Τους τσακίζει στα βράχια της Ιστορίας

Ενα ζόρικο τρίπτυχο

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Οργή, ανυπακοή, εξέγερση.

Ενα ζόρικο τρίπτυχο που στοιχειώνει τον ύπνο των απανταχού καθεστωτικών. Ενας ανατρεπτικός συνδυασμός που προκαλεί σεισμικές αλλαγές, αλλάζοντας τον ρουν των εξελίξεων και τη μοίρα της οικουμένης. Εκπαλαι... Δεν είναι παίξε γέλασε η ανυπακοή -πόσω μάλλον η εξέγερση. Προϋποθέτει αποφασισμένο κόσμο που ασφυκτιά παίζοντας ακόμη και τη ζωή του κορόνα γράμματα. Δεν είναι τζάμπα μαγκιά ούτε πλάνο για τις ειδήσεις των οκτώ. Είναι η μοναδική γέφυρα των απελπισμένων προς τη σωτηρία τους *** Εκεί κάτω, στο αυταρχικό αντίσκηνο του Καντάφι, δεν βάλλεται μονάχα ο ολοκληρωτισμός, αλλά και η υποκρισία της Δύσεως, η οποία στήριζε ιδιοτελώς -λόγω οικονομικών συμφερόντων- και συνεχίζει να στηρίζει σχεδόν ως ουδέτερος παρατηρητής την κτηνωδία των καθεστώτων που καταρρέουν
(...Και τι θλιβερό επίσης: κορυφαίοι αξιωματούχοι του συστήματος Καντάφι -υπουργοί, πρέσβεις, στρατιωτικοί κ.ά.-, πυλώνες του αυταρχικού καθεστώτος, εξίσου τύραννοι με τον «αυτοκράτορα», είδαν αίφνης το φως τους και διαμαρτύρονται παραιτούμενοι. Παλιά η τέχνη της επιβιωτικής ιδιοτέλειας) *** Στο παπανδρεϊκό τσαντίρι η ψευτιά πάει σύννεφο. Ομως οι ψεύτες (και οι κλέφτες) τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Μετά, τους παίρνει και τους σηκώνει ο άνεμος. Και τους τσακίζει, πετώντας τ' όνομά τους στα βράχια της Ιστορίας (...Και άλλα ψεύδη θα αποκαλυφθούν. Και κόλπα και ίντριγκες και λογής αθλιότητες. Το ήπιο πρόσωπό τους κρύβει ανείπωτη σκληράδα και ωμό κυνισμό) *** Και πάλι συγχαρητήρια στην ΕΣΗΕΑ. Για πολλοστή φορά θα εξαφανίσει από την επικαιρότητα την -αναμενόμενη- μεγαλειώδη απεργία της Τετάρτης, προς μεγάλη ανακούφιση των κυβερνώντων. Δυστυχώς, η δογματική προσήλωση σε απολιθωματικές συμπεριφορές αποδεικνύεται ανίκητη...
Η λαϊκή εξέγερση στη Λιβύη
«Στη Λιβύη, ο Μουαμάρ Καντάφι "δεν βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με ένοπλες ομάδες ή με ένα πραξικόπημα", λέει στην εφημερίδα "Λε Μοντ" ο Λουί Μαρτινέ, διευθυντής ερευνών στο γαλλικό Κέντρο Διεθνών Ερευνών και Μελετών (CERI) στις πολιτικές επιστήμες.
"Αντιμετωπίζει μια λαϊκή εξέγερση ανθρώπων που δεν επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν ισλαμικό κράτος ούτε να καταλύσουν το καθεστώς από εκδίκηση, αλλά θέλουν ένα καθεστώς λιγότερο αυταρχικό, λιγότερο δικτατορικό". Πρόκειται για μια εξέγερση μαζών στην Τζαμαχιρία, το "κράτος των μαζών" όπως έχει ονομάσει τη Λιβύη (Λιβυκή Τζαμαχιρία) ο Καντάφι από τότε που κατέλαβε την εξουσία.
Ο Μαρτινέ επισημαίνει πως μεταξύ των διαδηλωτών υπάρχουν τέσσερις ομάδες: "Οι ισλαμιστές, παρόντες σε όλη τη χώρα, αλλά δραστήριοι κυρίως στις ανατολικές περιοχές, θέλουν μια πολιτική συμφιλίωσης. Δεύτερη ομάδα είναι οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επωφελήθηκαν από το άνοιγμα του 2006-2007 για να κάνουν γνωστή στο εξωτερικό την πραγματικότητα του συστήματος. Δεν έχουμε μιλήσει πολύ γι' αυτούς, είναι όμως σημαντικοί. Τρίτη ομάδα και πιο πολυάριθμη: οι νέοι που εργάζονται στην παραοικονομία και αισθάνονται να τους βαραίνει η περιφρόνηση του καθεστώτος. Δεν έχουν πολιτικό στόχο και συμμετέχουν σ' αυτή τη μάχη. Αυτό που τους εμπνέει είναι η κοινωνική αμφισβήτηση" (...)
"Η Τρίπολη ασκεί τρομερή διπλωματία του πετρελαίου. Αν μια κυβέρνηση αναμειχθεί στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις, αποκλείεται από τις πετρελαϊκές αγορές. Τα συσσωρευμένα πετροδολάρια δίνουν επίσης στο καθεστώς μια σημαντική ανεξαρτησία έναντι της διεθνούς κοινότητας. Τέλος οι δυνάμεις ασφαλείας της - η επαναστατική φρουρά, αντίστοιχη της χωροφυλακής, οι επαναστατικές επιτροπές, η λιβυκή πολιτική αστυνομία, και οι ειδικές δυνάμεις, 5.000 πάνοπλοι άνδρες - είναι ταυτισμένες με το καθεστώς. Θα παραμείνουν πιστές σε αυτό. Ομως δεν θα έλεγα το ίδιο και για τον στρατό"».