα από τις εξελίξεις

Άριστος Μιχαηλίδης

 

 

 

 

 

 

 

Καλή η συμφωνία που υπέγραψαν προχτές Κασουλίδης και Βενιζέλος για συνεργασία στην αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στις Περιοχές Έρευνας και Διάσωσης των δύο χωρών. Αλλά μην το κάνουμε και μέγα θέμα, όπως το έκαναν οι υπουργοί που δήλωναν ότι αυτή η συμφωνία θωρακίζει την Ελλάδα και την Κύπρο από επιθετικές ενέργειες, όπως αυτές της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας για να γίνουμε πάλι θύματα της πολιτικής αερολογίας, όπως τότε που περιμέναμε μάταια τα ελληνικά αεροπλάνα να μας σώσουν. Αυτή η συμφωνία δεν έχει καμιά σχέση, ούτε με τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, ούτε με την ΑΟΖ, ούτε βεβαίως με όσα προσδοκούμε (όσοι προσδοκούμε ακόμα) από τη μητέρα πατρίδα. Εξάλλου, ίδιες συμφωνίες η Κύπρος υπέγραψε με το Ισραήλ, τη Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο, χωρίς να πιστεύει ότι θωρακίστηκε από επιθετικές ενέργειες. Άσχετα με αυτό όμως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν η Κύπρος πέτυχε κάτι σημαντικό στην πορεία της, όπως για παράδειγμα η ένταξη στην ΕΕ, το πέτυχε επειδή είχε τη στήριξη της Ελλάδας. Κι αν επιβιώνει ακόμα, παρά τη λυσσαλέα πολεμική της Τουρκίας, επιβιώνει γιατί έχει δίπλα της την Ελλάδα. Δεν υπάρχει άλλο στήριγμα για τον κυπριακό Ελληνισμό από το στήριγμα της Ελλάδας. Όμως αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι μια δυστυχία. Η Αθήνα είναι εντελώς απούσα από τις εξελίξεις. Συμπεριφέρεται όπως θα συμπεριφερόταν οποιαδήποτε φιλική χώρα. Η ελληνική ηγεσία δείχνει να έχει πειστεί από τους νεοταξικούς της επιστήμονες, που θεωρούν ότι η Κύπρος είναι ένα αγκάθι που την εμποδίζει να ασκεί την εξωτερική της πολιτική και κυρίως, να αναπτύσσει χωρίς περισπασμούς τις σχέσεις της με τη γείτονα Τουρκία. Με προτεραιότητα κυρίως τα δισεκατομμύρια επενδύσεων ένθεν και ένθεν του Αιγαίου. Αποκορύφωμα αυτών των προσεγγίσεων η ρηματική διακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προς την Κυπριακή Δημοκρατία, τον περασμένο Ιούλιο, επειδή ενοχλήθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που τον κατάγγειλε η Ελένη Θεοχάρους ότι παρέλαβε το τουρκικό έγγραφο με το «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» και δεν αντέδρασε. Φτάσαμε στο σημείο τότε, προς απάντηση σχολίου της στήλης, να μας στέλνει επιστολή η ελληνική πρεσβεία με υπονοούμενα για τα Σεπτεμβριανά του ΄55 και όσα υπέφερε ο Ελληνισμός της Πόλης λόγω της Κύπρου. Δηλαδή, τα πολιτικά στελέχη των Αθηνών, δεν θεωρούν ότι ο Ελληνισμός της Κύπρου είναι ένα μέλος της οικογένειας τους, που απειλείται με αφανισμό. Είναι ένα πρόβλημα από το οποίο πρέπει να απαλλαγούν. Συγκυριακά πρόσωπα ασφαλώς είναι που δίνουν αυτά τα μηνύματα και όχι η Ελλάδα, το έθνος και ο λαός. Κι αν δεν ήταν έτσι, θα μπορούσε να κάνει η ελλαδική ηγεσία πολύ περισσότερα, έστω και με τα σημερινά της προβλήματα, εκτός από τη συμφωνία για τα ναυτικά ατυχήματα. Στις 20 Οκτωβρίου, για παράδειγμα, αν η Τουρκία πραγματοποιήσει τις απειλές της και παραβιάσει την εθνική κυριαρχία της Κύπρου, θα ανακαλέσει τον Έλληνα πρέσβη από την Άγκυρα; Τουλάχιστον, να δημιουργήσει ένα διπλωματικό επεισόδιο ώστε να ανησυχήσουν κάπως οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ. Στο κάτω - κάτω, αν όχι ως μητέρα πατρίδα, (αφού ενοχλούνται οι μοδέρνοι της με κάτι τέτοια) έστω ως εγγυήτρια χώρα …

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 15/10/2014