Ρήγµατα
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Έξι ζευγάρια αυτιά είναι πολλά για να έχει δίκιο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που ανέλαβε χθες κάτι ανάµεσα σε κάλυψη και σε προειδοποίηση προς τη Λούκα Κατσέλη. Η κυρία ήταν σαφής όταν έλεγε σε έξι δηµοσιογράφους ότι η «τρόικα δεν νοµιµοποιείται για πολλά». Και όταν προέκυπτε από συµφραζόµενά της ότι οι τροϊκανοί πήραν αέρα γιατί κάποιος τους τον έδωσε. Σηµείωση: αν φανταστείτε έναν τύπο µεσαίου αναστήµατος µε γυαλιά έχετε την ακριβή περιγραφή του.
Η αλήθεια είναι ότι για µια ακόµη φορά η Λούκα έβγαλε το άχτι της. Ως πολιτικός γιατί έχασε τη θέση που ο Παπανδρέου προόριζε γι’ αυτή; Ή ως καθηγήτρια απέναντι στους «Τόµσεν και κοµπανία» που επιµένουν να της µάθουν οικονοµικά από την αρχή; Όπως και µε το άρθρο της στο «Βήµα», έτσι και τώρα αµφισβήτησε ευθέως την εξουσιοδότηση των µελών της τρόικας να συµπεριφέρονται «σαν ρωµαίοι ανθύπατοι» που θα έλεγε και ο Απόστολος Κακλαµάνης.
Η Κατσέλη ρίχνει νερό στον µύλο τής αντιµνηµονιακής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ διατηρώντας τις βαθιές ρίζες της στον παπανδρεϊσµό. Το οξύµωρο του πράγµατος προσφέρεται για κουίζ: Α: βιτριόλι για τις δόξες της Πλατείας Συντάγµατος; Β: ειλικρινής αγανάκτηση για την «υπερ-τροϊκοποίηση» της οικονοµικής πολιτικής; Γ: τεχνοκρατική ευαισθησία µιας ειδήµονος; ∆: παρέµβαση µεάνωθεν επίνευση; – άλλως πώς µένει στην κυβέρνηση υπουργός που λιθοβολεί τη βάση της πολιτικής της;
Η ουσία είναι ότι η ορθή ανάγνωση του Μνηµονίου δηµιουργεί ρήγµα στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ και δεν κλείνει µε τις κατευναστικές δηλώσεις του Πεταλωτή. Στη µια πλευρά του ρήγµατος προσπαθούν να σταθούν όσοι ισχυρίζονται ότι η τρόικα δεν είναι παρά τεχνικός σύµβουλος της χώρας για την ορθή διαχείριση ενός δανείου. Στην άλλη όχθη κρύβονται όσοι θεωρούν ότι το Μνηµόνιο ισούται µε σύµβαση εκχώρησης πολιτικής εξουσίας σε«δευτεροκλασάτους υπάλληλους διεθνών οργανισµών» που είπε κάποτε και ο Χρήστος Παπουτσής. Η Λούκα είχε εξαρχής την τάση να συντάσσεται µε τους δεύτερους. Στο τέλος όµως τα πράγµατα οδηγήθηκαν σε ένα σλόγκαν από τοίχο που περισυνέλεξε ο Πάσχος Μανδραβέλης στο «Λεξικό του εξυπνου Λόγου του»: «Τα λόγια που λες σήµερα πρέπει να είναι γλυκά, γιατί αύριο µπορεί να χρειαστεί να τα φας».
Από TA NEA
Η αλήθεια είναι ότι για µια ακόµη φορά η Λούκα έβγαλε το άχτι της. Ως πολιτικός γιατί έχασε τη θέση που ο Παπανδρέου προόριζε γι’ αυτή; Ή ως καθηγήτρια απέναντι στους «Τόµσεν και κοµπανία» που επιµένουν να της µάθουν οικονοµικά από την αρχή; Όπως και µε το άρθρο της στο «Βήµα», έτσι και τώρα αµφισβήτησε ευθέως την εξουσιοδότηση των µελών της τρόικας να συµπεριφέρονται «σαν ρωµαίοι ανθύπατοι» που θα έλεγε και ο Απόστολος Κακλαµάνης.
Η Κατσέλη ρίχνει νερό στον µύλο τής αντιµνηµονιακής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ διατηρώντας τις βαθιές ρίζες της στον παπανδρεϊσµό. Το οξύµωρο του πράγµατος προσφέρεται για κουίζ: Α: βιτριόλι για τις δόξες της Πλατείας Συντάγµατος; Β: ειλικρινής αγανάκτηση για την «υπερ-τροϊκοποίηση» της οικονοµικής πολιτικής; Γ: τεχνοκρατική ευαισθησία µιας ειδήµονος; ∆: παρέµβαση µεάνωθεν επίνευση; – άλλως πώς µένει στην κυβέρνηση υπουργός που λιθοβολεί τη βάση της πολιτικής της;
Η ουσία είναι ότι η ορθή ανάγνωση του Μνηµονίου δηµιουργεί ρήγµα στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ και δεν κλείνει µε τις κατευναστικές δηλώσεις του Πεταλωτή. Στη µια πλευρά του ρήγµατος προσπαθούν να σταθούν όσοι ισχυρίζονται ότι η τρόικα δεν είναι παρά τεχνικός σύµβουλος της χώρας για την ορθή διαχείριση ενός δανείου. Στην άλλη όχθη κρύβονται όσοι θεωρούν ότι το Μνηµόνιο ισούται µε σύµβαση εκχώρησης πολιτικής εξουσίας σε«δευτεροκλασάτους υπάλληλους διεθνών οργανισµών» που είπε κάποτε και ο Χρήστος Παπουτσής. Η Λούκα είχε εξαρχής την τάση να συντάσσεται µε τους δεύτερους. Στο τέλος όµως τα πράγµατα οδηγήθηκαν σε ένα σλόγκαν από τοίχο που περισυνέλεξε ο Πάσχος Μανδραβέλης στο «Λεξικό του εξυπνου Λόγου του»: «Τα λόγια που λες σήµερα πρέπει να είναι γλυκά, γιατί αύριο µπορεί να χρειαστεί να τα φας».
Από TA NEA
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire